تخریب مجسمه حضرت مریم (س) توسط تروریست ها

این اقدام وحشیانه و ضد فرهنگی تروریست ها، عصر روز جمعه رخ داد. این مجسمه در قله کوهی قرار داشت که در گوشه روستای "معلولا" است.

به گزارش موسسه رهپویان هدایت به نقل از شیعه آنلاین، اخبار رسیده از دمشق پایتخت سوریه حاکی از آن است که تروریست های تکفیری مجسمه حضرت مریم سلام الله علیها در روستای مسیحی نشین "معلولا" در شمال دمشق را به طور کامل تخریب کردند.

گفته می شود این این مجسمه،‌ از آثار تاریخی سوریه به شمار می رفت و از اماکن دیدنی این کشور بود. هر ساله هزاران تن از مسیحیان سوریه و دیگر کشورهای جهان نیز برای بازدید این مجسمه، به روستای "معلولا" سفر می کردند.

این اقدام وحشیانه و ضد فرهنگی تروریست ها، عصر روز جمعه رخ داد. این مجسمه در قله کوهی قرار داشت که در گوشه روستای "معلولا" است.

در همین حال اهالی این منطقه اعلام کردند که تروریست ها به محض وارد شدن به روستا، داخل خانه های شخصی مردم می شدند و با سلاح آنان را تهدید می کردند و از آنان می خواستند که با گفتن عبارت "أشهد أن لا إله إلا الله و أشهد أن محمدا رسول الله" به زور مسلمان شوند!

عضو گیری سازمان منافقین با قاچاق انسان در سال های گذشته

قاچاق انسان یکی از روش‌های عضوگیری منافقین است که در چند سال گذشته با شکلی متفاوت وارد شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی شده است.

علی قاسمیان نویسنده مستند رویای سیاه در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: قسمت سیزدهم مستند رویای سیاه به بررسی روش‌های عضوگیری منافقین از دهه هفتاد تاکنون می‌پردازد.

وی ادامه داد: در دهه هفتاد اعضای عوامل سازمان در برخی کشورهای همسایه ایران در کمین توریست‌های ایرانی و جویندگان کار که به امید اقامت در یکی از کشورهای اروپایی از ایران خارج شده بودند، می‌نشستند.

این قسمت نشان می‌دهد که بسیاری از این افراد چگونه بدون اینکه از سرنوشتشان خبر داشته باشند، طعمه عوامل منافقین در کشورهایی همچون ترکیه و دبی می‌شدند و سر از پادگان مخوف اشرف در می‌آوردند.

قاسمیان افزود: در بخش‌های دیگر قسمت سیزدهم  روش‌های جدید عضوگیری، تخلیه اطلاعاتی و جاسوسی منافقین در شبکه‌های اجتماعی و فضاهای مجازی به تصویر کشیده می‌شود.

برخی از اعضای جداشده سازمان که خود درگیر این ماجرا بودند در این قسمت از مستند به توضیح روش‌های منافقین برای نفوذ از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌پردازند.

این نویسنده ادامه داد: بخش بعدی که در قسمت سیزدهم به آن پرداخته می‌شود، خانواده اسیران فرقه رجوی است که بسیاری از آنها بعد از سالها و بصورت اتفاقی متوجه حضور فرزندشان در این پادگان شدند. اکنون نیز با مشقت فراوان خود را به عراق رسانده‌اند تا فرزندان خود را نجات دهند.

خانواده‌های اسیران این فرقه توضیح می‌دهند که برای 10 دقیقه دیدار فرزندانشان به مراجع مختلف بین المللی و سازمان‌های حقوق بشری مراجعه کرده‌اند و متاسفانه تاکنون هیچ نتیجه‌ای نگرفته‌اند.

گفتنی است مستند رویای سیاه در 15 قسمت 30 دقیقه‌ای از شنبه تا چهارشنبه ساعت 18 از شبکه سوم سیما بر روی آنتن می‌رود و مروری کامل بر کارنامه سازمان منافقین و بررسی وضعیت فعلی آنها دارد.

گزارش تصویری نشست بررسی گرایش جوانان به مسیحیت

نشست بررسی گرایش جوانان به مسیحیت روز جمعه ۱۵ شهریور ۱۳۹۲ از ساعت 17 الی 19 در سالن همایش مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی برگزار شد.

حمایت ایران فردا از بهائیان

سایت ضدانقلابی ایران فردا در حمایت از بهائیان، بهایی‌ستیزی را باید به‌معنی ترس از انسانیت عنوان کرد.

به گزارش خبرنگار «رهپویان هدایت»، ایران فردا در گزارش خبری خود امروز خود (12 شهریور 1392) که با عنوان «بهایی ستیزی چیست؟» ضمن دفاع از بهائیان ایران، عاقبت بهایی ستیزی را فرار جامعه به سوی دنیای واهی، فرسوده و ناامید برشمرد و از بهایی‌ستیزی به‌معنی ترس از انسانیت یاد کرد.

متن کامل گزارش خبری و دفاع تمام قد سایت ایران فردا از بهائیان ایران به شرح زیر است:

بهائی ستیزی چیست؟
در فرهنگ مذهبی سیاسی امروز جامعه ایران، بدعت حرام است. بدعت‌گرایی موجب فتوی رهبر جمهوری اسلامی می‌شود که گویا بهایی نجس است. آیا چون بهاییان بدعتگرا هستند؟

در دنیای امروزه بدعت‌گرایی یعنی آزادی‌خواهی، یعنی خواهان تساوی حقوق زن و مرد بودن و خواهان عدالت اجتماعی، یعنی جهاندوستی و میهن پرستی بودن ولی نه به سبک کورکورانه‌اش.

بهایی‌ستیزی از انقلاب اسلامی ایران شروع نشد ولی از آن وقت تشدید یافت و روش‌مند شد. دیانت بهایی نیز ادعای انقلاب فکری می‌کند ولی با هدف سازندگی جهانی نوین. انقلاب اسلامی ایران ولی با هدف برگرداندن «تاریخ طلایی اسلام» به میدان آمد. یک انساندوست امروزی می‌داند که دوران طلایی اسلام اکنون تاریخ است. و می‌داند که جامعه بشری کنونی احتیاج به قوانین و ضوابطی نوین دارد. البته می‌تواند هم دین را به‌کل رد بکند.

هر فرد بهایی‌ستیز در تاریخ نوین ایران مانند ملوکولی‌ست که روحیات جامعه بدعت ستیز را تقویت می‌نمایند. اگرفقط چند عدد ازسنگ‌های شخصیت‌های بهایی‌ستیز را در یک تصویر موزاییکی تنظیم کنیم، ازمحمد شاه وشیخ فضل الله نوری و میرزا آقا خان کرمانی گرفته تا آیت الله خمینی و آیت الله خامنه‌ای، به این نتیجه می‌رسیم که‌‌ همان چند نفر بهایی‌ستیزان دیگری را ایجاد کردند که تأثیر به سزایی در رشد معکوس اجتماع ایران می‌گذارند.

یک فرد می‌تواند متدین و مومن باشد ولی بهایی‌ستیز، می‌تواند ملی گرا باشد ولی دین ستیز. یک فرد بر حسب تجربیات محدود خود می‌تواند به انواع و اقسام نتیجه‌های نفرت آفرین در اجتماع برسد ولی نظرش ذهنی و شخصی می‌ماند.

ولی آن شخص بهایی که مورد حمله یک بهایی ستیز قرار می‌گیرد، طرحی مکانیکی از تصویر یک فرد از انسانی دیگر نیست. یک بهایی شاید تا دیروز مسلمان بوده و یا پدر بزرگش یهودی بوده و یا مادرش زرتشتی یا مسیحی. یک بهایی شاید فرزند یک کمونیست باشد و خود به آرزویی دیگر از آینده جامعه ایران رسیده باشد و شاید بهایی‌زاده باشد. ولی فرد بهایی ستیز فرقی نمی‌بیند.

ولی واقعاَ بهایی ستیزی چیست؟

آیا بیشتر از شور منفی احساساتی است که به نام عقیده و ایدئولوژی مطلق متبلور می‌شود؟ بهایی ستیز متعادل هم داریم. او مخالف بهاییان نیست ولی وقتی‌که دختران بهایی را در زمان انقلاب به دار کشیدند، توجیهی داشت. او احساس می‌کرد که ماتیک یک زن بهایی شاید حرام بوده و یا اینکه چرا اصلاً به دینشان تا این حد پافشاری می‌کردند؟ چرا نگفتند ما مسلمانیم که حد اقل از کشور فرار می‌کردند.

بهایی ستیز متعادل نمی‌خواهد و نمی‌تواند فردی بهایی را درک کند که می‌گوید من ریسمان دار را می‌بوسم که بهایی بمانم چون آزادی عقیده را می‌پرستم. یک بهایی ستیز متعادل نمی‌فهمد که برکناری آزادی و شروع دیکتاتوری با دار زدن یک دگراندیش شروع شد ولی اتمام آن شاید مزه نابودی جامعه را بدهد.

واقعاً گویا بعضی افراد از شنیدن اسم بهایی احساس اشمئزاز می‌کنند. عصبانی می‌شوند و احساس نفرت به آن‌ها دست می‌دهد. همانطوریکه یک نژادپرست وقتیکه یک سیاهپوست و یا یک یهودی را می‌بیند احساس نفرت در چشم‌هایش و در رگهای گردنش نمایان می‌شود. همانطوریکه یک مرد پر از عقده و حسرت وقتیکه یک زن را با دامن و بدون روسری می‌بیند فکر می‌کند باید حد اقل فوراً دستور پوشاندن آن زن را با یک روسری بدهد که مبادا احساسات کنترل نشده‌اش به هیجان بیاید.

بهایی ستیزی تبلوراحساسات محض است. یک بهایی ستیز نمی‌خواهد و نمی‌تواند دنیای امروز را بفهمد. او فقط گذشته را می‌بیند و تلاشش این است که آینده را به گذشته برگرداند. به همین دلیل یک بهایی را فورا به عنوان یک دشمن تشخیص می‌دهد.

یک بهایی‌ستیز ممکن است احساستش را آمیزشی از نفرت از غیر خود بداند. او ممکن است خودپرست باشد و نتواند دگراندیشان را بتابد.

یک بهایی ستیز ممکن است تصور کند که همه آدم‌ها باید مثل او زندگی کنند و مثل او فکر کنند و همه احساساتی مانند او داشته باشند. یک بهایی ستیز نمی‌تواند برای یک بهایی حقوق اجتماعی قائل شود چون به حقوق زندگی آزاد جهان امروز معتقد نیست. یک بهایی ستیز می‌خواهد دیگران را بترساند ولی خودش از خدا هم نمی‌ترسد و ترسش فقط از دگراندیشان است که شاید آن‌ها بتوانند روزی توهمات او را به عشق به واقعیات امروزه و به آرزوهایی از دنیای بهتری در آینده تبدیل کنند.

بهایی ستیزان فکر می‌کنند بهاییان «فوق‌العاده زرنگ هستند و تمام قدرتهای جهانی از آن‌ها دفاع می‌کنند». حال که بهاییان خواهان پیشرفت و تغییر و بهبود عالم بشری‌اند.

بهایی ستیزان همیشه از تغییر وحشت دارند و از بدعتگرایی می‌هراسند.

شادی بهایی ستیزان در واقع ذوق از نفرت آفرینی گروهی از آدم‌هاست که خود را نخبه جامعه کنونی ایران می‌دانند. این «نخبگان» اما فقط با زور دیکتاتوری، خود را بر جامعه‌ای که توانایی بالفعل تربیت نخبگان مدرن را دارد، تحمیل می‌کنند.

یک بهایی ستیز از ارزش و ضد ارزش می‌گوید ولی در بعد تاریخی به ایرانیان و جهانیان ثابت نموده که از ارزش‌های انسانی دنیای امروز و فردا می‌گریزد و با آن‌ها می‌جنگند.

جامعه‌ای که بهایی‌ستیزی را تحمل می‌کند از خود هم فرار می‌کند. به کجا؟ به دنیای واهی و فرسوده جامعه‌ای نا‌امید.

بهایی‌ستیزی را باید به‌معنی ترس از انسانیت انگاشت.

هجوم مجسمه‌های بودا به بازار ایران

امروزه عرفان هندی از مسیر اصلی خود خارج شده است و دیگر عرفان نیست بلکه به سمت طبیعت‌گرایی، انسان‌گرایی و بعضاً ابتذال و اباحی‌گری سوق یافته، بنابراین واژه عرفان مظلوم واقع شده است.

هند کشوری گسترده و با وسعت در جنوب شرق آسیاست که پس از چین یکی از پرجمعیت‌ترین کشورهای دنیا محسوب می‌شود و مردمان قدیم آن به نام «دراویدیان» معروف بودند، مردم این کشور از دیرباز انسان‌های با اعتقاد و مذهبی و از همان ابتدا به تناسخ، روح  و چندگانه پرستی معتقد بودند. براساس تاریخچه تمدن جهانی اواسط هزاره دوم پیش از میلاد آریایی‌ها به هند حمله کردند و آیین هندویی را پدید آوردند.

آریایی‌ها در هند عقاید خود را نفوذ دادن، هدایا و شراب‌هایی را به درگاه خدایانشان تقدیم کردند، برای آنها قربانی می‌دادند و سرود می‌خواندند، قدیمی‌ترین کتاب مقدس هند «ودا» براساس همین سرودها تدوین شد، در نهایت آمیختگی آریایی‌ها و هندی‌ها ادیان زیادی را ایجاد کرد. حتی برخی هند را کشور هزار ادیان می‌دادند و بنابراین اهمیت توجه و پرداختن به ادیان و عرفان در هند به دلیل قدیمی ‌بودن این سرزمین و ایجاد بسیاری از جریان‌های نوپدید است.

 

 

بررسی «تغییر مذهب» با حضور اندیشمندان خارجی

مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب(سرچشمه) نخستین جلسه از سلسله برنامه‌های آزاداندیشی و گفت‌وگوی انتقادی با موضوع «تغییر مذهب» را با بررسی گرایش جوانان به مسیحیت و با حضور اندیشمندان خارجی برگزار می‌کند.

نخستین جلسه از سلسله برنامه‌های آزاداندیشی و گفت‌وگوی انتقادی با موضوع «تغییر مذهب» برگزار می شود.

بنابر اعلام روابط عمومی مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب(سرچشمه) شرکت در این دوره رایگان است اما به دلیل حساسیت موضوع و محدود بودن ظرفیت، حضور در جلسه تنها از طریق ثبت نام ممکن است.

مهمانان نخستین جلسه، دکتر کریستیان بونو و دکتر یاسین از فرانسه و یک مهمان ویژه از ایتالیا هستند که درباره آیین مسیحیت و دلیل گرایش برخی از جوانان به آن سخن خواهند گفت.

مشارکت هموطنان مسیحی یا سایر اقیلت‌های مذهبی نیز در این برنامه بلامانع است.

بنابر این گزارش، نخستین نشست آزاداندیشی «تغییر مذهب» از ساعت 17 تا 19 روز جمعه 15 شهریور 1392 در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی(سرچشمه) واقع در خیابان شهید مصطفی خمینی(ره) نرسیده به چهارراه سرچشمه، خیابان شهید صیرفی پور برگزار می شود.

شماره اعلامی برای ثبت نام و هماهنگی «35024000»  است و وبگاه مجموعه فرهنگی سرچشمه www.sarcheshmeh.org است.