انقطاع بین نسلی در شجره نامه ساختگی فرقه سیاسی گنابادی (بخش سوم)
ایراد دوم در خصوص مساله لقب طریقتی محمد کاظم اصفهانی تنباکوفروش است که می گویند، زین العابدین شیرازی رحمت علیشاه به او داده است.
اولا در تصوف فرقه ای تغییر دادن آنچه از ناحیه رئیس قبلی که شیخ سابق است، تائید شده یا اعطا گردیده، نهی شدید شده است؛ و از این رو تغییر حضور علیشاه به سعادت علیشاه، از جمله اموری است که اصل موقعیت او را دستکاری می کند.
اشکالی که وارد است در اجازه ای است که به رحمت علیشاه شیرازی نسبت داده اند و در آن برای محمد کاظم اصفهانی سعادت علیشاه قطبیت قائل شده اند.
در حالی که در متن خطی اجازه عنوان سعادت علیشاه دیده نمی شود؛ بلکه آمده ایشان را در طریقت درویش هوهر علی شاه ملقب ساختم.
فرقه منحرف گنابادی در تبدیل نسخه خطی به حرفی این جمله را به صورت تحریف شده(( ایشان را در طریقت درویش سعادت علیشاه ملقب ساختم)) نقل کرده اند.!!
علاوه بر این ایرادات آشکار، که جعلی بودن اجازه سعادت علیشاه را تائید می کند، مرحوم دیوان بیگی مولف حدیقه الشعرا معتقد است: اتباع فرقه نعمت اللهی می گفتند حاجی آقا محمد اصلا داخل سلسله نیستند و بعد از رحلت مرحوم رحمت علیشاه، بعضی مفسدین آقا میرزا محمد حسین فرزند مرحوم رحمت علیشاه را وا داشتند تا نوشته ای شبیه به خط مرحوم والدشان نوشته، ایشان محمد کاظم اصفهانی را وصی قرار دهد.
یکی از دو انشعاب معروف بعد از رحمت علیشاه شیرازی، ملا سلطان گنابادی است که در متن اجازه نامه وی نیز ایراداتی وارد است.
در اجازات موجود نخست اسم شریعتی اجازه گیرنده قید می شود سپس به لقب صوفیانه اش اشاره می کند که اجازه وی فاقد این قاعده و رسم است.
در حالی که اجازه قطبیت در فرقه های صوفیه معاصر بر لقب طریقتی شخص قطب لفظ شاه اضافه شده است، اجازه وی بدون لقب شاه است. و علاوه بر این متن اجازه نامه وی نیز اجازه قطبیت برداشت نمی شود.
از بررسی شجره نامه ادعایی و ساختگی فرقه سیاسی و منحرف گنابادی مشخص می شود که این فرقه مشروعیت مرسوم در تصوف تشکیلاتی را ندارد و اجازه ملاسلطان حتی در حد اجازات ماذونین اعتبار ندارد؛ زیرا بعد از مرگ رحمت علیشاه اجازه شیخیت سعادت علیشاه باطل می شود.
به اضافه این که بی اعتباری این رشته از نعمت اللهی از زمان حاجی شیروانی ثابت شده است و جز فرقه گنابادی و منور علیشاهی دیگران این شعبه را باطل می دانند.
