دانستنی های تولد حضرت عیسی(ع) از زبان قرآن کریم

به گزارش انجمن رهپویان هدایت، تصویری که قرآن کریم از حضرت عیسی(ع) و مادرش مریم ارائه می کند،‌ بر خلاف معرفی نادرست اناجیل چهارگانه، عصمت، بزرگی و عظمت این پیامبر بزرگ الهی و مادرش را نشان می دهد.

اهتمام قرآن کریم به این پیامبر الهی تا آنجاست که بالغ بر 175 آیه شامل 3163 کلمه – که بیش از چهار درصد کلمات قرآن را شامل می شود-  در رابطه با حضرت عیسی(ع)، پیروان ایشان و حضرت مربم است.

با توجه به اهمیت مساله تولد حضرت عیسی(ع)، بخشی از این آیات مورد اشاره، به این موضوع می پردازد که به اختصار، چکیده ای از آن بیان می شود.

نکته شگفت آوری که البته موجب سوء برداشت هایی از جانب قوم بنی اسرائیل در آن زمان و مسیحیان در زمان های بعدی شد، مساله تولد حضرت عیسی(ع) از مادر- بدون داشتن پدر- بود.

بر خلاف  قرآن مجید که از حضرت مریم به عنوان زنی عفیف، ‌پاکدامن و برگزیده خداوند نام می برد؛ ‌اما نسبت های ناروا و دور از شانی از جانب قوم بنی اسرائیل به وی داده شد.

نسبت منافی عفت دادن به حضرت مریم، از یک طرف کفر و از طرف دیگر تهمت بود؛ چنان که خداوند در آیه 156 از سوره نساء‌ می فرماید:" قوم یهود به سبب کفر،‌ تهمت بزرگی بر مریم وارد کردند."

این آیه نشان می دهد که بر خلاف پیمان ظالمانه ای که امروزه مسیحیان صهیونیست با صهیونیست های یهودی برای کشتن انسان های بی گناه و غصب سرزمین های مظلومان، منعقد کرده اند، این قوم در هیچ زمانی تائید کننده مسیحیت نبوده و برعکس، اسلام بهترین توصیف و دیدگاه را نسبت به مقدسات مسیحیان داشته است.

اما روی دیگر سکه، اتهام زنی به حضرت عیسی(ع) و عدول از مساله توحید- که ضرورت همه ادیان الهی به شمار می رود- توسط خود مسیحیان بوده است؛ چرا که مسیحیان به وی نسبت خدا دادند و به تثلیث معتقد شدند که این انتساب، غیر واقعی و به دور از مقام خدا و خود حضرت عیسی- به عنوان پیامبر- خواهد بود.

آیه پر محتوای 30 از سوره مریم، پاسخ محکمی به اتهامات قوم بنی اسرائیل از یک سو و پاره کردن بافته های اناجیل از سوی دیگر است. در این آیه شریفه، حضرت عیسی به اذن پروردگار، لب به سخن گشوده و ضمن معرفی خود، دامن مادر را از هر گونه اتهام ناشایست مبرا می دارد.

نکات ظریفی در این آیه نهفته است. نکته اول آنکه عیسی خود را بنده خدا معرفی می کند و بر معبود بودن خود- به عنوان بزرگترین مقام آدمی- تاکید می ورزد.

حضرت عیسی مسیح در ادامه، خود را صاحب کتاب آسمانی و پیامبر معرفی کرده که این بخش از آیه، ادعای خدایی و پسر خدا بودن عیسی- که جزء اعتقادات مسیحیان به شمار می آید- را به شدت رد می کند.

همچنین مبارک بودن حضرت عیسی(ع)، نیکوکاری نسبت به مادر، جبار و شقی نبودن، رستگار،‌ فروتن و حق شناس بودن آن پیامبر نیز از این آیه برداشت می شود.

نکته ظریف دیگری که اوج نگاه آسمانی قرآن به حضرت عیسی را می رساند، نحوه تولد این پیامبر اولواالعزم و انتخاب مکان آن زیر درخت خرما است که به نوعی یکی از اعجازهای علمی قرآن بوده و یافته های علمی امروزی، نقش رطب در زایمان بهتر و رفع عوارض بعد از آن را ثابت کرده است.

در پایان می توان نتیجه گرفت، برای پی بردن به حقایق ماجراهایی از قبیل: تولد حضرت عیسی(ع)- که منشا اعتقادات و پیامدهای بعدی شده است- باید به منبعی رجوع کرد که از دست اندازی بشر خطاپذیر در امان بوده باشد و آن ماخذ به جز کتاب آسمانی قرآن کریم نیست.