رهپویان هدایت

این وبلاگ با هدف روشنگری پیرامون مسیحیت صهیونیستی و تبشیری راه اندازی شده است

رهپویان هدایت

این وبلاگ با هدف روشنگری پیرامون مسیحیت صهیونیستی و تبشیری راه اندازی شده است

رهپویان هدایت
انتقادات و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
جهت ارسال سئوالات خود از قسمت "تماس با من" اقدام نمایید.
پاسخگوی سئوالات شما هستیم .
با تشکر.

آدرس کانال تلگرام:
https://t.me/antisect

ارتباط با ادمین کانال:
mh_ahmadi80
بایگانی
نویسندگان
شنبه تیر ۲۷ ۱۳۹۴، ۱۲:۲۸ ق.ظ

صد شکر که فطر آمد…

با فرا رسیدن عید سعید فطر، انسان از تمامی وابستگی‌های دست‌وپاگیر و از بند گناهان آزاد می‌شود؛ از این‌رو بندگان صالح خدا، باید خدا را به‌دلیل ورود به دوره جدیدی از زندگی معنوی شکر کنند و صد البته باید برای از دست رفتن ماه خوبی‌ها و برکات، افسوس بخورند.

به گزارش انجمن رهپویان هدایت، بعد از گذشت یک‌ماه تسلیم و عبودیت بندگان در برابر خدای قادر، عید فطر نزدیک می‌شود. پایان ماه مبارک رمضان و قرین شدن آن با "رهایی از آتش دوزخ" و عیدی که به "فطر" موسوم شده، حاوی اسرار شگفت‌آور عرفانی است که کشف آن، حتما مستلزم گذران مراحلی از شناخت خود، جهان و خدا است.

مولای متقیان امام علی(ع) که خود شهید ماه مبارک رمضان است، در این خصوص می‌فرمایند: " ألا و إنَّ هذا الیَومَ یَومٌ جَعَلَهُ اللّه ُ لَکُم عِیدا و جَعَلَکُم لَهُ أهلاً، فَاذکُرُوا اللّه َ یَذکُرکُم وَ ادْعُوهُ یَستَجِب لَکُم؛ امروز روزى است که خداوند آن را براى شما عید قرار داد و شما را نیز شایسته آن ساخت؛ پس به یاد خدا باشید تا او نیز به یاد شما باشد و او را بخوانید تا خواسته‌هایتان را اجابت کند."

در عید فطر آلودگی‌های انسان پاک شده و به موفقیت اطاعت محض از خدا نائل می‌شود. امام هادی(ع) آن را یکی از اعیاد چهارگانه شیعیان نام می‌برند: "إنَّمَا الأعیادُ أربَعَةٌ لِلشّیعَةِ: الفِطرُ و الأضحى و الغَدیرُ و الجُمُعَةُ؛ شیعیان فقط چهار عید دارند: فطر، قربان، غدیر و جمعه."

عید فطر پایان خودسازی و کسب معرفت نیست؛ بلکه تولد جدید انسان و شروع زندگی بریده از گناه و شهوات است. این عید به خوبی دروازه ورود به شهر خوبی‌ها و نیکی‌ها بوده و چه زیباست که از آن به عنوان"بازگشت به فطرت خداجوی انسان" قلمداد شود.

تجمع انسان‌های مومن در اجتماع برگزاری نماز عید سعید فطر، تجلی وحدت و گردهمایی کم‌نظیر بندگان خدا به‌شمار می‌آید. همان کسانی که درماه رمضان از رحمت و مغفرت الهی بهره‌مند شده و اینک وارد فصل جدیدی از زندگی خود شده‌اند.

 امام رضا(علیه‌السلام) می‌فرمایند:"إنَّما جُعِلَ یَومُ الفِطرِ العِیدَ لِیَکونَ لِلمُسلِمینَ مُجتَمَعا یَجتَمِعُونَ فیهِ و یَبرُزونَ لِلّهِ فَیُمَجِّدُونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَیهِم؛ روز فطر از این‌رو عید قرار داده شد تا روز گردهمایى مسلمانان باشد، و در این روز گرد هم آیند و براى خدا به صحرا (فضایى باز) درآیند و خداوند را بر منّتى که بر آنها نهاده است ستایش و به بزرگى یاد کنند."

اما نباید از خاطر برد که هر روزی که انسان مرتکب گناه نشود، آن روز عید بوده و چه نیکوست در آن ماهی که تمامی حرکات و اعمال روزه‌دار عبادت محسوب می‌شود، انسان به قلمرو تمرد از دستورات الهی وارد نشده و عبادات این ماه مورد قبول درگاه احدیت قرار بگیرد.

از این‌رو امیرالمومنین امام علی(ع) فرموده‌اند:"إنَّما هُوَ عِیدٌ لِمَن قَبِلَ اللّه ُصِیامَهُ و شَکَرَ قِیامَهُ؛ امروز تنها عید کسى است که خداوند روزه‌اش را پذیرفته و شب‌زنده‌دارى‌اش را سپاس گزارده است."

ماه مبارک رمضان و عید فطر از نگاه شاعران بلندآوازه ایرانی نیز دور نمانده و آنها پنجره‌ای عرفانی و ادبی به روی آنها گشوده‌اند.

شاعر شیرین‌سخن فارسی حافظ شیرازی درباره ارزش شب قدر چنین سروده است:"شب قدر است و طی شدنامه هجر/ سلام فیه حتی مطلع الفجر"

این شاعر سده هشتم هجری قمری، آمدن عید فطر را این‌گونه به خلعت شعر آراسته:"عید است و آخر گل و یاران در انتظار/ساقی به روی یار ببین ماه و می بیار"

"مولانا" دیگر شاعر پرآوازه- که او را پدر "رمضان‌ستایی" شعر فارسی نام نهاده‌اند- نیز اشعار نغز قابل توجهی در این خصوص دارد. او آمدن عید فطر را نه به‌خاطر پایان ماه مبارک رمضان بلکه به‌دلیل شروع حیاتی جدید، به شادی برگزار می‌کند:"بگذشت مه روزه، عید آمد و عید آمد/ بگذشت شب هجران معشوق پدید آمد/ آن صبح چو صادق شد عذرای تو وامق شد/ معشوق توعاشق شد شیخ تو مرید آمد/ شد جنگ و نظر آمد شد زهر و شکر آمد/ شد سنگ و گهر آمد شد قفل و کلید آمد"

 در غزل دیگری، "مولوی" ماه مبارک رمضان را به "مریم" و عید فطر را به "عیسی" تشبیه می‌کند:"نومید مشو جانا کاومید پدید آمد/ امید همه جان ما ازغیب رسید آمد/ نومید مشو گرچه مریم بشد از دستت/ کان نور که عیسی را بر چرخ کشید آمد"

نگاه "مولانا" به ماه رمضان، نگاهی بلند بوده و اوج عرفان را می‌رساند؛ چرا که عید او با آمدن رمضان شروع می‌شود نه با پایان آن:"آمد رمضان و عید با ماست/ قفل آمد و آن کلید با ماست/ بر بست دهان و دیده بگشاد/ و آن نور که دید با ماست/ آمد رمضان به خدمت دل/ و آن‌کس که دل آفرید با ماست/ در روزه اگر پدید شد رنج/ گنج دل ناپدید با ماست/ کردیم ز روزه جان و دل پاک/ هرچند تن پلید با ماست/ روزه به زبان حال گوید/ گم شو که همه مزید با ماست"

و پر واضح است که کسی که با آمدن ماه مبارک رمضان، این‌چنین غرق در طرب و سرور می‌شود، با عید چه اوضاعی پیدا خواهد کرد؟ "عید آمد و عید آمد و آن بخت سعید آمد/ برگیر و دهل می‌زن‌، کان ماه پدید آمد"

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۴/۰۴/۲۷
انجمن رهپویان هدایت

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی