موسیقی،رگ حیات شیطان پرستی
استفاده از موسیقی برای جذب عضو در فرقه شیطان‌پرستی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده و اگر از آن با عنوان "رگ حیات" این فرقه گمراه یاد شود، ادعای بی‌اساسی نیست.
به گزارش انجمن رهپویان هدایت، گروه‌های شیطان‌پرست از افرادی خشن و خالی از عاطفه تشکیل شده‌اند که دیدگاه‌های وحشتناکی نسبت به دنیا، انسان، خدا، موجودات و غیره دارند.
آنها خودشان را "بیابان‌گردانی بی‌خانمان" می‌دانند که از محبت متنفر هستند و مهم‌ترین وسیله برای تبلیغ فرقه ضاله خود را استفاده از موسیقی و آن هم از نوع تند و خشن تشخیص داده و از این‌رو با حمایت برخی کشورهای غربی در این موضوع وارده شده‌اند.
موسیقی‌هایی که با جاذبه‌های غیرواقعی و مهیجی که دارند، در برخی اوقات موجب فریب جوانان شده و از این طریق، مفاهیم شیطانی این فرقه به افراد تلقین و پمپاژ می‌شود.
شیطان‌پرستان مخصوصا به موسیقی‌های تهاجمی و پر سر و صدا علاقه‌مند هستند و اگر در صدای خواننده‌ای غرش باشد، او را "سمبل قدرت شیطان‌پرستی" دانسته و اعتقاد دارند، شیطان پیامش را از طریق این خوانندگان، به آنها انتقال می‌دهد.
یکی از موسیقی‌های پرکاربرد در فرقه شیطان‌پرستی، "متالیکا است" که اعضای این گروه موسیقی بر روی صحنه، به خوردن و آشامیدن میوه‌های فاسد، ادرار، مدفوع، خون و مردار پرداخته و چهره‌های اصلی آن، گرفتار شراب، وحشی‌گری، پوچی و خودکشی شده‌اند.
افراد عضو این گروه موسیقی، به‌شدت از مواد مخدر استفاده کرده و علت این بهره‌برداری را "نیرو گرفتن برای ساختن آهنگ" یا "سرودن شعر" معرفی می‌کنند.
در این‌باره گفته شده، توزیع‌کندگان عمده مواد مخدر در جهان که رسانه‌ای برای تبلیغ مواد در اختیار ندارند، از طریق گروه‌های شیطان‌پرستی مصرف آنها را بین جوانان ترویج داده و با کمال تاسف باید گفت این شیوه تبلیغی در دنیا، تاکنون پیشرفت‌هایی نیز داشته است.
علاوه بر این، "گرو‌های موسیقی رپ" هم با وجود آنکه ابتدا توسط سیاه‌پوستان آمریکا و در اعتراض به تبعیض در این کشور شکل گرفته بود، با نفوذ صاحبان قدرت و صهیونیست‌ها، در عمل در اختیار آنها قرار گرفتند.
هم‌اکنون نیز گروه‌هایی از زیرمجموعه این سبک موسیقی، به خوانندگی پیرامون روابط آزادی غیر اخلاقی و آهنگ‌های تند با مضامین عشقی می‌پردازند که در راستای ترویج شیطان‌پرستی بوده و این موضوعات، از اعتقادات این فرقه ضاله به‌شمار می‌روند.
بنا بر گزارش انجمن رهپویان هدایت، مردم آزاد شده از قید و بند کلیسای متعصب و ظالم کاتولیک در دوران سیاه قرون وسطی، در دوره رنسانس و پس از آن در انقلاب صنعتی، به دنبال راهی برای پر کردن خلا معنوی بودند.
اینجا بود که آرام‌آرام، سودجویان و دنیاطلبان وارد شدند و هرکدام بر نحله‌های انحرافی خود نامی گذاشتند. اوائل قرن نوزدهم میلادی چند نفر از اشراف انگلیس به سرکردگی "سر فرانسیس داشود"-که همگی عضو فرقه فراماسونری بودند-، گروهی شیطان‌پرستی به‌نام "باشگاه آتش جهنم" را در لندن ایجاد کردند.
فعالیت اصلی این گروه، استفاده از مواد مخدر و انجام مراسم زشت و زننده جنسی بود و بعد از این، "شیطان‌پرستی کهن" جای خود را به "شیطان‌پرستی نوین" داد و دور جدید فعالیت آنها، با مولفه دعوت از شیطان و اهریمن درونی شدت گرفت.
البته برخی، نقطه عطف و گسترش شیطان‌پرستی را سال 1960 میلادی با ایفای نقش یکی از ماموران سیا به نام "مایکل آکینو" می‌دانند.[1]
در همین دهه بود که با سرمایه‌گذاری ثروتمندان یهودی، شیطان‌پرستان زیر چتر حمایتی آنها قرار گرفتند و چندین گروه شیطان‌پرستی در انگلیس و آمریکا به وجود آمد که از جمله معروف‌ترین‌شان می‌توان به "کلیسای شیطان در شهر سانفرانسیسکو" اشاره کرد.
گفتنی است، از آن سال تاکنون، سلطه‌گران جهانی و رژیم صهیونیستی از تامین‌کنندگان مالی فرقه‌های شیطان‌پرستی هستند؛ چرا که حیات آنها در ترویج بی‌دینی بین مردم، اشتغال جوانان به مواد مخدر، مشروبات الکلی، روابط آزاد جنسی، موسیقی‌های شیطانی و ... است.
[1] ویژه‌نامه کژراهه از روزنامه جام جم، ص22
