ادعای محبت مسیحی و سکوت واتیکان در قبال جنایات ضد بشری
به گزارش انجمن رهپویان هدایت، محبت کلیدواژهای است که مبلغان فرقه مسیحیت صهیونیستی و تبشیری، مرتبا برای جذب اعضای جدید بهکار میبرند.
استفاده زیاد از این واژه که در راستای تکرار به قصد تلقین و اقناع مخاطب صورت میگیرد، تنها سرپوشی برای اقدامات دنیاطلبانه میسیونرهای مسیحی و در پشت سر آنها، کشورهای استعماری و سلطهگر است.
با وجود آنکه در بیش از 220 جمله از کتاب مقدس، به واژه محبت برخورد میکنیم، اما در عمل هیچ خبری از بهکارگیری این لغت زیبا نیست و صرفا از آن بهعنوان دستمایهای برای فریب انسانهای سادهدل بهرهبرداری میکنند.
نمونههایی از این جملات به شرح زیر هستند:
* همه مردمان را احترام کنید و برادران را محبت نمایید و از خدا بترسید. (اول پطرس- 2 : 17)
* غریبی که در میان شما مأوا گزیند مثل هموطن شما باشد و او را مثل خود محبت نمایید.(لاویان- 19: 34)
اما آنچه اذهان را به خود مشغول میکند، این است که با وجود این همه ظلم و ستم به انسانها و کشتار و قتل عام آنان در نقاط مختلف جهان از جمله غرب آسیا و شمال آفریقا و بسیاری کشورهای دیگر، چه طور است که پاپ فرانسیس رهبر مسیحیان کاتولیک و سایر رهبران مسیحیت،-که ادعای محبت و انساندوستی دارند-، سکوت اختیار کرده و بر ضد این جنایات هیچ سخنی بر زبان نمیآورند.
مگر محبت توصیه شده در کتاب مقدس تنها به مسیحیان رواست؟ البته که نه! اگر چنین باشد نیز مگر نه اینکه شماری از مردم مظلوم این سرزمینها مسیحیاند؟ پس سکوت در قبال این همه جنایات ضد بشری چه معنا دارد؟
البته آنچه این سکوت را رنجآور مینماید، آن است که روشنکننده آتش این نسلکشی، دولتهای غربی و اروپایی هستند که ادعای مسیحیت دارند.
سران برخی از این کشورها، آنقدر بر مسیحی بودن خود تأکید دارند که این روزها، در پی مراجعه شماری از پناهجویان همین کشورهای تحت ستم، شرط پذیرش و ارائه کمکهای بشردوستانه خود را "مسیحی بودن" و یا حتی "مسیحی شدن" پناهجویان قرار داده و رسما اعلام کردهاند که تنها به پناهجویان مسیحی کمک خواهند کرد.
اجبار سیاستمداران اروپایی برای مسیحی شدن پناهجویان برای پذیرش آنان، نه تنها بر اساس تعلیمات کتاب مقدس نیست، بلکه از روی ترس است؛ نگرانی از مسلمان شدن مردم کشورهای مسیحی نه توهم گسترش تروریسمی که به کمک تبلیغات عظیم رسانهای، آن را به مسلمانان نسبت میدهند.
بر اساس تعالیم کتاب مقدس، مجبور کردن افراد برای پذیرش مسیحیت شایسته و پسندیده نیست، بلکه از مکاشفه باب 3 جمله 9 و اعمال رسولان باب 15 جمله 7 چنین استنباط میشود که مردمان برای پذیرش مسیحیت باید از سوی خداوند برگزیده شوند.
نکته قابل تأمل اینکه باز هم رهبران کلیسا در قبال این رفتار ضد دینی سیاستمداران اروپایی سکوت کردهاند و هیچ واکنشی از خود نشان نمیدهند.
گفتنی است، با توجه به مخالف بودن چنین قوانینی حتی با اصول اولیه بشردوستانه، برخی از این کشورها به ظاهر قوانین پذیرش مهاجران و پناهجویان را تغییر دادهاند.