مطالبات بابی ها خالی از شئون شهوانی نبود چراکه نقطه عطف آن کشف حجاب طاهره قرة العین و ادعای نسخ احکام عفاف و حجاب بود. سراسر فتنه بابی ها مخصوصا پس از هلاکت باب معطوف به ریاست طلبی، ترور مخالفان و همچنین فحشا گردید.
رسم بهائیت، ایجاد نزاع و برادرکشی است چنانچه آباء آن ها یعنی بابی ها نیز در مناطقی چون مازندران و زنجان به اقسام جنایات، مانند مثله کردن اجساد کشته شدگان پرداخته اند.
صرف‌نظر از اینکه منشأ و هدف به وجود آمدن یا آوردن فرقه‌ها در اسلام چه بوده و چه هست، باید توجه کرد علی‌رغم پوسته و ظاهر اسلامی که برای خود ایجاد کردند، چه بدعت‌هایی مانند آداب تشرف و عشریه و غیره که از ارکان اساسی فرقه‌های صوفیه محسوب می‌شود را به اسم آداب و شریعت اسلامی رواج می‌دهند و این انحرافات هر گز قابل‌نابودی و حذف شدن از مسلک فرقه نخواهد بود.
در نکته‌ای مهم و قابل تأمل باید گفت به دلیل ماهیتی، ساختار تقابلی عرفان‌های بدلی با انقلاب اسلامی ایران متفاوت از دیگر فرقه‌هاست. شبه معنویت‌های بزک کرده، با تغییر نگرش‌ها، جابجایی اولویت‌های ذهنی، تغییر تفکرات و اندیشه‌ها و تغییر سبک زندگی به شیوه‌ای کاملاً نرم و نامحسوس در حال هویت زدایی و تغییر باورهای مردم هستند.
امروزه تشکیلات بهائیت با تغییر نام اغتشاش و آشوب به مشارکت در اصلاح، به طور علنی مهره های خود را به حضور در بلواها ترغیب کرده و در صدد است با این حربه مانع از حاکم شدن نظم و امنیت گردند. جالب است، تشکیلات بهائیت که تا پیش از این با استفاده از مظلوم نمایی می کوشید حمایت ساده لوحان داخلی و نهادهای صهیونیستی غربی را جلب کند، پس از اغتشاشات نه چندان چشمگیر دچار توهم شده و حکم حضور علنی مهره ها در آشوب را صادر کرده است.
مهره های بهائی با آغاز اغتشاشات اخیر، گویی که بهانه ای برای عقده گشایی یافته باشند، با آب و تاب به دامن زدن به شایعات می پرداختند و سعی می کردند تا مسیر بلواها را به سوی تعارض با اسلام و مقدسات سوق دهند.
پیدایش فرقه‌های صوفیه حاصل دست رنج افراد معلوم‌الحالی است که منابع معتبر تاریخی به انحرافات و جعلیاتشان گواهی می‌دهد. فردی همچون سفیان ثوری با مخالفت علنی و مقابله عامدانه با امام صادق(ع) توانست مسلک‌های صوفیه را در تاریخ اسلام رواج دهد و مسیر گمراهی دراویش را تا ابد میسر کند. در این مجال قصد داریم ابعاد انحرافی شخصیت سفیان ثوری را به‌اختصار بیان کنیم.
فرقه نعمت الهیه گنابادیه با استفاده از عناصر به‌ظاهر باسواد خود برای ترویج باورهای فرقه‌ای، از افراد تحصیل کرده و محقق علوم دانشگاهی، بهره‌برداری نامشروع کرده و با تربیت فرقه ای آن‌ها سعی می‌کند جعلیات و استنباط‌های بی اساس نسبت مباحث و موضوعات اسلامی و تاریخی را برای وجهه تراشی فرقه به کار گیرد.
