عناصر بهائی که سال ها پیش به دلیل تخلف، جاسوسی و قانون شکنی محاکمه شده اند به حدی ضدایرانی بوده اند که حتی در صورت عدم برخورد قانونی با آن ها به ظن قوی توده مردم خود وارد عمل می شدند و با آن ها برخورد می کردند. حال تشکیلات فرقه ضاله بهائیت سعی دارد تا تصویری وارونه از عناصر جاسوسی خود ارائه دهد و حافظه تاریخی جامعه را منحرف نماید.
فرقه‌های صوفیه در ظاهر منکر خداوند متعال نبوده و تبعیت از پیامبر اکرم (ص) و ائمه معصومین را بخشی از سیره و مسلک ابداعی خودشان می‌دانند. در بخشی از امورات دینی و احکام شرعی بسیار پایبند هستند لکن شاکله اصلی باورهای آنان، مسائلی شرک‌آمیزی است که به نفی شریعت و امامت ائمه معصومین ختم می‌شود. اهم این انحرافات که در تمام فرق تصوف وجود دارد را به شرح ذیل بیان خواهیم کرد.
آیا می‌توان باور نمود که مسیحیتی که فرقه‌های نزدیک به خود را برنمی‌تابد و دشمنی با آنان روزبه‌روز بزرگ‌تر و بیشتر می‌شود و همچنین نظر مردم خود را اهمیت نمی‌دهد، از دوستی با کشورهای اسلامی سخن بگوید؟!
مبلغان مسیحیت صهیونیستی چنین عنوان می کنند که جهان در دست شیطان قرار داده شده تا جایی که در رجعت دوم مسیح جمیع انسان های صالح از زمین ربوده خواهند شد. این رویکرد به توان شیطان و محدود کردن قدرت خداوند یکی از مهمترین محورهای مسیحیت صهیونستی است که نشان از دوری از توحید و خدا پرستی دارد.
غرب و مخصوصاً امریکا اصرار دارد جهان هر چه بیشتر عرصه و جولانگاه شیاطین باشد. اکنون فطرت پاک و زمین آماده‌ای برای کشت در ذهن و قلب کودکان موردحمله وحشیانه و ناجوانمردانه آنان است.
در جنگ آشکار، دشمن و مقاصد او کاملا واضح است درحالی که در شیوه جنگ نرم، دشمن، اهداف و مقاصد خود را به راحتی بروز نمی دهد و از ابزار نفوذ برای پیاده سازی آن استفاده می کند. فرقه ضاله بهائیت با یک تغییر کاربری از بابیه به بهائیت، از جنگ سخت به جنگ نرم روی آورد و در همین فرایند، فعالیت خود به مثابه یک سرویس جاسوسی را آغاز کرد.
در فرق تصوف آنچه بیش از همه موردتوجه روسای فرقه قرارداد برگزاری مجالس خانقاهی با حضور دراویش است. اقطاب و مشایخ فرقه برای اینکه مجالس خانقاهی از رونق و جذابیت لازم برخوردار باشد ، یک سبک و سیاق جعلی غیر اسلامی را برای آن ابداع کردند.
مسیونرهای مسیحی در طول چند قرن اخیر با برنامه ریزی های متعدد وارد کشور می شدند تا هر یک به نوعی هویت ایرانی اسلامی کشور را از بین ببرند و فرهنگ منحط و غیر اخلاقی غرب را در کشور جایگزین نمایند. این عناصر مسیحی با سر دست گرفتن پیشرفت های غرب در چند قرن اخیر (که البته اکثر این پیشرفت ها به دین مسیحیت ارتباط پیدا نمی کرد و برگرفته از رشد مسلمانان تا قبل از دوره رنسانس غرب بود) سعی داشتند پیشرفت جوامع غربی را به مسیحیت مرتبط دانسته و بدین وسیله انحرافات دینی را در ایران ایجاد کنند.
