از بدو پیدایش فرقه نعمت الهیه تاکنون، هریک از روسای این فرقه صوفیه باسیاست‌های متقلبانه، سعی می‌کنند به هر کیفیت ممکن، اهداف و منافع مسلک فرقه‌ای خود را حفظ کنند. هیچ‌گونه چارچوب مشخص یا وحدت رویه ثابتی در احوالات آنان دیده نمی‌شود. در هر دوره‌ای، درست مخالف با آموزه‌هایشان، یک برنامه و سیاست متفاوت اجرا کردند.
باید توجه داشت تمام بافته های موهوم مبلغان تبشیری هدفمند است و آنان پس از فریب مخاطب، امور دیگری را دنبال می کنند. اموری که شبکه سازی تکفیری و کشتار بی رحمانه غیر فرقه ای ها ازجمله آن است.
امروزه در فضای مجازی پست های بسیاری را می توان مشاهده کرد که در قالب ترویج دوره های شکرگزاری، معجزه شکرگزاری، راز شکر و... در حال سرکیسه کردن مردم هستند و در نهایت چندین فرد به بهره های مالی فراوان و مال و منال می رسند.
بخش بزرگی از تاریخ جنگ و خون‌ریزی‌های وحشیانه آیین مسیحیت به مسیحیان اوانجلیستی اختصاص دارد. اوانجلیست هایی که به دروغ داعیه دار صلح و آرامش در جهان هستند، کارنامه سیاه آنان از کشتار و غارت به‌قدری لبریز شده است که باعث تنفر و انزجار شدید طرفدارانشان شده است.
اسماعیل رائین در کتاب انشعاب در بهائیت می نویسد: با اینکه شوقی ربانی از نخستین روزی که وارد تشکیلات حاکمه بهائیت شد از کمک های صندوق و اموال عامه بهائیان برخوردار بود ولی چندین بار از او خیانت هایی دیده شده است. یک بار یک زن و شوهر آمریکایی مبلغ هنگفتی حواله کتبی وسیله شرکتی معروف برای عبدبها فرستادند، شوقی ربانی بدون اطلاع وی و با جعل امضا حواله هنگفت ارسالی را به نفع خود برداشت کرد.
عضویت نورعلی تابنده در حزب نهضت آزادی و فعالیت در شاخه‌های فرهنگی و دادگستری دولت موقت، لکه ننگ ابدی را بر دامن دراویش به یادگار گذاشته است که هیچ راهی جز کتمان و سکوت برای آنان باقی نگذاشته است. هرجا صحبت از دشمنی های این نهضت به نظام جمهوری اسلامی ایران مطرح شود، نام نورعلی تابنده هم مورد سرزنش و نکوهش قرار خواهد گرفت.
بررسی سیر تحول مدعیان معنویت و عرفان دروغین مانند طاهری، عباس منش، و ... به طور قطع نشان می دهد که راه این کوتاه فکران و مدعیان معنویت و موفقیت سرانجام به صورت کاملا علنی از راه دین و اسلام جدا می شود. در این جدایی و ضدیت به مرور هر آنچه از ابتدا با آن بسیاری را به شیوه های خود جذب نموده به انحراف می کشانند و به تبع آن پیروان خود را در وادی التقاط و انحراف سردرگم می نمایند.
یکی از مفاهیم حقوقی که در رسانه‌های معاند دائماً به کار گرفته می‌شود، عبارت اقلیت‌های مذهبی یا دینی است. امروز مخالفین این مرزوبوم، با کتمان عمدی معنا و مفهوم اقلیت‌های مذهبی، به شیوه کاملاً نادرست آن را برای تمامی جریان‌های مخالف و معاند داخل کشور به کارمی گیرند.
