جهل، ادعا، انحراف، ضدیت: عباس منش در تقابل با هویت ایرانی اسلامی
بررسی سیر تحول مدعیان معنویت و عرفان دروغین مانند طاهری، عباس منش، و ... به طور قطع نشان می دهد که راه این کوتاه فکران و مدعیان معنویت و موفقیت سرانجام به صورت کاملا علنی از راه دین و اسلام جدا می شود. در این جدایی و ضدیت به مرور هر آنچه از ابتدا با آن بسیاری را به شیوه های خود جذب نموده به انحراف می کشانند و به تبع آن پیروان خود را در وادی التقاط و انحراف سردرگم می نمایند.
عباس منش که از معروفترین عناصر مدعی معنویت و موفقیت در کشور بود و بسیاری از چهره های مدعیِ امروز خود را شاگرد او می دانند در اوج بی بهره بودن کامل و بی سوادی محض نسبت به علوم قرآنی، روایات، ادبیات عرب، فقه، رجال، تفسیر و... مدعی فهم قرآن است و هر از چند گاهی شرح و توضیح آیه ای را با هدف تخریب پایه های اعتقادی کاملا به غلط و مسئله دار مطرح می کند.
نامبرده چندی قبل یکی از آیات قرآن کریم را با جهل کامل و نداشتن هیچ یک از علوم مرتبط با تفسیر قرآن، تفسیر به رای کرده و حال نیز در پی ترویج سکولاریسم و بی قیدی، آیه ای از قرآن درباره حجاب را به سبک دلبخواه خود شرح می دهد.
وی با محدود نمودن آیات قرآن کریم درباره حجاب به یک آیه و تفسیر به رای عجیب خود از آن اینطور وانمود می کند که حجاب فقط برای این است که شما کمتر اذیت شوید و در معرض آزار مردان قرار نگیرد. او با تنزل دادن موضوع حجاب و عفاف به آزار و اذیت، آن را کاملا فردی و دلبخواهی عنوان می کند.
اولا باید گفت که موضوع عفاف و حجاب به عنوان یکی از اصول زیربنایی و ساختاری در سبک زندگی اسلامی مطرح است و رعایت این آموزه می‌تواند اساس زندگی و سلامت افراد را در ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی حفظ کند. البته بنا بر آموزه‌های قرآن کریم و احادیث پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام، حجاب و عفاف موضوعی نیست که تنها به زنان جامعه مربوط باشد و مردان را استثنا کرده باشد. بلکه این نکته از مناظر گوناگون شامل همه افراد، اعم از مرد و زن، می‌شود که رعایت آن بر تمام مردم جامعه واجب و الزامی است.
در ثانی بر خلاف ادعای عباس منش که فقط یک آیه را درباره حجاب می داند و به زعم خود با تفسیر آن حجاب را غیر ضروری می خواند، باید گفت ده ها آیه درباره حجاب و عفاف در قرآن کریم وجود دارد که مهمترین آنان آیه 31 سوره نور است و عباس منش اصلا به آن آیه شریفه نمی پردازد.
علوه بر سوره احزاب آیه 59 که می فرماید: یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا
ای پیغمبر (گرامی) با زنان و دختران خود و زنان مؤمنان بگو که خویشتن را به چادر فرو پوشند، که این کار برای اینکه آنها (به عفّت و حرّیت) شناخته شوند تا از تعرض و جسارت (هوس رانان) آزار نکشند بسیار نزدیکتر است و خدا (در حق خلق) بسیار آمرزنده و مهربان است.
در سوره نور آیه 31 به صراحت آمده است که حجاب در مقابل چه افرادی نیاز نیست و با روایات و تفاسیر سطح و چگونگی آن کاملا بیان می شود. در آیه 31 آمده است: وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَ یحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ وَ لَایبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْیضْرِبْنَ بِخُمُرِ‌هِنَّ عَلَی جُیوبِهِنَّ وَ لَایبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ... وَ لَایضْرِ‌بْنَ بِأَرْ‌جُلِهِنَّ لِیعْلَمَ مَا یخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ
و به زنان با ایمان بگو: «دیدگان خود را [از هر نامحرمی] فرو بندند و پاکدامنی ورزند و زیورهای خود را آشکار نگردانند، مگر آنچه که طبعاً از آن پیداست. و باید روسری خود را بر گردن خویش [فرو] اندازند، و زیورهایشان را جز برای شوهرانشان یا پدرانشان... آشکار نکنند؛ و پاهای خود را [به‌گونه‌ای به زمین] نکوبند تا آنچه از زینتشان نهفته می‌دارند معلوم گردد.
در سوره مبارکه نور و احزاب به طور کامل به اصل موضوع حجاب و عفاف اشاره شده است. از جمله در سوره مبارکه نور آیات 2، 3، 4، 5، 23، 25 به موضوع عفاف و حجاب اشاره دارد. همچنین آیات 6 تا 9، آیات 11 تا 18، 19 و 21 سوره مبارکه احزاب احکام حجاب و پوشش را عنوان می‌فرماید. آیات 27 و 28 سوره مبارکه نور به رفتار عفیفانه و آیات 30 و 31 همین سوره حجاب را به عنوان روسری یا چادر معرفی می‌کند. در آیات دیگری لزوم حیا و پاکدامنی را عنوان می نماید که همگی انان می تواند به موضوع حجاب مرتبط شود.
در سیره اهل بیت عصمت و طهارت توجه به این مقوله در سطح بسیار بالایی قرار دارد تا جایی که حضرت زینب سلام‌الله علیها در آن موقعیت اسارت خطاب به یزید ملعون فرمودند که: «ننگ شهادت حسین بن علی علیه‌السلام تا دنیا دنیاست از پیشانی تو پاک نخواهد شد، اما ننگ بدتر از این هم بر پیشانی تو ثبت است که دستور دادی حجاب را از سر اهل حرم بردارند و میان نامحرمان بچرخانند.» خود حضرت زینب سلام‌الله علیها این ننگ را بدتر از شهادت امام حسین علیه‌السلام بیان می‌کنند و این مطلب در مقاتل و کتاب‌های تاریخی ما وجود دارد.
علاوه بر این نکات گفته شده که نیازمند شرح و بسط مفصلی است و در این مقال نمی گنجد، عباس منش مستقیما به تمدن ایران باستان و اصالت بی چون و چرایی که در آن زن با حجاب و عفاف حضور داشت تاخته و آن را نادیده گرفته است.
مدل بیان شبهات و موضع گیری های جدید عباس منش کاملا واضح و عریان نشان می دهد که این مدعی دیروز معنویت و عرفان! در پی ترویج سبک زندگی غربی و اباحی گری است و سبک زندگی ایرانی اسلامی را هدف گرفته است. این انتهای مسیر مدعیان کم بهره از معنویت و عرفان است که روزگاری بسیاری را به دور خود جمع می نمایند و بعد از مدتی جز تباهی و انحراف باقی نمی گذارند.
مریم