از توصیف کریمانه قرآن تا توهین کتاب مقدس به پیامبران (بخش اول)
البته پر واضح است که مقایسه الهیات غنی اسلامی با الهیات مسیحیت، قیاس مع الفارق است و در واقع فصل مشترکی بین آن دو دیده نمی شود.
رضا صفا دیگر بی سواد این جریان منحرف و دیگر وابستگان اردوگاه صلیبی، برای نشان دادن خوش خدمتی خود بارها سخنان بیهوده و ناروایی را به شرع انور اسلام نسبت داده اند .
در بخش گذشته به مقایسه دیدگاه اسلام و مسیحیت درباره انسان پرداخته شد و در این بخش به مقایسه دیدگاه اسلام و مسیحیت درباره پیامبران الهی پرداخته می شود.
درمقابل دیدگاه پاک و ارزشمند اسلام نسبت به پیامبران، دیدگاه مسیحیت نسبت به این فرستادگان الهی بسیار زشت و نادرست است و در بسیاری موارد ذکر آنها نیز رنجش خاطر انسان را در پی دارد.
از نظر اسلام، پیامبران در مقام دریافت و ابلاغ وحی و عمل به دستورات دین معصومند و عصیان و گناه و حتی فراموشی در آنها راه ندارد.
از این رو پیامبران همواره برترین و کامل ترین انسان عصر خود و به عنوان الگوی کاملی برای امت خود و حتی آیندگان بوده اند .
خداوند در سوره احزاب آیه 21 می فرماید:(( لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا))
در سوره ممتحنه آیه 4 می فرماید : ((قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَالَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَاء مِنکُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَبَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاء أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَمَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِن شَیْءٍ رَّبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَإِلَیْکَ أَنَبْنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیر ))ُ
همچنین درسوره ممتحنه آیه 6 می فرماید :((لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِیهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَمَن یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ))
از دیدگاه کتاب مقدس مسیحیان، در عمل امکان صدور هر گناهی حتی کفر از پیامبران وجود دارد!!
آنها با هدف کاستن از زشتی ها و پلشتی های خود پیامبران الهی را درحد افراد هرزه و شهوت ران پایین آورده اند.
در خصوص عظمت و شان حضرت ابراهیم (ع) خداوند در آیه 130سوره بقره می فرماید ((وَمَن یَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِیمَ إِلاَّ مَن سَفِهَ نَفْسَهُ وَلَقَدِ اصْطَفَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا وَإِنَّهُ فِی الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ))((... ما اورا در دنیا برگزیدیم و در آخرت جزو بندگان شایسته ما خواهد بود))
و در سوره نساء آیه 125 می فرماید:(( وَمَنْ أَحْسَنُ دِینًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لله وَهُوَ مُحْسِنٌ واتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَاتَّخَذَ اللّهُ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلاً)) در این آیه خداوند متعال، حضرت ابراهیم (ع) را به عنوان خلیل خود نام می برد.
نام حضرت ابراهیم در قرآن مجید، 66 مرتبه آمده است که در تمامی این آیات، همراه با احترام و تجلیل از وی بوده است.
قرآن کریم در سوره نمل آیه 56 حضرت لوط(ع) را اینگونه می ستاید ((فَمَا کَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِّن قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ یَتَطَهَّرُونَ))«قوم لوط گفتند لوط و پیروانش را از دیار خود بیرون کنید چرا که آنها مردمانی هستند که می خواهند پاک باشند »
در سوره عنکبوت آیه 26 می فرماید:((فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَقَالَ إِنِّی مُهَاجِرٌ إِلَى رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ))« لوط به ابراهیم ایمان آورد و گفت من به سوی پروردگارم هجرت می کنم »
در آیات 161تا 175 سوره شعراء و 76تا 83 سوره هود و61تا 77 سوره حجر به عظمت حضرت لوط (ع) اشاره شده است.
اما سفر پیدایش کتاب مقدس باب 19 جملات 30 تا 38 ، آمده است که دو دخترش به وی شراب نوشانیدند و با او رابطه شنیع زنا برقرار کردند و حتی از این رابطه دو پسر نیز متولد شد !!!
ادامه دارد...
