ترسیم وارونه حقیقت در ساختار بهائیت

رهپویان هدایت: ارتجاع، مهمترین خصوصیت فرقه های ساختگی است و به این سبب، آن ها دائم در افراط و تفریط گرفتار هستند. تعادل در رفتار و گفتار موجب می شود تا انسان جهان پیرامون خود را بهتر بشناسد و به عبارتی عالم را آنگونه که هست مورد فهم قرار دهد و نه آنگونه که خود می خواهد. با این وصف، افراط و تفریط در فرقه های ساختگی با این هدف ایجاد شده که اعضاء جریان نتوانند فهم دقیق و واقع بینانه ای از جهان داشته باشند و از این رو تابع تام و تمام دستورات تشکیلات باشند.

برای درک دقیق این مسئله می توان به فرقه ضاله بهائیت اشاره کرد. این فرقه ضاله از بطن فتنه ای تحت عنوان بابیه سر برآورد و در امتداد آن به فعالیت پرداخت. بابیه که سردمداران بهائیت جملگی از اعضاء آن بوده اند جریانی بی منطق، خشن، افراطی و تکفیری بود که به دلیل تندروی خیلی زود زوال یافت و جز اندکی از مهره های آن باقی نماندند. مهره های باقی مانده که خود شاهد شکست جنگ طلبی و وحشی گری فرقه شان بودند، بار دیگر در صدد احیاء جریان برآمدند و این بار شعار صلح طلبی سر دادند. این طیف سعی کردند تا با این اقدامات بیشینه خراب خویش را ترمیم کنند و از این رو تا آنجا پیش رفتند که لب به انتقاد از منشاء جریان گشودند.

بهاء، از بازماندگان فتنه بابیه که بعد ها مدعی الوهیت شد، در جایی می نویسد: «جمیع ملوک الیوم این طایفه را اهل فساد می‌دانند، چه که فی الحقیقه در اوایل اعمالی از این طایفه ظاهر، که فرایض ایمان مرتعد (می‌شد). در اموال ناس، من غیر اذن تصرف می‌نمودند و نهب و غارت و سفک دماء را از اعمال حسنه می‌شمردند.) نوری، میرزا حسینعلی، مائده آسمانی، ص۱۳۰، جزء هفتم.(

بخشی از مهره های بازمانده از بابیه که در صدد احیاء فرقه برآمده بودند، خود را بهائی نامیدند. آنان از ایران گریختند و در فلسطین اشغالی، با هدف زمینه سازی جهت رخنه صهیونیست ها مستقر شدند. از آنجا که منشاء این جریان افراطی گری و خشونت بود، سردمداران جریان برای کتمان این بیشینه خراب مبادرت به شعارسازی کردند. نکته قابل توجه اینجاست، سرکردگان بهائیت، مانند گذشته خویش، روحیه تندخویی و تکفیری شان را حفظ کرده بودند و از این رو مخالفان بها به طرز مشکوکی کشته یا ترور می شدند و خود وی نیز توسط برادرش با سم، مسموم شد.

در واقع، عدم اعتدال در جمیع شئون، ویژگی اصلی فرقه ضاله بهائیت است چنانچه در ابتدا با تکفیر و قتال و در انتها با شعار صلح مطلق در صدد اغوای افراد می باشند. جالب اینجاست که بهائیان، صهیونیست ها را خارج از قاعده صلح مطلق می دانند و به این سبب، فعالیت خود را در سرزمین های اشغالی گناه محسوب می‌کنند. امروزه رویه مهره های فرقه ضاله بهائیت حتی در زندگی شخصی شان دچار آسیب است چراکه به دلیل تربیت فرقه ای هیچ اعتدالی در رفتار و گفتار ندارند.