تفاوت بنیادین عرفان اسلامی با تصوف فرقه ای دراویش
دشمنان سر سخت دین همیشه به دنبال امتزاج عرفان اصیل اسلامی با معجون تصوف هستند تا جریانی مخالف و متضاد با ولایت راه اندازی کنند.
تصوف فرقه ای و سیاسی دراویش، فردی مانند حسن بصری که دشمن سرسخت حضرت علی (ع) بوده است، را به عنوان بنیان گذار تصوف معرفی می کنند.
آنها، افرادی همچون داود طائی ناصبی، حبیب عجمی، جنید بغدادی غیر شیعه و معروف بن فیروزان کرخی، داستان ساختگی صوفیه را صاحبان اسرار ائمه اطهار (علیهم السلام)، معرفی می کنند.
عرفان اصیل اسلامی بر خلاف تصوف با ذات اسلام در آمیخته شده است. پیامبر اعظم(ص) و صحابه راستین آن بزرگوار و تابعین بزرگوار و امامان معصوم (علیهم السلام)، مظهر عرفان ناب اسلامی بودند.
با اطاعت محض از فرامین باری تعالی و تبعیت از چهارده معصوم(علیهم السلام) ، انسان در قله عبودیت قرار می گیرد. سپس با بال های عرفان اسلامی به سوی حقیقت و ذات الهی خویش پرواز می کند.
تصوف آن هم از نوع فرقه ای و نه زاهدانه اش که حرکتی سیاسی و در جهت تحکیم مواضع زورگویانه استعمارگران جهانی ایجاد شده است، از بدو تولد نامشروعش تاکنون، بیشترین خدمات را به دشمنان دین اسلام داشته است.
تصوف فرقه ای که به هیچ یک از اصول اسلام ناب پایبند نیست، معجونی از عقاید منحرف آئین های شرقی و غربی و با اهداف سیاسی و اقتصادی و در برخی اوقات برای ارضای حس خودبرتر بینی اقطاب آنها تاسیس شده است.
دراویش گنابادی، در حالی تشکیلات سیاسی خود را عرفان اسلامی معرفی می کنند، که هیچ رد پایی از عقاید اسلامی و رعایت احکام شرعی در بین آنها دیده نمی شود و حسن بصری یکی از دشمنان سرسخت امیرالمومنین(ع) بوده است.
این گروهک سیاسی که سران آن همچون نورعلی تابنده در احزاب منحرف و غیر دینی سیاسی از جمله جبهه ملی عضویت داشته اند، در پی ایجاد جوی روانی و حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران هستند.
در آغاز راه، تصوف کاملا با عرفان غریبه بوده است و یک جریان معنوی اسلامی تلقی نمی شد؛ تا این که جریان تصوف به دست ایادی فرقه ساز اموی ماند حسن بصری افتاده است.
این فرقه برای مقابله با اصل ولایت با امامت، شکل دادن به ولایت بدون امامت که به صورت تعمیم دادن ولایت معصوم است، با الگو قرار دادن تصوف رایج خارج از اسلام، تصوفی همساز و همسو با ایده ضد امامت را که توسط امویان شدت گرفته بود، به اسلام ناب تحمیل کردند.
صوفیان اولیه برای تامین نظر امویان و عباسیان صوف می پوشیدند و زندگی صوفیانه را شکل می دادند. آن ها با کناره گیری از دنیا و مذمت جهان هستی، در برابر ذوات مقدسه ائمه اطهار(علیهم السلام) ایستادگی کردند و حتی متعرض آنها شدند.
آنها حتی با القابی که فقط مختص به ذوات مطهره اهل بیت بود مانند(ولی الله)، به مقابله با معصومین پرداختند.
گفتنی است، بی دینی فرقه های منحرف دراویش از جمله فرقه سیاسی تابنده، به جایی رسیده است که قطب سازی هم نتوانسته رضایت آنها را جلب کند و به ولی تراشی پرداخته اند.آنها مدعی نیابت حضرت حجت(عج) از ناحیه جنید بغدادی سنی اباثوری هستند.!!
