پیشینه فرهنگ ایرانی خاری در چشم بهائیان

رهپویان هدایت: در فرهنگ هر جامعه ای، مولفه هایی وجود دارد که به عنوان ارزش شناخته می شود. بررسی این ارزش ها میزان خرد، عقلانیت و اخلاق رایج در جامعه مورد پژوهش را نشان می دهد چراکه با ارزش شدن چیزی در جامعه با سطح عقلانیت عمومی ارتباط مستقیم دارد. در فرهنگ ایرانی ارزش هایی چون راستی، پاکی، عفاف و نجابت از جایگاه ویژه ای برخوردار است که این امر حاکی از بالا بودن سطح عقلانیت در جامعه ایران دارد.  

حال نکته قابل توجه اینجاست، از آنجا که عفاف و نجابت در فرهنگ ایرانی از اهمیت بالایی برخوردار بوده، به تبع آن حجاب نیز مورد توجه ویژه ایرانیان قرار گرفته است. برای نمونه با استناد به مدارک به دست آمده از دوره هخامنشیان، مانند تندیس ها، سکه ها، نقوش فرش، پارچه و نقش برجسته هایی که تعدادی از آن ها به خارج از ایران منتقل شده اند و یا نوشته های برخی از تاریخ نگاران، می توان چنین برداشت کرد که پوشاک زنان ایرانی عبارت از لباس های بلند تا قوزک پا و گاهی فراخ، پیراهن های ساده تا پایین ساق پا به صورت ساده یا ریشه دار، و با آستین های بلند یا کوتاه بوده است.(1) همچنین زنان عهد ساسانی گاهی چادرِ گشاد پرچین به سر می کردند که تا به وسط ساق پا می رسیده است.(2)

امروزه فرهنگ ایرانی که تحت لوای اسلام عزیز رشد بسیاری داشته خطری جدی برای دشمانان این مرز و بوم تلقی می شود و از این رو به مقابله با آن مبادرت می کنند. نمونه بارز این مقابله فرهنگی، راه اندازی فرقه هایی چون بهائیت است که مبارزه با مولفه های فرهنگ ایرانی اساس آن می باشد. در همین خصوص، در مقوله عفاف و حجاب، مهره های بهائی با طرق مختلف در صدد برامده اند تا ابتذال را جانشین احتشام کنند و از زن تنها چهره ای کالایی و جنسی ارائه نمایند.

بهائیان که طبق گفته سرکرده شان بها قائل به هیچ وطن و ملیت نیستند، در صدد حذف ارزش های اخلاقی جامعه برآمده اند و نام این اقدام ضدایرانی خود را نیز ایجاد تحول اجتماعی گذاشته اند. با این وصف، هر ایرانی حتی غیر مسلمان باید بداند بهائیان به دنبال نابودی فرهنگ آنان می باشند تا به وسیله این کار، کل کشور را فاقد هویت فرهنگی نمایند.   

 

پی‌نوشت:

1-   مرتضی راوندی، تاریخ اجتماعی ایران، ص 476.

2-   جایگاه زن در ایران باستان، ص 198