نکات مهمی برای تمیز حق از باطل
عرفان حقیقی و عرفان اسلامی عرفانی است که فرد را بیشتر به ولایت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و به توحید و وجود حضرت حق جل و اعلی نزدیک تر می کند. عرفانی و معنویتی که فرد را به مرز خلوص، تقوا و نفی خودبینی می کشاند و جز خدا نمی بیند. این معنویت اصیل و عرفان حقیقی دارای شاخصه هایی است که برای تمیز دادن از شبه معنویت های دروغین این سال ها به اهم آن در چند شماره اشاره می شود.
مسئله اصلی در عرفان خدامحوری است. اگر در معنویتی خدا کنار نهاده شده و یا به عنوان بنده انسان! فقط باید به خواست های ما توجه کند! ( همانگونه که در عرفان های کاذب و قانون جذب به شیوه ای به آن اشاره شده است) یقینا فرد را به معنویت نمی رساند و اتفاقا او را دورتر خواهد نمود. خدا باید محور حرکت انسان باشد و نفسانیات و هر آنچه در زمره امیالی است که شیطان از آن بهره می برد باید به محاق برود.
ولایت پذیری و ولایت گرایی از دیگر مسائل بسیار مهم در عرفان اصیل و حقیقی است. تعبد و التزام عملی به نصب العین قرار دادن فرمایشات معصومین از اصلی ترین دستورات اهالی معنویت است. مولفه مهمی که به هیچ وجه در عرفان های کاذب و فرقه هایی که ادعای معنویت دارند مشاهده نمی شود.
نیاز به استاد در معنویت حائز اهمیت است. استاد فلسفه و عرفان شهید مطهری می گوید: سالک برای رسیدن به توحید باید مراحل و منازلی را طی کند و در طی مراحل و مقامات محتاج پیر، راهنما و خضر طرق یا انسان کامل است که او را مراقبت نماید. ایشان از جمله شرایط استاد را موارد زیر می دانند:
جامع باشد
به مقام فنا رسیده باشد
اسلام شناس باشد
و...
با توجه به آنچه اهل علم و معنا مطرح کرده اند جا دارد انسان برای پیدا نمودن استاد، عمری را صرف کند و اگر به اساتیدی همچون آیت الله شاه آبادی، آیت الله میرزا جوادآقا ملکی تبریزی، آیت الله بهاءالدینی، آیت الله بهجت و مانند این اسوه ها رسید از محضر آنان معنویت و اخلاق بیاموزد.
