تالار موسیقی بال سوئیس؛ از گردهمایی صهیونیست‌های یهودی تا مسیحیان صهیونیست!

تالار موسیقی پُرحاشیه در شهر بال سوئیس دو بار میزبان کنگره صهیونیست‌های افراطی بوده است، یک بار صهیونیست‌های یهودی و بار دیگر مسیحیان صهیونیست این مکان را برای گردهمایی خود انتخاب کرده‌اند.

به گزارش انجمن رهپویان هدایت، سال 1897 میلادی را از یک منظر می‌توان مبدأیی از تاریخ به شمار آورد که پس از آن، جنگ و جنایت‌های فراوانی برای محقق شدن آرزوهای مطروحه در جلسه‌ برگزار شده در آن سال، صورت گرفته است.

نخستین کنگره یهودیان صهیونیست در شهر بال سوئیس

در آن مقطع زمانی که قرن نوزدهم میلادی آخرین زمان‌های خود را سپری می‌کرد، نخستین کنگره یهودیان صهیونیست با تلاش‌های «تئودور هرتزل» روزنامه‌نگار بی‌دین اتریشی، درتالار موسیقی شهر بال سوئیس برگزار شد.

تئودور هرتزل

به‌عبارت دیگر یک بی‌دین نژادپرست با ارائه آرمان‌هایی ضد بشری و ترتیب دادن این کنگره موجب شد، پس از او نیز عده‌ای به‌عنوان «مسیحیان صهیونیست» مطرح شوند که برای تحقق آن‌چه «پیش‌گویی‌های کتاب مقدس» نام‌گذاری کردند، به حمایت از همه جنگ‌های خانمان‌سوز سال‌های بعد تاکنون بپردازند.

نزدیک به نُه دهه پس از تشکیل کنگره صهیونیست‌های یهودی، این بار مسیحیان صهیونیست در سال 1985 میلادی مصادف با 1364 شمسی در همان تالاری که «هرتزل» صهیونیست‌ها را گرد هم آورده بود، به دور هم جمع شدند و در جهت اهداف «صهیونیسم سیاسی» قطع‌نامه‌هایی را به تصویب رساندند.

صهیونیست‌های مسیحی در این اجلاس که به مدت سه روز برگزار شده بود، در یکی از مصوبه‌های خود از همه یهودیانی که بیرون از سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کردند، خواستند از کشور کنونی محل سکونت خود خارج و به فلسطین مهاجرت کنند.

حتی آن‌ها کمک به انتقال یهودیان از اقصی نقاط جهان به قدس شریف را وظیفه هر مسیحی دانستند و بر این مسأله نیز تأکید ورزیدند که بخش اشغالی فلسطین در سال 1967 میلادی که نزدیک به یک میلیون فلسطینی در آن زندگی می‌کردند، هم‌چنان ضمیمه قسمت‌های اشغال شده توسط رژیم صهیونیستی باقی بماند.

«گریس هال سل» که خود در این اجلاس شرکت داشته است، در کتاب «تدارک جنگ بزرگ» چنین می‌نویسد: «در طی 36 ساعتی که جلسه‌ها طول کشید، مسیحیانی که ابتکار تشکیل این کنفرانس سیاسی را با هدف زمینه‌سازی ذهن برای یک جنگ هسته‌ای در دست داشتند، کمتر از یک درصد وقت آن را به پیام‌های مسیح و معنای آن پیام‌ها اختصاص می‌دادند، در حالی‌که بیش از نود و نه درصد آن را صرف موضوع‌های سیاسی کردند و این شگفت‌انگیز نبود، زیرا برپا کنندگان این کنگره با این‌که مسیحی بودند، در درجه اول و پیش از هر چیز دیگر صهیونیست بودند، پس در درجه نخست بایست به هدف‌های سیاسی صهیونیسم توجه و علاقه نشان می‌دادند و نه به مسیحیت».

گفتنی است مسیحیان صهیونیست که بخش اعظمی از آن‌ها تبشیری هستند، ریشه‌ای عمیق در جنبش اصلاح مذهبی(پروتستانتیسم) دارند و پس از این به اصطلاح نهضت مسیحی بود که مسیحیان اروپایی به یهودیان علاقه بیش‌تری نشان دادند و با پذیرش خطوط عمده‌ای مانند: «حکومت هزار ساله صلح و عدل» و «ظهور مجدد حضرت عیسی مسیح»، به مسیحیت جنبه‌ای دیگر دادند و با وجود آن‌که یهودیان به‌طور سنتی دشمنان کلیسا تلقی می‌شدند، از آن‌ها به‌عنوان «قوم برگزیده» یاد و حتی برای توجیه عقاید جدید خود، حضرت مسیح(ع) را ابتدا یک یهودی معرفی کردند.