معرفی کتاب/ریشه‌های مسیحیت در اسناد بحرالمیت
به گزارش انجمن رهپویان هدایت، امروزه ارزش و اهمیت علم باستان‌شناسی در مطالعات ادیان بر کسی پوشیده نیست و این علم کمک‌های قابل توجهی برای ریشه‌شناسی ادیان و آئین‌ها کرده است.
از جمله کشفیات باستان‌شناسی که مناقشات فراوانی را از ابتدا تاکنون برانگیخته‌است، یافت شدن متون "نجع حمادی" در سال 1945 و "طومارهای بحرالمیت" در سال‌های 1947 تا 1956 در ناحیه قمران بود که توجه دانشمندان رشته‌های مختلف را به خود جلب کرد.
"ژان دانیلو" با بررسی متون دسته دوم در کتابی با عنوان "ریشه‌های مسیحیت در اسناد بحرالمیت" به سؤالاتی از قبیل: آیا در این متون از کسی سخن به میان آمده که پیش از عیسی(ع) تعالیمی مثل او داشته و به سرنوشتی مانند حضرت مسیح(ع) دچار شده باشد؟ آیا یحیی تعمیدگری که در عهد جدید از او سخن می‌رود به جماعت بحرالمیت تعلق داشته است؟ آیا عیسی(ع) با این جماعت مرتبط بوده است؟ و... پاسخ داده است.
کتاب پیش‌گفته مشتمل بر سه فصل است که عناوین آن‌ها به ترتیب عبارتند از: "جامعه قمران و محیط انجیلی"، "مسیح و معلم عدالت" و در انتها "رشد اولیه کلیسا و جامعه قمران".
مؤلف درباره چگونگی کشف اسناد بحرالمیت به‌طور اجمالی نوشته است: "در سال 1947 یک فرد بدوی به‌طور اتفاقی اولین غار را در این ناحیه پیدا کرد که از آن طومارهای بسیار با ارزشی به دست آمد. این طومارها عبارت بودند از: تفسیر حبقوق، قانون جامعه، سرودهای دینی، و قانون محاربه، آپوکریفای پیدایش. در فوریه-مارس 1952 دو غار دیگر کشف شد که یکی حاوی دو طومار مسی بود. در اوایل سپتامبر همان سال من در قمران بودم و پروفسور دو وو به من گفت که اکتشافات ظاهرا به پایان رسیده اما بالاخره مدتی بعد هفت غار دیگر کشف شد که در آن آثاری کم‌اهمیت‌تر از طومارهای قبل به دست آمد."
درباره تأثیر اعتقادات اسنی‌ها در اندیشه‌های پولس در این کتاب می‌خوانیم: "ظاهرا تماس وی[پولس] با اسنی‌ها اندکی بعد از قبول آیین مسیحیت بوده است. در واقع تأثیر اندیشه‌های اسنی در تمام رساله‌های او به خصوص در مسائل اساسی و بنیادی مشهود است... یک مسأله اعتقادی دیگر که در اسناد قمران موجود است و در نوشته‌های پولس رسول هم دقیقا دیده می‌شود و نمی‌توان در اینکه اسنیان منشأ آن بوده‌اند تردید کرد عبارت است از مبارزه بین نور و ظلمت."
گفتنی است مترجم برای برگرداندن کتاب مورد معرفی به فارسی و توضیح بیش‌تر از منابعی مانند: تاریخ جامع ادیان، تاریخ کلیسای قدیم در امپراطوری روم و ایران، سیر حکمت در اروپا و قاموس کتاب مقدس استفاده کرده است.
