تاملی در وجدان داری مبلغان مسیحیت پروتستان
برخی از دین پژوهان، عبارت دین را برگرفته از دئنا در زبان اوستایی می دانند که معادل کلمه وجدان می باشد. وجدان نیز یک نیروی تشخیص باطنی در شناخت نیک و بد است که می توان آن را با فطرت مساوی دانست.(تساوی موجدان با دین به این سبب است که آدمی با وجدان یابنده دین و پایبند به آن است)
حال فارق از اینکه تعریف دین پژوهان از واژه دین تا چه درست است یا نه، در اصل اینکه آدمی واجد یک قوه تشخیص درونی است که از آن به وجدان تعبیر می شود هیچ جای شک و شبهه ای نیست. هویت وجدان در باطن آدمی به حدی ملموس است که ویتگنشتاین، فیلسوف شهیر در خصوص آن می نویسد: وجدان صدای خدا است.
وقتی به رویکرد مبلغان مسیحیت پروتستان مخصوصا در مسئله فلسطین می نگریم چندان موضوع وجدان در آموزه های آن ها مشاهده نمی شود. این طیف در کمال بی منطقی اذعان می کنند صهیونیست ها باید بر فلسطین غالب شوند تا منجی(ماشیح) ظاهر شود و بر این مبنا جنایات یهود علیه مسلمانان را نیز امری مطابق با دین می پندارند.
حال این مبنای باطل مسیحیان پروتستان را با منطق وجدانی و پاک قرآن کریم بسنجید که می فرماید: وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ، در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!
قرآن کریم در آیه ای خردمندانه و منطبق بر وجدان می فرماید که صالحان وارثان زمین خواهند شد درحالی که مبلغان مسیحیت پروتستان می گویند رژیم غاصب صهیونیستی وارث حقیقی زمین است!!! رژیمی که اطفال را به خاک و خوان می کشد و بدون هیچ دلیلی و صرفا به سبب انگیزه های نژادپرستانه ارزشی برای جان دیگری قائل نیست، در منطق مسیحیان واجد حق می باشد. اینجاست که مرگ وجدان و زوال فطرت نمایان می شود چراکه حق در کمال وضوح از چشمان مبلغان بی خرد مسیحی به دور می ماند.
