هجمه به حجاب در شبکه ماهواره‌ای محبت
به گزارش انجمن رهپویان هدایت، حجاب و عفاف که موضوعی مشترک در تمامی ادیان است، دست‌مایه حمله عوامل شبکه ماهواره‌ای "محبت" قرار گرفت و مجریان برنامه "پژواک" با نگاهی فمینیستی و لیبرالی با این مسأله اجتماعی برخورد کردند.
این مجریان که خودشان بدون حجاب در برنامه حاضر شده بودند، با ترفندهای گوناگون این واجبِ دینی را به زیر سؤال برده و تمامی تلاش خود را به کار گرفتند تا آن را به سطح "موضوعی فردی" تنزل دهند.
البته یکی از تماس‌گیرندگان که از حجاب دفاع می‌کرد، با سؤال‌های گوناگون مجریان روبه‌‌رو شد و فرصت ابراز نظر کامل هم به او داده نشد.
بر اساس این گزارش، حجاب و عفت که امری فطری و برای حیات اجتماعی انسان‌ها ضروری است، با برنامه‌ریزی گسترده رسانه‌های غربی مورد هجمه قرار می‌گیرد.
هدف نهایی از این تهاجم‌ها آن است که با ترویج بدحجابی و بی‌حجابی، جامعه را به سمت "بی‌تفاوتی" و "ارزش‌گریزی" سوق داده و راه را برای نفوذ و تهاجم فرهنگی پشتیبانان سیاسی خود هموار کنند.
آن‌ها با خلط کردن مباحث و ربط دادن حجاب با فساد، به مخاطب چنین القا می‌کنند که حجاب نتیجه عکس دارد و این در حالی است که در جوامع پایبند و معتقد به ارزش‌های دینی و اجتماعی چون: حجاب، افراد احساس امنیت اجتماعی بیشتری دارند.
در فرقه مسیحیت تبشیری و صهیونیستی هم که هر روز از مسیحیت واقعی بیش‌تر فاصله می‌گیرد، در حالی به اساس حجاب و پوشش حمله می‌شود که بر اساس جملات مختلف، کتاب مقدس آن را واجب می‌داند.
این فاجعه تا جایی پیش رفته که امروزه شبکه‌های ماهواره‌ای مسیحی، کلیساها و پروفایل‌های مسیحیان در شبکه‌های اجتماعی، به محلی برای خودنمایی زنان و نمایش آثار برهنگی تبدیل شده است.
اما این به ظاهر مسیحیان درگیر جملاتی از کتاب مقدس شده‌اند که از جانب مبلغین مسیحی به آن‌ها القا شده و از بخش مهمی از کتاب مقدس غافل شده‌اند.
به بیان روشن‌تر اگر این افراد نگاهی به نامه اول پولس به تیموتائوس بیندازند، شاید اندکی در گفتار و عملکرد خود درباره حجاب تجدیدنظر به‌عمل آورند.
پولس در باب 2 این نامه جملات 9 تا 11 می‌گوید: "نیز خواهانم که زنان پوششی شایسته بر تن کنند و خویشتن را به نجابت و متانت بیارایند، نه به گیسوان بافته یا طلا و مروارید یا جامه‌های فاخر. بلکه به زیورِ اعمال نیکو آراسته باشند، چنان‌که شایسته زنانی است که مدعی خدپرستی‌اند. زن باید در آرامی و تسلیم کامل، تعلیم گردد."
باید اضافه شود دستور‌های مسیحیت در باب حجاب تا آن جا شدت گرفته که حتی ترجیح داده شده زنان خانه‌نشین باشند.
در این خصوص در تیطس باب 2 جمله 5 می‌خوانیم: " و خرد اندیش و عفیفه و خانه‌نشین و نیکو و مطیع شوهران خود که مبادا کلام خدا متهم شود."
مطابق کتاب مقدس زنان نباید در جمع صحبت کنند؛ "اما اگر می‌خواهند چیزی بیاموزند، در خانه از شوهران خود بپرسند، چون زنان را در کلیسا حرف زدن قبیح است."[1]
مطابق با تعالیم عهد جدید، زن یا باید موی خود را بپوشد و یا بتراشد. در اول قرنتیان باب 11 جمله 6 آمده است: "زیرا اگر زن نمی‌پوشد، موی را نیز ببرد؛ و اگر زن را موی بریدن یا تراشیدن قبیح است، باید بپوشد."
همچنین در اول پطرس باب 3 جملات 3 تا 5 آمده است: "زیبایی شما نه در آرایش ظاهری، همچون گیسوان بافته و جواهرات و جامه‌های فاخر. بلکه در آن انسان باطنی باشد که آراسته به زیبایی ناپژمردنیِ روحی ملایم و آرام است که در نظر خدا بس گرانبهاست. زیرا زنان مقدس اعصار گذشته که بر خدا امید داشتند، خود را بدین گونه می‌آراستند. آنان تسلیم شوهران خود بودند."
پولس در نامه خود به یکی از همکاران نزدیک خود به‌نام تیطس از وظایف یک رهبر خوب مسیحی می‌گوید. او در باب 2 جملات 3 تا 5 در خصوص زنان چنین می‌نویسد: "به همین سان، زنان سالخورده باید شیوه زندگی محترمانه‌ای داشته باشند. نباید غیبت‌گو یا بنده شراب باشند، بلکه باید آنچه را که نیکوست تعلیم دهند. تا بتوانند زنان جوان‌تر را خرد بیاموزند که شوهردوست و فرزنددوست باشند و خویشتن‌دار و عفیف و کدبانو و مهربان و تسلیمِ شوهر تا کلام خدا بد گفته نشود."
اضافه می‌شود، یکی از استادان دانشگاه لندن در کتاب خود درباره عقاید دو نفر از اسقف‌های بزرگ با نام "کلمنت و ترتولیان" نوشته است: "زن باید کاملاً در حجاب و پوشیده باشد، مگر آن که در خانه خود باشد، زیرا فقط لباسی که او را میپوشاند، میتواند از خیره شدن چشمها بهسوی او مانع گردد. زن نباید صورت خود را عریان ارائه دهد تا دیگری را با نگاه کردن به صورتش وادار به گناه نماید. برای زن مؤمن عیسوی، در نظر خداوند، پسندیده نیست که نزد بیگانگان به زیور آراسته گردد و حتّی زیبایی طبیعی آن نیز باید مخفی گردد؛ زیرا برای بینندگان خطرناک است."[2]
گفتنی است، با وجود اجباری بودن حجاب و پوشش در اصل مسیحیت، اما بی‌حجابی و بی‌بندوباری یکی از عوامل مُحرّک افراد سست‌عقیده برای پیوستنِ هر چند ظاهری به فرقه مسیحیت تبشیری و صهیونیستی است و افرادی خود را از این جرگه معرفی می‌کنند که حتما مایه شرم‌ساری برای پیامبر بزرگ الهی حضرت مسیح(ع) هستند.
