درگیری فیزیکی کاشانی و مردانی پس از فوت تابنده
انجمن رهپویان هدایت: تاریخ تصوف نشان می دهد که منصب قطبیت و یا به عبارت دیگر همان شهوت ریاست، در فرقه های درویشی چنان حائز اهمیت است که به محض فوت سرکرده وقت از گوشه و کنار مدعیان جانشینی قد علم می کنند و خود را بزرگ فقر معرفی می نمایند.
مریدانی که تا دیروز برای نورعلی تابنده سر و دست می شکستند و مدعی عشق وی بودند، از امروز او را به ورطه فراموشی سپرده و هنوز جسد او کفن نشده به دنبال مطرح کردن قطب جدید برآمده اند.
حال بگذریم که وقتی در بیان لفاظی های درویشانه برمی آیند، می گویند: معرفت به قطب شهودی است و تنها از این راه انتخاب می گردد و وقتی پای منافع و حطام دنیا در میان می آید دستخط رو می کنند و سند مکتوب ارائه می نمایند.
مگر طبق بیانات مشایخ بیچاره اساس مقام فقر و درویشی بر اوراق سوزی بنا نشده تا افراد در حجاب نوشته های موهوم گرفتار نشوند پس از چه رو امروز به اوراق و نوشته ها پناهنده شده اند.
مگر در باور درویشی قطب دارای قدرت باطنی نیست که با احاطه بر آن قلب مریدان را نزد خویش گردآورد و فرمانروایی کند. اگر چنین است، پس چرا مسعود رخشان، خبر پراکن دراویش بیچاره به محض فوت رئیس فرقه به بحث جانشینی می پردازد.
هنوز جسد تابنده بر روی زمین بود که مشایخ و مدعیان میراث بری، در بیمارستان به جان هم افتاده و در طلب منصب ریاست فرقه با یکدیگر به نزاع برخواستند. مردانی و کاشانی که عمری سمت سخنرانی در مجالس فقری را داشتند و دراویش را به حفظ حرمت ها می خواندند بر سر اختلاف در مصداق قطبیت کارشان به درگیری فیزیکی و فحاشی رسید.
با این وصف، محتمل به نظر می رسد که فرقه نعمت اللهی گنابادی مانند سابق دچار انشعاباتی گردد که موجبات فروپاشی کامل آن را تسریع بخشد.
