زنان مسیحی قربانیان اندیشه نادرست گناه اولیه/ بخش اول

در داستان آدم و حوا در عهدین چیزی ذکر شده که در کل می‌تواند اندیشه‌های غلطی در مورد زن ایجاد کند زیرا به نوعی اختیار را از این موجود زنده سلب می‌کند و به صورت مستقیم و غیرمستقیم به او می‌گوید: اگر کار غیراخلاقی هم انجام دهد دلیلش این است که گناه کردن را از حوا به ارث برده است.

انجمن رهپویان هدایت: داستان حضرت آدم و حوا سرآغازی بر کتاب مقدس است و به نوعی بیشترین تبعات را در راستای تغییر فرهنگ یهودی و مسیحی در طول تاریخ بر عهده داشته است که دلیل آن را هم می توان تلاش نویسندگان و مفسران برای برداشت های مختلف از این داستان برای مثبت تر جلوه دادن آن دانست.

یکی از اندیشه های نادرستی که در گذشته وجود داشته است و در جهان آثار نامطلوبی به جا گذاشته همین اندیشه است که به نوعی می توان آن را از نگاه خود برتربینانه و توام با مردسالاری یهود به زن برداشت کرد.

همان اندیشه ای که زن را عنصر گناه معرفی می کند و می گوید که شر و وسوسه از وجود زن برمی خیزد و در هر گناه و خیانتی که مردان مرتکب شده اند، زنی دخالت داشته است و اینکه شیطان مستقیم به مردان راه نمی‌یابد بلکه با واسطه زن است که او را می فریبد.

اما مهم ترین نقدی که در این خصوص به تورات می توان داشت این است که حوا را به نوعی مادر تمام موجودات معرفی کرده و سپس با اشاره به اینکه شیطان حوا را فریفته است و حوا نیز به نوبه خود موجب فریب آدم و خوردن او از میوه ممنوعه شده است بیان می کند که این کار حوا در واقع به نوعی موجب گناه همه موجودات شده است و به واسطه کار حوا، همه زنان درد زایمان خواهند کشید و به نوعی بار گناه بر دوششان خواهد بود.

با مطالعه کتب جدید مسیحیت در مورد زن شاهد این هستیم که در مورد گناه هر زنی که بعد از حوا آمده است به نوعی حوا را مقصر دانسته اند و بیان داشته اند که فریب دادن آدم توسط حوا و در واقع گناه حوا که به حرف شیطان گوش کرد و از آن میوه خورد باعث شده است که خداوند همه زنان را مجازات کند و از آن پس همگی به درد زایمان مبتلا شوند و زیر سلطه مردان باشند به طوری که مجبور به اطاعت از آنان خواهند بود و همواره همه زنان گناهکار بوده و هیچ زن کاملا پاکی وجود نخواهد داشت زیرا حوا که مادر تمام موجودات زنده نامیده شده با کاری که کرده است گناه را در میان این موجودات به ارث گذاشته است و هیچ زنی نمی تواند معصوم باشد. آن هم بدون اینکه اختیاری از خود در این موضوع داشته باشد. بنابراین این تفکر در مورد حوا و مجازات خدا در مورد او را نیز می توان موثر در آموزه کلیدی مسیحیت یعنی گناه اولیه دانست که مرگ و رنج انسان ها را به خاطر آن گناه اولیه می داند و می گوید نسل آدم همه وارث این گناه هستند و همه انسان ها با ماهیتی گناه آلود به دنیا می آیند پس انسان دیگر چاره ای جز این ندارد و بنابراین همه مشمول خشم و لعن خداوند هستند.

بنابراین در داستان آدم و حوا در عهدین چیزی ذکر شده که در کل می‌تواند اندیشه‌های غلطی در مورد زن ایجاد کند زیرا به نوعی اختیار را از این موجود زنده سلب می‌کند و به صورت مستقیم و غیرمستقیم به او می‌گوید: اگر کار غیراخلاقی هم انجام دهد دلیلش این است که گناه کردن را از حوا به ارث برده است که همین اندیشه خود موجب گسترش بی بندوباری در میان زنان می شود و افراد سودجو نیز که برای توسعه و فراگیری بی بند و باری زنان با هدف سودجویی مالی و یا لذت یابی جنسی تلاش می کنند از این اندیشه مسیحی سوء استفاده کرده و به توسعه بی بندوباری در بین زنان اقدام می کنند.

مخالفان این تئوری (گناه اولیه) آن را بدعت آگوستین می دانند. آگوستین پیش از گرویدن به مسیحیت مانوی بود. مانوی ها خوبی مبنایی جهان را انکار کرده و از آموزه نجات بخش شروع می کردند و می گفتند روح ما در قلمروی مادی خصمانه ای به بند کشیده شده و شهوات جسمانی علی الدوام حیات ما را تخریب می کند. نجات در گرو رهیدن از این قید و بندها و خودداری از هر نوع آمیزش جنسی است، بهترین مردان و زنان کسانی هستند که تجرد پیشه کنند!

با مطالعه این اندیشه به این موضوع پی می بریم که اندیشه گناه اولیه نه تنها موجب بزهکاری و گرایش به بی اخلاقی و بی عفتی در برخی زنان می شود بلکه در زنانی که خواستار زندگی مذهبی باشند نیز این فکر غلط را به وجود می آورد که هر نوع ارتباط با جنس مخالف موجب هبوط و از بین رفتن معنویت و سقوط در همان دامی است که حوا در آن افتاده است و بنابراین این افراد هم ترجیح می دهند که زندگی مجردی داشته باشند و از ادواج و آمیزش جنسی تا زمان مرگ خودداری کنند.