بررسی عبارت فرزند خدا به روایت کتاب مقدس
یکی از عبارت‌هایی که مسیحیان انحرافی به نفع خود از آن سوءاستفاده کردند، فرزند خدا بودن عیسی مسیح است. آنان عیسی را فرزند واقعی خدا دانسته و درنتیجه الوهیت او را اثبات می‌کنند؛ درحالی‌که فرزند خدا بودن به روایت کتاب مقدس اختصاصی به عیسی مسیح ندارد.
به گزارش رهپویان هدایت به نقل از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب: صداقت و رعایت امانت در رساندن پیام خداوند به مردم، یکی از ویژگی‌‌های دین حق و مبلغان الهی است؛ اما این خصوصیت در مسیحیت کنونی به‌خوبی رعایت نشده و در اثر عدم رعایت امانت در رساندن پیام و سوءاستفاده از پیام‌های خدا، تحریف‌های زیادی در دین مسیحیت صورت گرفته است. استفاده‌ی گزینشی از برخی از تعابیر و عبارت‌های کتاب مقدس، یکی از نمونه‌های بارز این رفتار ناپسند مسیحیان است. یکی از عبارت‌هایی که مسیحیان انحرافی به نفع خود از آن سوءاستفاده کردند، فرزند خدا بودن عیسی مسیح است. آنان عیسی را فرزند واقعی خدا دانسته و درنتیجه الوهیت او را اثبات می‌کنند؛ درحالی‌که فرزند خدا بودن به روایت کتاب مقدس اختصاصی به عیسی مسیح ندارد.
عیسی مسیح نه‌تنها فرزند خدا بودن را، مختص به خود نمی‌داند بلکه در بخشی از بیانات خود همه‌ی صلح کنندگان را پسران و فرزندان خدا می‌شمارد: «خوشا به حال صلح کنندگان، زیرا ایشان پسران خدا خوانده خواهند شد.»[1] به هنگام آموزش دعا به مردم، از آنان می‌خواهد خدا را با عنوان پدر ما، خطاب کنند و در پایان به‌جای خدا از تعبیر پدر آسمانی شما استفاده می‌کند: «پس شما به این‌طور دعا کنید، ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد... زیرا هرگاه تقصیرات مردم را بدیشان بیامرزید، پدر آسمانی شما، شما را نیز خواهد آمرزید.»[2]
علاوه بر خود عیسی مسیح، یوحنا نیز در رساله‌ی اولش، خود و همه‌ی مردم را فرزندان خدا دانسته و در ادامه بار دیگر تصریح می‌کند که همین اکنون‌که این حرف‌ها را به زبان می‌آورم ما فرزندان خدا هستیم: «ملاحظه کنید چه نوع محبت پدر به ما داده است تا فرزندان خدا خوانده شویم؛ و چنین هستیم و ازاین‌جهت دنیا ما را نمیشناسد زیرا که او را نشناخت. ای حبیبان، الآن فرزندان خدا هستیم ...»[3] وی در اعمال رسولان نیز خود و مردم را فرزندان خدا دانسته و وفای خدا را به انسان‌ها به این دلیل می‌داند که آنان فرزندان خدا هستند: «که خدا آن را به ما که فرزندان ایشان میباشیم وفا کرد، وقتی‌که عیسی را برانگیخت، چنانکه در زبور دوّم مکتوب است که تو پسر من هستی، من امروز تو را تولید نمودم.»[4]
پولس نیز همانند عیسی مسیح و یوحنا، خود و مردم را فرزندان خدا شمرده و علاوه بر مشترک دانستن خود و مردم با عیسی مسیح، در اصل فرزند خدا بودن، خود و مردم را ورثه‌ی خدا دانسته و هم ارث با مسیح می‌داند و تصریح می‌کند همان‌گونه که در مصیبت‌ها با عیسی مسیح شریک و هم ارث هستیم، در قدرت و جلال نیز با او شریک میباشیم: «و هرگاه فرزندانیم، وارثان هم هستیم، یعنی ورثه خدا و هم ارث با مسیح، اگر شریک مصیبت‌های او هستیم تا در جلال وی نیز شریک باشیم.»[5]
نتیجه اینکه به‌تصریح کتاب مقدس، همه‌ی انسان‌ها در کنار عیسی مسیح فرزندان خدا محسوب شده و فرزند خدا بودن اختصاصی به عیسی مسیح ندارد. حال اگر فرزند خدا بودن، دلیل بر الوهیت و خدا بودن یک شخص می‌شود، باید تمام انسان‌ها را که به تعبیر کتاب مقدس فرزند خدا هستند و با عیسی مسیح هم ارث هستند، خدا دانست که این اعتقاد، یقیناً موردپذیرش هیچ عاقلی نیست؛ و یا اینکه فرزند خدا بودن را دلیل بر الوهیت یک شخص ندانیم، در این صورت نه‌تنها مردم بلکه عیسی مسیح را نیز نباید خدا شمرد.
پی‌نوشت:
