نقش یهودیان در تحریف کلیسا از ابتدای دعوت عیسی (ع) تاکنون / بخش اول

یهودیان دشمن شماره یک حضرت عیسی محسوب می‌شدند که همواره به دنبال از میان برداشتن آن حضرت بودند. سرانجام نیز به هدف خود رسیدند و زمینه های به صلیب کشیدن را فراهم کردند. آنها پس از صعود عیسی (ع) نیز دست از بداندیشی و دشمنی نکشیدند و تلاش کردند تا این دین را به انحراف بکشانند.

انجمن رهپویان هدایت: یهود برای کاستن از قدرت کلیسا، شروع به نفوذ آرام و نامحسوس درون آن نمود. این کار از راه های مختلفی همچون نفوذ مردان روحانی که به درجات بالای کلیسا می رسیدند یا در قالب مشاوران عالی بسیاری از پاپ ها یا از طریق نزدیک شدن به دادگاه های پاپی، در قالب پزشک یا خزانه داران کتابخانه های پاپ صورت می گرفت.

آنچه برای آنان اهمیت داشت نزدیکی به کلیسا و مردان آن بود؛ زیرا کلیسا در قرون وسطا بر هر چیزی حاکمیت داشت و از تسلط کامل بر زندگی مسیحیان اروپا در تمامی زمینه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و البته دینی و فرهنگی برخوردار بود. کلیسا در آن زمان از انحصارات فراوانی بهره مند بود که به مردان کلیسا اجازه می داد حرف آخر را برابر پادشاهان و شاهزادگان اروپا بزند. از این رو برای یهود نزدیک شدن به کلیسا از اولویت بیشتری نسبت به سیطره بر پادشاهان و شاهزادگان برخوردار بود.

اگر به تاریخ یهود نگاه کنیم این شیوه و روش دائمی آنان است که با نزدیک شدن به مناصب قدرت و تصمیم گیری در کشورهای مختلف، اهداف خود را پیاده کنند.

از طرفی دروغ گویی و فتنه آفرینی و نیرنگ زدن به غیر یهودیان برای آنان آن گونه که در کتاب تلمود آمده است مجاز است. تا جایی که در تلمود آمده است: نام خداوند با دروغ گفتن یهودی به غیر یهودی آلوده نمی گردد. مثلا می تواند به یک غیر یهودی بگوید مالی به پدرت دادم؛ اما او از دنیا رفت و برتوست که بدهی او را بپردازی و این تا زمانی است که غیر یهودی به دروغ یهودی پی نبرده باشد.

و در جای دیگری آمده است: اگر یهودیان توانایی فریب آنان (غیر یهودیان) را داشته باشند مجازند با این ادعا که آنها ستاره پرست هستند، آنها را فریب دهند.

از جمله خانواده های یهودی که نقش پر رنگی در قرون وسطا در کلیسا بازی کردند خاندان برلیونا بودند. این خانواده ثروتمند که از دین یهود به مسیحیت درآمده بودند در قرن11 میلادی توانستند به کلیسا نفوذ کنند و یک پاپ از میان آنان انتخاب شد. پاپ گریگوری هفتم که قدرت و ثروت زیادی داشت و توانست نفوذ زیادی بین مردم کسب کند. از جمله مهمترین اقدامات او طراحی جنگ ها صلیبی علیه کشور های اسلامی بود طرحی که توسط شاگردش پاپ اوربان دوم اجرایی شد.

علاوه بر این ایجاد دادگاه های تفتیش عقاید در اروپا، افراط گری های مسیحیان در برخورد با یهودیان، بیرون کردن آنها از سرزمین ها و ممنوعیت اشتغال و ازدواج با آنها باعث شده بود که بسیاری از آنان از روی ظاهر هم که شده اعلام کنند مسیحی شده اند. به این گروه از یهودیان به ظاهر مسیحی، «مارانوس» می گفتند. این افراد مهاجرت کرده و در کشورهایی چون هلند، انگلیس و آلمان مستقر شدند و با نزدیک کردن خود با مشاغل و منصب های پرنفوذ و به ویژه در کشور تازه کشف شده آمریکا، بستری را برای مذهب نوظهور «پروتستان» ایجاد کردند، مذهبی که با به رسمیت شناختن این موضوع که یهود قوم برگزیده خداوند هستند، آغازگر جنبش های صهیونیستی- مسیحی بود.