اختلافات زیر بنایی پروتستان با مذهب مسیحیت (پایانی)
رهپویان هدایت: همانطور که قبلا گفته شد، با پیدایش مسیحیت پروتستان ، شکاف اختلافی بسیار بزرگی میان گرایش های مسیحی بوجود آمد و با مرور زمان مسیر جدایی این گرایش ها بیشتر می شود و تا حدی رسیده است شباهت ها و عقاید مشترک آنها هم در حال از بین رفتن و فراموشی می باشد. در ادامه نمونه مسائل اختلافی موجود در میان سه شاخه مسیحیت را بیان خواهیم کرد.
مسأله پنجم:
کلیساهای پروتستان ساده تر از کلیساهای کاتولیک مجلل و پر زرق و برق است و بر روی دیوارهای داخلی اکثر کلیساهای پروتستان نقاشی هایی از پدر پسر و روح القدس ترسیم شده ولی بر روی هیچ یک از تصاویر هاله ای نورانی یا حائل نور دیده نمی شود و نشان دهنده این است که تصاویر هیچگونه قداستی ندارند حتی تصاویر پدر و پسر و روح القدس. پروتستانها هیچگونه قداستی برای روحانیون یا قدیسان مسیحیت قائل نیستند و در کلیساهای آنها به ندرت پیکره دیده می شود و اگر هم باشد جنبه نمادین و تزئینی دارد نه مقدس و تقدیس شده.
مسأله ششم:
روح القدس براى عمل کردن در مؤمنان از «پدر» صادر مى شود. این متن اظهار نامه ى ایمان است که مورد توافق کلیساى ارتدوکس و کاتولیک بوده است. کاتولیکها روح القدس را صادر از پدر مى دانند و پروتستانها معتقدند که روح القدس از خدای پدر و هم از خدای پسر صادر میشود و براى صدور روح القدس خداى پدر و پسر (عیسی مسیح) با هم عمل مى کنند از آنجایی که در پروتستان فرقه های بسیار زیاد و گوناگونی ایجاد گردیده است برخی از فرقه های پروتستان منشاء روح القدس را از پسر می دانند نه از پدر.
مسأله هفتم:
کاتولیک ها عشای ربانی را به منزله ى تقدیم قربانى به خداوند مى دانند که لازم است تحت اشراف روحانیان انجام پذیرد. به علاوه، بر این مطلب پاى مى فشارند که در مراسم عشاى ربانى، نان و شراب حقیقتاً و ذاتاً به خون و گوشت مسیح تبدیل مى شود و این آموزه را تبدّل جوهر مى نامند. اما پروتستان هر دو مطلب را رد می نماید و معتقد است خداوند در همه جا حضور دارد و نان و شراب صرفاً نماد و یادگاری به یاد عیسی مسیح در آیین عشاى ربانى است و اعتقاد دارند که نان و شراب حقیقتاً و واقعاً به خون و گوشت مسیح مبدل نمی شود یعنی تغییر و استحالة واقعی به بدن مسیح را انکار میکنند.
مسأله هشتم:
یکى دیگر از موارد اختلاف، مسئله ى اعتراف است. در کاتولیک و ارتدوکس شخص گناهکار مقابل کشیش مى ایستد و اعتراف خود را در حالى که سرش را به موازات کمربند کشیش خم کرده، اظهار و اعلام پشیمانى مى کند. کشیش نیز شخص توبه کننده را به تناسب بزرگى گناهش به دعا، روزه و زیارت هاى مخصوص مکلّف مى سازد. کلیساى پروتستان با اعترافات و آمرزش گناهان به دست کشیش و با شفاعت خواستن از مقدسات مخالف است.
اخبار مرتبط:
