تفاوت‌های فرقه نعمة الهیه با سایر فرق تصوف

رهپویان هدایت: فرقه صوفیه ای که شاه نعمت‌الله ولی پایه‌گذاری نمود، نسبت به دیگر سلاسل تصوف دارای ویژگی‌ها و نشانه‌های متفاوتی است. در واقع سه نکته در این فرقه وجود دارد که آن ‌را با سایر صوفیان متمایز می‌سازد.

فرقه نعمه الهیه در گمراهی و ضلالت یک راه متفاوتی از سایر فرقه در نظر گرفته است و منشا این تفاوت ها از این جا نشأت می گیرد که برخلاف سایر فرق تصوف که با کراهت و دوری شدید مردم مواجه می شد در حال حاضر برای جذب مخاطبین بیشتر از روش های جذاب وعامه پسند استفاده می کند واز این طریق به صورت هوشمندانه ، در پی فریب و اغوا مردم می باشد.

اولین تفاوت مشایخ  فرقه نعمت‌اللّهی با سایر فرق تصوف در طریقه‌ی سلوک ایشان است؛ به این معنی که به ادعای خود ایشان، بر سالکان این فرقه، حالت بسط غالب است، بر خلاف برخی صاحبان فرق دیگر که حالت قبض بیشتر بر ایشان حاکم می‌باشد.

این مساله در مورد صوفیان نعمت‌اللّهی و به خصوص اقطاب و شیوخ ایشان که حتی در مورد تشیع ایشان نیز شک وتردید وجود دارد، صرف یک ادعاست. کسی به حالت قبض و بسط الهی می‌رسد که عبودیت خدا را انجام داده باشد و از مسیر حق به این مقام رسیده باشد و الّا نه قبض اواز خوف الهی است و نه بسطتش از روی خوشحالی رضایت و امید به پروردگار! خوف مریدان فرقه از قطب فرقه و امیدشان هم به لبخند ژکوند رئیس فرقه است.

ویژگی دوم این طریقه این است که ایشان کسوت خاص یا لباس مخصوصی ندارند واز نشانه‌های صوفیانه که سابقاً رسم بوده و دراویش برای معرفی خود از آن استفاده می کردند، تهی هستند.

این عدم قید ایشان به لباس و پوشش خاص، باعث تفاوت آن‌ها نسبت به سایر طریقت‌ها شده است. باید توجه داشت که این شگردی برای نفوذ آنان در لایه ها و اقشار مختلف جامعه می باشد درحالی که شاه نعمت الله ولی که موسس این فرقه محسوب می شود خود دارای پوشش و کلاه خاص درویشی بوده است

ویژگی سوم شان این است که حرفه‌ی تکدی‌گری و گدایی را در دستور کار ندارند و آن را ممنوع می‌دانند. بر خلاف آباء و اجدادشان که عزلت را به حدی رسانیده بودند که در گدایی، شهره‌ی خاص و عام بودند؛ از جمله‌ی ایشان، می‌توان به ابوبکر شبلی اشاره کرد که سالیان دراز در دماوند به گدایی مشغول بود. اما با ثروت اندوزی های کلان، بسیاری از مریدان را شیفته اشرافیگری خود کرده اند. 

در حقیقت کار کردن مریدان و مشارکت آن ها در امور اقتصادی موجب تقویت بنیه مالی فرقه می گردد و از اینرو عشریه پردازی(دادن یک دهم از سود معاملات ماهانه به قطب) از اصول اصلی فرقه نعمت اللهی می باشد.

با همه مطالب گفته شده، ماهیت فرقه ای این جماعت هیچ گاه از بین نخواهد رفت و حتی با تغییر رنگ و پوست اندازی ظاهری ، همان تفکرات انحرافی سایر دراویش و فرق متصوفه را پیش می برند.