نظر مفتیان اهل سنت درباره فرقه ضاله بهائیت
رهپویان هدایت:فرقه ضاله بهائیت نه تنها توسط علما و دانشمندان شیعه، ضال و مضل معرفی شده بلکه در میان بزرگان اهل سنت نیز با این تعابیر وصف شده است. از عبدالله بخاری صاحب مدرس و امام مسجد جامع دهلی در مقام مفتی اعظم هند، به صراحت درباره مسلک بهائی و ازدواج با بهائیان که معتقد به ظهور پیامبری بعد از پیامبر اسلام هستند سوال شده است که در پاسخ اظهار داشت:
اگر کسی بپذیرد که پس از پیامبر اسلام، پیامبر دیگری ظهور خواهد کرد، کافر است. پیامبر اسلام آخرین فرستاده خدا است. این مسئله به استناد قرآن و سنن نبوی ثابت شده است. همچنین سایر علما نیز معتقدین به بهائیت را کافر می دانند. بنابر این ازدواج با مرد یا زن بهائی از نظر اهل سنت و جماعت صحیح نیست.
بهائیت فرقه ای است که تنها برای تحریف و تخریب آموزه های ادیان الهی و اخلاقیات ساخته شده و بر همین اساس است که اهل علم و تحقیق نیز حکم به انحراف و گمراهی آن داده اند. آگاهی و بینش عمیق اهل علم و محققان مسلمان موجب شده تا امروزه بهائیت، مبدل به فرقه ای منزوی و رو به زوال گردد.
رئیس کمیته احکام دینی دانشگاه الازهر مصر، شیخ عبدالمجید سلیم، به سوال الازهر درباره بهائیت چه می گوید، اینگونه پاسخ داد:
بهائیت فرقه است و اصول آن مغایر با اصول اسلام و در تضاد با مذاهب الهی است. زن مسلمان نمی تواند با مرد بهائی ازدواج کند و اگر ازدواج کند، ازدواجش باطل است. مسلمانی که بهائی می شود، مرتد است و ازدواج با زن بهائی باطل است.(سپتامبر سال 1949)
شیخ عبدالمجید سلیم از پیشگامان تقریب مذاهب بود که هدف اصلی خود را وحدت و انسجام مسلمین می دانست. درباره وی نوشته اند که عبدالمجید سلیم در میان فقهای الأزهر، همواره از پرکارترین افراد بود که تعداد فتواهایش این نظر را تأیید میکند. نکته مهم در فتواهای عبدالمجید این است که به رغم کثرت آنها، مبانی عمیق فقهی و علمی در آنها به چشم میخورد و او هرگز تعمق و تفقه در فتوا را فدای کثرت صدور فتوا نکرده است.
درباره ویژگی ها و خصیصه های اخلاقی وی علامه محمدتقی قمی دبیر کل دارالتقریب مینویسد: «شیخ عبدالمجید سلیم... نسبت به ظلم هم نهایت حساسیت داشت». (بیآزار شیرازی، 1379، ص191؛ ر. ک: احمدی و دیگران، 1379، ص 235 از آیتالله واعظزاده خراسانی).
با توجه به درجه علمی و صفات روحی شیخ سلیم(مانند همین ظلم ستیزی) می توان پی برد وی تا چه حد فتنه و گمراهی بهائیان را مهلک می دانسته که علی رغم روحیه مسامحه و آسان گیری، حکم به ارتداد اعضای این فرقه ضاله داده است.