اهانت سرکرده بهائیت به دانشمندان
رهپویان هدایت:
توهین و اهانت به منتقدان از جمله شیوه هایی است که سرکردگان فرقه ها به آن متوسل می گردند تا کم بودهای علمی و منطقی خود را به این وسیله جبران کنند. در حقیقت نداشتن جواب منطقی در پاسخ به نقدها و ترس از گریزان شدن مریدان فریب خورده از فرقه، سردمداران را به اظهار چنین رفتارهایی مجبور می کند.
این شیوه شنیع در بین سردمداران فرقه ضاله بهائیت کاملا رایج بوده و آنان نه تنها منتقدان بلکه جمیع انسان ها را به دلیل اینکه به اباطیل فرقه ای آنان باور پیدا نکرده اند با بی انصافی تمام مورد توهین قرار می دادند، جالب است بهائیان با این حجم از تعصبات خشک و جمودی که به آن گرفتار هستند در مقام حرف و لفاظی دم از ترک تعصبات می زنند و این همان جهل مرکبی است که اندک پس مانده های فرقه ضاله بهائیت شدیدا به آن دچار می باشند.
بها که خود سردمدار جهل و بدنامی بود در خصوص مخالفان خود می نویسد:
»میزان کلّیه این مقام است که ذکر شد هر نفسی به آن فائز شد یعنی مشرق ظهور را شناخت و ادراک نمود، او در کتاب الهی از عقلاء مذکور و مسطور و مِن دون آن جاهل اگر چه به زعم خود، خود را دارای عقول عالم شمرد»(مجموعه آثار، یاران پارسی، آلمان: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 1998 م، ص 34)
در این نوشته بها جمیع دانشمندان و عالمانی که به بافته های خرافی وی باور پیدا نکرده و ادعای الوهیت وی را نپذیرفته اند، اهانت می کند و آنان را جاهل معرفی می کند.
بها با بی انصافی و تعصب متکبرانه ای که به آن گرفتار بود به انکار دانش و علم محققانی که فریب وی را نخورده اند روی آورده که این امر نشان دهنده نهایت خشک مغزی وی می باشد.
حال اگر پزشک یا جراحی هرچه قدر نیز حاذق به تشکیلات فرقه ضاله مضله بهائیت نپیوندد از سوی بهائیان جاهل خطاب می گردد و علم تخصصی او را نیز انکار می شود.
بها در جایی دیگر با صراحت می نویسد:
«اگر نفسی الیوم به جمیع علوم ارض احاطه نماید (اگر کسی امروزه دانای تمام علوم باشد) و در کلمه بلی توقّف کند (بهائیت را نپذیرد)، لَدی الحَقّ مذکور نه و از اجهل ناس محسوب (جاهل ترین انسان ها) می گردد.» (حسینعلی نوری، اقتدارات و چند لوح دیگر، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 111)
جالب است که تشکیلات فرقه ضاله بهائیت با این مبانی ضدانسانی و خردستیز باز از لفاظی دست بردار نیست و دروغ هایی مانند وحدت عالم انسانی و امثالهم را مطرح می کند. وقتی عالم انسانی توسط سرکردگان فرقه جاهل خطاب می گردد دیگر جایی برای شعارهای ساختگی مانند وحدت عالم انسانی باقی نمی ماند.
آنچه که امروزه فرقه ضاله بهائیت را به کسوت نحله ای نیمه مرده در آورده همین نفاق و لفاظی های دروغینی می باشد که در آن نهادینه شده است.
