دشمنی و ستیز نهادینه شده در بهائیت با ایران

بهائیان علاوه بر تبلیغات ضد ایرانی در دوران جنگ تحمیلی، از هیچ خدمتی جهت پیروزی دشمن و رضایت اربابان خود کوتاهی نکردند. آن عده که از سران تشکیلات بودند، اطلاعات را به صورت غیرمستقیم از بهائیان رده های پایین تر جمع آوری کرده و به مرکز محافل بهائی (اسرائیل) ارسال می کردند.

رهپویان هدایت: فرقه سازی یکی از شیوه های یهودیان صهیونیزم می باشد که آنان با این کار دو هدف مهم را دنبال می کنند. اول اینکه با فرقه سازی در جوامع مورد نظر آن ها را دچار تفرقه و تشتت کنند تا از وحدت و یکپارچگی آن جلوگیری کنند و دوم اینکه فرقه را به گونه ای طراحی کنند که از لحاظ مبانی فکری و عملی به آنان وابسته باشد تا به عنوان عوامل نفوذی در جوامع مورد هدف فعالیت نماید. مسیحیت تبشیری، فرقه ضاله مضله بهائیت و بسیاری از مکاتب شبهه عرفانی با این هدف طراحی و ترویج می گردند.

در این بین فرقه ضاله بهائیت بیشتر از همه فرق و مکاتب تحت نفوذ و سیطره اسرائیل می باشد تا جایی که مرکز تشکیلات آن نیز در مناطق فلسطین اشغالی می باشد. چیزی که به هیچ عنوان توسط بهائیان کتمان نمی شود و با صراحت افراد را به تبعیت از آن دعوت می کنند، تشکیلات اداری واقع در اسرائیل می باشد که این امر بهائیت را مبدل به یک فرقه کاملا محارب و منازع نموده است.

امام خمینی(ره) با توجه به رژیم پهلوی که در آن بهائیان متصدی امور کشور شده بودند،  فرمودند: «این جانب حسب وظیفه شرعیه به ملت ایران و مسلمین جهان اعلام خطر می کنم، قرآن کریم و اسلام در معرض خطر است. استقلال مملکت و اقتصاد آن در قبضه صهیونیستها است که در ایران به [صورت] حزب بهائی ظاهر شدند...».( صحیفه نور، 1 / 56)

امام خمینی(ره) در سال 42 نیز طی پیامی خطاب به علمای یزد فرموده بودند:

«بسیاری از پستهای حساس به دست این فرقه (بهائیت) است که حقیقتا عمال اسرائیل هستند»(نیمه پنهان، 15 / 177_ 176)

در سخنرانیهای همان سال هم فرمود:

« این سکوت مرگبار اسباب این می شود که زیر چکمه اسرائیل به دست همین بهائی ها، این مملکت ما، نوامیس ما پایمال شود»( تاریخ معاصر از دیدگاه امام خمینی، ص 245)

دشمنی تشکیلات مخفی بهائیت با ایران پس از پیروزی انقلاب نیز بیش از پیش ادامه پیدا کرد.  بهائیان علاوه بر تبلیغات ضد ایرانی در دوران جنگ تحمیلی، از هیچ خدمتی جهت پیروزی دشمن و رضایت اربابان خود کوتاهی نکردند. آن عده که از سران تشکیلات بودند، اطلاعات را به صورت غیرمستقیم از بهائیان رده های پایین تر جمع آوری کرده و به مرکز محافل بهائی (اسرائیل) ارسال می کردند.( لایه های پنهان جاسوسی در بهائیت، مصاحبه با یک نجات یافته دیگر از بهائیت، کیهان، 18799، 1386)

به گفته برخی از بهائیان: آنان با مشاهده کشته شدن مردم با بی رحمی تمام به هم تبریک گفته و با اظهار خوشحالی اضافه می کردند که هرچه مسلمانان کشته شوند، کم است!( سه سال ستیز مرجعیت شیعه، صص 169_ 168)