دلیل حضور مهره های فرقه ضاله بهائیت در بین قبائل بدوی

 

رهپویان هدایت: فرقه ضاله بهائیت به دلیل نوع فعالیت تشکیلاتی جاسوسی که دارد نتوانسته جایگاهی در بین جوامع مدنی پیدا کند و از این رو به اغفال قبائل بدوی و محروم مانند قبیله هایی آفرقایی روی آورده است. نیروی انسانی برای فرقه هایی مانند بهائیت که برای اهداف سیاسی و جاسوسی ساخته شده اند از اهمیت بالایی برخوردار است چراکه تکثر اعضا این امکان را به تشکیلات می دهد تا نهادهای حقوق بشری ضد ایرانی را با خود همراه کنند.

اما واقعیت این است که  بهائیان مهره های نهادهای به ظاهر حقوق بشری استعمار هستند که وظیفه دارند با رخنه در لایه های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و امثالهم بستر را برای مداخلات دشمنان کشور فراهم کنند. بهائیان هویت فرقه ای را  برای نیل به مقاصد شوم خود برگزیده اند تا با مظلوم نمایی و فرافکنی از حمایت های نهادهای به ظاهر حقوق بشری استفاده کنند و همچنین سعی کنند تا کم بود اعضای خود را با اقداماتی چون اغفال مردم مناطق محروم و بدوی جبران کنند.  

در گزارش سفارت آمریکا به وزارت امور خارجه، در ژوئن 1979 میلادی (1358شمسی)آمده است: یکی از 9 نفر مردان متفکر جامعه بهائیت (روسای محفل بهائیان) گفت که جامعه بهائی احساس می کند از جهات اداری،اجتماعی و مالی در حال مرگ است و با بدترین بحران در تاریخ 128 ساله اش مواجه است.(اسناد لانه جاسوسی شماره 37 ص 12)

صبحی در خاطرات خود نکته ای را یادآوری می کند که نشان می دهد عجز بهائیان برای جذب عضو مسبوق به سابقه بوده و از ابتدا سرکردگان این فرقه برای ترویج انحرافات شان ناکام بوده اند. صبحی در این خصوص می نویسد: در حیفا و عکا نزدیک پنجاه خانواده بهائی بودند و همه از مردم ایران بودند. از مردم آن سرزمین(فلسطین) یک نفر هم بهائی نشده بودند مگر نیرنگ بازی به اسم جمیل که به گویش فارسی سخن می گفت و دانسته نشد که از چه نژادی است. در روزگار جنگ جهانی دوم به ایران آمد و به دستیاری جهودان بهائی شده در آن روزگار آشفته از راه نادرستی و دزدی سودها برد.

در مجموع می توان دریافت که تشکیلات فرقه ضاله بهائیت علی رغم هزینه های گزافی که برای جذب عضو به هدر داده نتوانسته نتیجه ای مهم به دست آورد و این سرخوردگی موجب شده تا هجمه های رسانه ای آنان نسبت به ایرانیان و مسلمانان در سال های اخیر با شدت بسیار بیشتری انجام گردد.