رویکرد امام ستیزانه فرق تصوف

رهپویان هدایت: پیدایش فرقه های صوفیه در میان مسلمان به اوایل تاریخ اسلام در زمان حضور پیامبر در مدینه النبی و غصب خلافت امیر المومنین (ع) بر می گردد.

اگر بخواهیم حرکت های ضد اسلامی که علیه اهل بیت عصمت و طهارت را ذکر کنیم می بایست به مساله فرقه سازی های صوفیانه  اشاره کرد.

به تعبیر دیگر می‌توان گفت حرکت های ضد اسلامی در شکل گیری فرقه ها و مسلک های صوفیانه نقش اساسی داشته است. بر اساس شواهد و مستندات تاریخی فرقه سازی با هدف تحریف اسلام و امام ستیزی تحقق پیدا کرد.

مراحلی که در راستای  تحریف اسلام و  امام ستیزی  در تاریخ اسلام  بوقوع پیوست را می توان در دوسته تقسیم بندی کرد.

الف: جعل حدیث و روایت  که به فرقه ، مشروعیت بدهد تا در میان مردم عوام از مقبولیت لازم برخوردار شود

 ب: استخدام و به کارگیری کسانی که به لحاظ خواسته ها و منافع شخصی ، تحمل اطاعت و قبول ولایت ائمه معصومین علیهم السلام را ندارند.

امثال افراد معلوم الحالی مانند حسن بصری، ابوهاشم کوفی وسفیان ثوری در ابتدا فکر از میان برداشتن قبح مخالفت با امام معصوم را در جامعه رواج داده و مساله سازش را با دشمنان اهل بیت عصمت و طهارت را در اذهان مردم  پرورش دادند.

در ادامه این سیاست های امام ستیزانه روسای فرقه های صوفیه، این معضلات ذکر شده به صورت یک اصل پسندیده در جوامع اسلامی در آمده بود که نتیجه آن این شد که توانستند از میان یهودیان، منافقان و حتی مسیحیانی که از شریعت اسلام ناب محمدی، ضربه خورده بودند، افراد زیادی را جذب فرقه های صوفیه بکنند.

 توطئه بعد از این مرحله، سروسامان دادن به فرقه ایجاد شده بود که بتوانند در زمان حکومت بنی مروان و بنی عباس، مساله امام ستیزی را به عنوان یک موضوع قابل قبول در میان همه جوامع مسلمان رواج بدهند و فرقه های صوفیه را از این طریق به اسلام مرتبط سازند.

بنابراین فرقه های صوفیه با هدف تحریف اسلام توانستند با تعمیم دادن ولایت مخصوص ائمه معصومین علیهم السلام به افراد معلوم الحال، رخنه بزرگی را در شریعت اسلام ایجاد کنند.

در نهایت می توان گفت، فرق تصوف از همان بدو ابتدا با رویکرد امام ستیزانه با همکاری خلفای بنی امیه و بنی مروان و بنی عباس در خدمت دشمنان اهل بیت عصمت و طهارت بودند.