آمریکا وطن اصلی بهائیان

رهپویان هدایت: آمریکا بعد از به دست گرفتن قدرت بین المللی برای جلب منافع خود و استثمار کشورهایی مانند ایران از مهره های فرقه ضاله بهائیت استفاده کرد. در حقیقت منابع معدنی، گاز، نفت و ... سرمایه هایی بودند که آمریکا برای سلطه خود به آن ها محتاج بود و بهائیان نیز که از اساس توسط سرویس های جاسوسی ساخته شده بودند بهترین گزینه برای سیاست های آمریکا محسوب می شدند.

مسائلی چون باور به بی وطنی و ایران ستیزی که جزء ویژگی های اصلی تشکیلات بهائیت بوده و هست موجب شد تا بهائیان منافع کشورهایی مانند آمریکا را ارجح از هر امر دیگری بدانند و در این امر تا جایی پیش رفتند که اخیرا نیز در محافل خصوصی بهائیان گفته می شود، مهد اصلی و موطن حقیقی بهائیان آمریکا است!!

عباس افندی، دومین سرکرده این فرقه ضاله در مقام چاپلوسی و تملق خطاب به آمریکایی ها گفته است: قطعه آمریکا در نزد حق میدان اشراق انوار  و  کشور ظهور اسرار و منشا ابرار و مجمع احرار است.(ولی امرالله، شریعت الله، صفحه 43) امروزه بهائیان طبق بافته های سرکردگان شان نسبت به اقدامات آمریکا و مواجهه آن با ایران باب وطن فروشی را بازکرده اند و به حمایت از دشمنان ملت ایران برخواسته اند.

با این وصف رخنه بهائیان در تمام عرصه ها مخصوصا اقتصاد و تجارت نیز با هدف ایجاد اخلال در نظام مالی کشور انجام می گردد و به این سبب باید به هر نحو ممکن از رخنه آنان، ممانعت به عمل آورد. در حقیقت بهائیان در قبال این خوش خدمتی هاست که می توانند از حمایت های همه جانبه آمریکایی ها بهره‌‌‌‌ مند گردند و برای خوشایند آن ها است که پس از شهادت سردار رشید اسلام، حاج قاسم سلیمانی مهره های خبیث بهائی برخلاف ملت غیور ایران، به شادی و پایکوبی پرداختند.

با چنین هدفی است که تشکیلات بهائیت برای رخنه در مسائل اجتماعی، آموزشی و اقتصادی جوامع اسلامی شرکت های مخفی زیادی را راه اندازی کرده و می کند که اغلب آن ها  نیز به صورت مستقیم از آمریکا هدایت می گردد.

برای نمونه شرکت بهائی امناء (تأسیس در آمریکا: 1308ش / 1929م، در ایران: 1337ش/1958) به گفته مطلعین: در حقیقت، یکی از سازمان های نیمه مخفی بهائی است که برای معاملات، قبول موقوفه، و هدیه، و ضبط ماترک بهائیان بدون اولاد و احفاد به وجود آمده است. برای نخستین بار نظیر این شرکت در امریکا در سال 1929م (1308ش) در واشنگتن تشکیل شد. این شرکت نوبنیاد بدون اینکه تا آن روز سابقه داشته باشد توسط (هنری. ل. استیسون) وزیر امور خارجه وقت آمریکا به رسمیت شناخته شد و اعتبارنامه تأسیس آن از جانب وی به محافل مرکزی بهائیان آمریکا و کانادا صادر گردید.( انشعاب در بهائیت، اسماعیل رائین، ص299.)