جنگ نابرابر عرفان های دروغین با معنویت حقیقی
رهپویان هدایت: برای محققان در زمینه مدل های عرفان های کاذب بسیار روشن و مبرهن است که نزدیکی به خداوند باریتعالی و جلب محبت خدا الزاما هدف اصلی در این شبه معنویت های نوین نیست و استفاده از واژه معنویت یک ترفند برای جلب افرادی است که در این دنیای به دور از معنویت، دنبال آرامش و آسایش هستند.
شکست های متعدد نظام های سراسر مادی در غرب، سرخوردگی بعد از دوران مدرنیته، افراط و سرخوردگی از عقل گرایی محض، تنوع طلبی، رفاه طلبی و راحت طلبی، تحیر روز افزون بشر و شیوع سبک های زندگی غربی در نهایت از موجبات توجه ابتدایی جوامع به عرفان های دروغین است.
از طرفی اهداف دم دستی و سریع الوصولی که در ظاهری زیبا گنجانده شده مانند؛ شادی، آرامش، مرید پروری، معرفی عشق به عنوان هدف، توجه به درون، توجه به مسائل جنسی و... در این عرفان ها نگاه جوانان را بیشتر به معطوف به این مدل می کند و آنان را زودتر در این دام فرینده گرفتار می کند.
نیاز به این نوع شبه معنویت از آن جا ناشی شده است که زندگی جدید و دوران جدید مشکلات روحی، رنج ها و اضطراب های روانی شدیدی بر او پدید آورده است. بشر جدید در نوعی سردرگمی و بی معنایی به سر می برد و علم و عقل جدید از حل این موضوع عاجزند و این انسان در جستجوی چیزی است که برای او شادی، نشاط و آرامش را به وجود آورد.
از طرفی نبود قدرت رسانه ای برای گسترش معنویت حقیقی و مبنایی راه مقابله را بسیار سخت نموده است. در راهکار مقابله با این فرقه ها و گروه های انحرافی که مانند قارچ سبز شده اند باید گفت که نباید صرفا جوابگوی آنها شویم و منفعلانه بایستیم و فقط پاسخ دهیم بلکه باید آن عرفان ناب دینی را که برگرفته از قران و اهل بیت علیهم السلام است با زبان روز بیان کنیم.
اگر بتوانیم عرفان ناب و با اصالت، را به روز مطرح کنیم یقینا در کنار حل شبهات و پاسخ گویی می تواند راهگشای بسیاری از مسائل است.
البته متاسفانه به دلیل عدم مدیریت فرهنگی صحیح و عدم مهندسی فرهنگی و از طرفی محدودیت های مالی و اقتصادی این جنگ نابرابر به نتیجه مطلوب نرسیده است و متاسفانه فرهیختگان نتوانسته اند به حد کافی نیازهای روح تشنه جوانان را سیراب کنند.
