وجاهت دروغین قطب فرقه

 

رهپویان هدایت: یکی از ارکان مهم انحراف و ضلالت فرقه های صوفیه، شخص قطب یا پیر فرقه است. روسای فرقه های صوفیه، باور های جعلی بیشماری برای قطب فرقه ابداع کرده اند که در این مجال می خواهیم به یکی از آن انحرافات بپردازیم.

همانطور که قبلا گفتیم بیعت مریدان با قطب، شرط ورود به جرگه ضلالت بار فرقه است. حال می‌خواهیم بدانیم شخصی که با او بیعت می کنند چه صفات و خصوصیاتی دارد. رساله رفع شبهات سلطان حسین تابنده شخص بیعت گیرنده را اینگونه معرفی کرده است: او باید نماینده الهی؛ که پیغمبر یا امام یا نماینده مجاز از امام باشد زیرا بیعت معامله باخداست و تا صحت نمایندگی شخص از خداوند ثابت نشود نمی توان آنچه را که خاص حق است با او انجام داد.

 از نظر این قطب فرقه نعمت الهیه، شخص بیعت گیرنده باید از شأنیت و جایگاهی برخوردار باشد که مورد قبول امام معصوم باشد و مریدان بیچاره فرقه بایستی صحت جایگاه او را ثابت کنند که این امر باتوجه به آموزه ها و باور های انحرافی مریدان صوفیه، امر محالی است.

ملاسلطان گنابادی از اجداد سلطان حسین تابنده، در یکی از مکتوبات خود به نام بشارت المومنین درباره صوفی آورده است: او کسی است که به صدق ارادت، دست به دست نبی وقت یا خلیفه و جانشین او داده است. بر پایه این گفتار مشخص می‌شود اقطاب و مشایخ معلوم الحال فرقه، برای خود شانیت خلیفه و جانشین پیامبر یا امام زمان (عج) را قائل هستند.

 در ادامه همین موضوع، در یکی از نوشته‌های ملاعلی گنابادی به نام صالحیه از اقطاب فرقه نعمت الهیه آمده است: اگر همین صوفی زیر آسمان نباشد؛ قرآن را مُبین نباشد بلکه عترت هم نباشد.

می توان گفت بیعت مریدان با کسی که به عنوان قطب فرقه شناخته می شود چنان جایگاه غلو آمیزی در فرقه های صوفیه دارد که نشان دهنده ضدیت آن با شریعت اسلام ناب محمدی است.

 این تنها بخش کوچکی از باور های فرقه نعمت الهیه در باره شخص بیعت گیرنده یا همان قطب است. چنین بیعت گیرنده ای با این خصوصیات، جز ساحت نورانی پیامبر اکرم (ص) و ائمه هدی علیهم السلام وجود ندارد که چنین جایگاهی را به اقطاب و مشایخ فرقه نسبت می دهند.

در پایان به عنوان نمونه، یوسف مردانی از مشایخ فرقه نعمت الهیه در باره بیعت با نورعلی تابنده این چنین آورده بود: ولی بحق ناطق، امام و پیشوای صادق، خلیفه الله فی الارضین مولای معزز مکرم حضرت آقای دکتر حاج نورعلی تابنده.

سئوال اینجاست آیا لقب ولی به حق ناطق از القاب خاصه حضرت صادق علیه السلام است و خلیفه الله فی الارضین آیا مختص ائمه معصومین علیهم السلام نیست که آن را به قطب فرقه نسبت می دهند.

و اما؛ بیعت گیرنده ای که یک انسان معمولی بیش نیست و در رفتار و عملکردش هیچ سنخیتی با مضامین شریعت اسلام ناب محمدی دیده نمی شود چگونه می تواند از چنین جایگاه رفیع و بالایی برخوردار شود. فردی که باعث گمراهی و بدبختی مریدان فرقه شده است از چه مراتب ایمانی برخوردار است که او را نماینده خدا در نظر بگیریم.