تفاوت طهارت در معارف اسلامی با بافته های مبلغان تبشیری
رهپویان هدایت: در معارف اسلامی، برای طهارت انسان، مراتبی ذکر شده که آغاز آن با آنچه در فقه آمده است و پایان آن در مقامی که فناء فی الله نامیده می شود محقق می گردد. در این رویکرد، مومن هیچگاه و به هیچ وجه بی نیاز از طهارت فقهی نمی شود و در هر مرتبه ای از سیر الی الله ملزم به رعایت آن می باشد. اما نکته مهم اینجاست که ثمره تمسک به طهارت فقهی(غسل، وضو وتیمم) در باطن فرد نیز ظاهر می شود و درون او به واسطه تبعیت از فرامین الهی نورانی می گردد تا جایی که در اثر استمرار این تبعیت ارزاق مادی و معنوی بسیاری را کسب می نماید.
اهل معرفت، همزمان با رعایت دستورات فقهی به باطن خویش نیز توجه دارند و می کوشند نفس شان را از جمیع پلیدی ها، پستی ها و ظلمت ها خارج نمایند. در اسلام این رویه یعنی تهذیب نفس و پاکی از زشتی های اخلاقی با عبارت جهاداکبر عنوان شده و کسانی که در این منش تلاش می نمایند اجری بسیار بالا خواهند یافت.
در حقیقت بعثت تمام انبیاء از ابتدا تا رسول خاتم صلی الله علیه و آله با هدف تکمیل مراتب اخلاق و عبودیت حق بوده چنانچه از رسول الله صلی الله علیه و آله نقل شده: إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ(همانا من مبعوث شدم برای کامل کردن مکارم اخلاق)
با این وصف، این ویژگی یعنی رشد اخلاقی و طهارت نفس چیزی است که جوهر آموزه های انبیاء الهی را تشکیل می دهد و با این شاخص می توان جریانات جعلی مدعی معنویت را تشخیص داد. برای نمونه مسیحیت تبشیری، طهارت را مقرون با نجات معرفی می کند و آن را تنها محدود به گفتن یک سری جملات می نماید که طبق مبنای فوق، بطلان این رویکرد کاملا واضح است.
مبلغان مسیحیت تبشیری به مخاطبان خود القا می کنند که با صرف گفتن برخی عبارت از انجام عمل صالح بی نیاز می گردند و دیگر نیازی به مجاهدت و تقوا ندارند. در حقیقت، مبلغان تبشیری یا همان هوسرانان دور از خدا سعی می کنند تا با القای دستیابی به سعادت، انسان ها را برای همیشه از عاقبت به خیری محروم نمایند و باب رشد معنوی را در آن ها مسدود کنند.
در واقع، وجدان انسانی خود در مقام قاضی حکم می کند، جریانی به خیر، صلاح و حقانیت پیوند خورده که ایمان و عمل صالح را رمز نجات معرفی می نماید. با این وصف،فرقه هایی مانند مسیحیت تبشیری که در آن عمل صالح از اساس فاقد ارزش برای نجات انسانی پنداشته می شود، جز افزایش بی اخلاقی در میان گروندگان ثمره ای نخواهد داشت.
مبلغان این فرقه منحرف به مخاطبان خود می گویند با صرف تکرار برخی جملات آن ها طهارت محض و ابدی می یابند و دیگر از عبودیت و بندگی خدا بی نیاز می شوند. اما حقیقت این است مبلغان تبشیری با ایجاد توهم و القای خیالات بی اساس در مخاطب، در صدد جذب او بر می آیند و با این مبنا باب هرگونه بی اخلاقی را بر او باز می نمایند.
امروزه مسیحیت تبشیری می کوشد تا با شکستن حریم های اخلاقی افراد سست عنصر را مخاطب خود گرداند و انحرافات بی شمار خویش را در قالب دین به آن ها ارائه نماید.
