لزوم افشاگری پیرامون مقدس مآبان دین ستیز

رهپویان هدایت: نفاق از اوصاف مذمومی است که اقسام و مراتب مختلفی دارد. بدترین سطح نفاق، در حوزه باور و اعتقاد می باشد که در آن فرد با تظاهر به ایمان، در قلب هیچ اعتباری برای آن قائل نیست و اتفاقا به دنبال لطمه به دین است. بنابراین هر کس دوگانگى درون و برون داشته باشد و رفتار و گفتار او هماهنگ نباشد منافق است. نفاق از اینجا سرچشمه می گیرد که دشمنان شکست خورده که تاب رویایى آشکار را ندارند به صورت جمعیّت زیر زمینى در آمده در انتظار فرصتى می نشینند تا ضربات خود را وارد سازند.

خداوند متعال در قرآن کریم فرموده:«إِنَّ الْمُنَافِقِینَ فِی الدَّرْک الأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِیراً»[نساء/145] بیگمان منافقان در اعماق دوزخ و در پائین ترین مکان آن هستند و هرگز یاوری برای آنان نخواهی یافت(تا به فریادشان رسد و آنان را برهاند)

همچنین خداوند در قرآن کریم، به پیامبر صلی الله علیه و آله دستور می دهند تا با منافقان پیکار کنند: یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ ۚ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ.ای پیغمبر با کافران و منافقان جهاد و مبارزه کن و بر آنها بسیار سخت‌گیر، و مسکن و مأوای آنها دوزخ است که بسیار بد بازگشتگاه و منزلگاهی است.( آیه 73 سوره توبه)

منافقین در با اظهار صوری به اسلام، در عمل، موجب تقویت دشمن می شوند و از این رو خطر آنان بیشتر از کفار است چراکه این طیف از درون و با تظاهر به دین، در صدد خدعه بر می آیند. مهمترین اقدام منافقین، وارونه نشان دادن ارزش ها و ایجاد اخلال در دشمن شناسی است. برای نمونه انجمن منحله حجتیه در برخورد با بهائیان، از باب ملاطفت وارد می شوند درحالی همین طیف، کسانی که در صدد انجام احکام اجتماعی اسلام هستند را به شدت مذمت می کنند.

امام خمینی(ره) در خصوص افرادی که سعی می کنند تا از درون جامعه اسلامی در صدد تضعیف آن باشند، می فرمایند: : «این ها که به صورت منافقین پیش آمدند و در میدان مسلمین واقع شده اند و می خواهند کارشکنی کنند برای اسلام و مسلمین، باید هر چه از آنها پیدا کردند، هر پرونده ای که از اینها پیدا کردند این را نشان بدهند تا معلوم بشود که اینها جزو منافقین اند. و با آنها مبارزه کنند، تا معلوم شود، خوب با یک کاسبی که خیلی هم آثار سجده در جبینش هست، یا یک نویسنده ای که از اول که وارد می شود «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» در کلامش می نویسد و بعد هم از «جمهوری اسلامی» شروع می کند [ستایش ] کردن و [تمجید] کردن، تعریف کردن. لکن از زیر لطمه بر اسلام وارد می شود. با این نمی شود الآن کاری کرد. هر کاری بخواهید بکنید می گویند او یک مسلمان است؛ یک آدم حسابی است. نمی شود، این تا افشاء نشود. تا مشتش باز نشود توی مردم. این مقدس مآبی که هر روز می رود پشت سر فلان آقا نماز می خواند و گاهی هم سهم امام می دهد برای اغفال آن آقا، لکن در واقع مخالف با این رژیم است و می خواهد بزند این رژیم را و از هم بشکند، مشکل است با او معارضه کردن. این را جز افشاگری الآن جور دیگر راه نداریم. راه این است که مطالب اینها و خیانت های اینها را هر کس پیدا کرد این را بگوید که این طور شد.( صحیفه امام، ج ۱۱، ص: ۲۳۱-۲۳۷)