تفرجگاه های بهائیت یا دام های شیطان

رهپویان هدایت: تشکیلات فرقه ضاله بهائیت که به دلیل ماهیت ضدایرانی خود مورد حمایت مادی و غیرمادی نهادهای بین المللی غربی است، در صدد است تا با رخنه در مناطق محروم جهان، تعداد اعضاء تشکیلات را افزایش دهد.

در حقیقت، از آنجا که فرقه ضاله بهائیت در جوامع مترقی و مدرن نتوانسته در جذب عضو موفق باشد، مناطق محروم آفریقا و قبائل بدوی را به عنوان یک جوامع هدف برگزیده است. این اقدام بهائیان برای این است که بتوانند از حیث تعداد اعضاء فرقه، آماری ایجاد کنند تا به واسطه آن، خود را به عنوان فرقه ای غیرمنزوی معرفی شوند.

با این وصف، مهره های فرقه ضاله بهائیت که از حمایت های مالی و غیرمالی نهادهای بین المللی صهیونیستی برخوردارند با هدف جذب "سیاه لشکر" در میان قبائل بدوی حاضر می شوند. در فرقه های تشکیلاتی، اعضاء و مهره ها، تنها ابزاری برای اهداف تشکیلات محسوب می شوند و از این رو در منظر آنان، قبائل بدوی به عنوان بالا بردنده آمار صوری فرقه ابزار خوبی محسوب می شود. رویکرد ابزاری به انسان و عدم توجه به ویژگی های انسان دوستانه خصوصیت اصلی فرقه ضاله بهائیت محسوب می شود.

روش فعالیت مهره های بهائی در میان قبائل بدوی اینگونه است که با اقداماتی چون ساخت ساختمان فرقه با معماری های شکیل، بومیان را به جانب آن سوق می دهند. مهره های فرقه ضاله بهائیت در اطراف ساختمان و محوطه حاضر می شوند و به محض ورود فرد به محوطه، به او نزدیک می شوند و در صدد جذب وی برمی آیند.

در یکی از پیام های تشکیلاتی بهائیان، با صراحت به این امر اذعان شده است: معبد و محوطهٔ اطراف آن تبدیل به یک جاذبه برای همهٔ افرادی شده است که مدت‌هاست برای توسعهٔ اجتماع خود تلاش می‌کنند. هنگامی که مردم اینجا می‌آیند، فضای معبد به آن‌ها نشاط می‌بخشد. آنها فرصت دارند تا با افراد مختلفی از پیشینه‌های متنوع مشورت کنند که در غیر این صورت آنها را ملاقات نمی‌کردند.

تشکیلات بهائیت، ساختمان های تشکیلاتی موسوم به مشرق الاذکار را در جوامع بدوی به عنوان تفرجگاه معرفی می کند  که به محض ورود فرد و در اولین گام، وی با جوانانی روبرو می شود که جزوه هایی برای جذب حاضران به تشکیلات بهائیت در دست دارند و از آنها می خواهند پیش از بازدید از حتما آنرا مطالعه کنند.

با این وصف، تشکیلات بهائیت که در روش مستقیم جذب عضو، مخصوصا در جوامع مترقی با شکست مواجه شده ، به استفاده ابزاری محض از هرچه که می شود، روی آورده است.