تشکیلات بهائیت به دنبال جواز توهین به مقدسات

رهپویان هدایت: سردمداران فرقه ضاله بهائیت از همان بدو فعالیت، جمیع منتقدان و مخالفان را با طعن و ناسزا مخاطب قرار می دادند و می کوشیدند تا با این رویه بحث را از مسیر منطقی آن منحرف کنند. برای نمونه، بها، خدای خود خوانده بهائیان بر سر مسند ریاست فرقه، اقسام فحش ها را نثار برادر خویش کرد و تا آنجا پیش رفت که با صراحت تمام، حرام زادگی صبح ازل را اعلام داشت.( مائده آسمانی، جزء اول، ص 40)

بها نه تنها منتقدان، بلکه همه کسانی که حاضر نشده اند تابع مدعیات و زیاده خواهی های او شوند را به شدت دشنام می دهد و آنان را نفوس خبیثه می نامد. وی در این خصوص می نویسد: : بر هر نفسی الیوم لازم که از انفس خبیثه مشرکه اجتناب نماید».(حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه خطی، کاتب: حرف الزاء، ربیع الاول، ص 350)

بها در ادامه نزاع و پرخاشی که با مخالفان دارد چنین می گوید، هرکس از بهائیان که برای منتقدان وی شانی انسانی قائل شود، خود نیز دیگر از مرتبه انسانی افول کرده مورد بایکوت فرقه ای قرار می گیرد. بها  در این خصوص می نویسد:

 «برای اثبات مظهر احدیة الیوم هر نفسی بر احدی از معرضین من، اعلاهم أو ادناهم (بزرگ و کوچکشان)، ذکر انسانیت نماید، از جمیع فیوضات رحمانی محروم است، تا چه رسد که بخواهد از برای آن نفوس، رتبه و مقام نماید».(حسینعلی نوری، بدیع (در جواب اسئله قاضی)، چاپ سنگی از روی نسخه خطی، کاتب: حرف الزاء، ربیع الاول، ص 140)

رویه سرکردگان بهائیت، زیاده روی در توهین و هتاکی به منتقدان بوده و از این رو اغلب بحث را از حالت فردی خارج و تا اهانت به تیره و نژاد مخاطب پیش می بردند. در هیمن راستا،  بها وقتی از حکومت عثمانی رنجید، در حکمی سفیهانه به ترک و ترک زبانان اهانت کرد و با بی شرمی تمام گفت: «اُترُکُوا التُرُوک و لَو کانَ اَبُوک، اِن احِبُّوک اکلُوک و اِن ابغضُوک قَتَلُوک؛ از تُرک زبان‌ها دوری کن و فاصله بگیر، اگرچه پدرت باشد. چرا که اگر دوستت بدارد، خواهَدَت خورد و اگر دشمن بدارد خواهَدَت کشت»(اسدالله فاضل مازندرانی، اسرالآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 2، ص 154.)

عبدبها، فرزند بها و دومین سرکرده بهائیان نیز به شیوه پدر با مخالفان و جمیع ابناء بشر طی طریق می کرد و آن ها را با اقسام دشنام ها می خواند. برای نمونه، وی در نوشته های خود، مردم آفریقا را پَست‌تر از حیوان دانسته و می نویسد: "مثلاً چه فرق است میان سیاهان افریک و سیاهان امریک؟! این‌ها (سیاهان آفریقایی) خلق الله البقر علی صورة البشرند. ‏آنان (سیاهان آمریکایی) متمدن و با هوش و فرهنگ "

با این وصف، هتاکی و اهانت چیزی ریشه دار در فرقه ضاله بهائیت است و امروزه نیز مهره های این جریان جاسوسی مکرر با توهین و اتهام زنی در صدد کتمان خیانت های خویش می باشند. حال، جالب است مهره های رسانه ای بهائیت مکرر پیام هایی را به نقل از نهادهای حقوق بشری بازنشر می کنند که در آن از مردم ایران خواسته شده نسبت به توهینی که به مقدسات شان می شود بی تفاوت باشند.

در یکی از پیام ها چنین آمده: ما از مقامات ایرانی می‌خواهیم که توهین به مقدسات را جرم زدایی کنند و گام‌های معناداری برای تضمین حق آزادی مذهب یا عقیده و آزادی عقیده و بیان بدون تبعیض بردارند.

حال افرادی که چنین خواسته ای دارند ابتدا از فرقه ضاله بهائیت آغاز کنند و از آن ها بخواهند تا در برابر نقدها و برخوردها خویشتن دار باشند چراکه آنان نیز مانند سردمداران شان در کمال وقاحت، به اتهام و اهانت مخالفان مشغول هستند.

در حقیقت، تمام جهد نهادهای به ظاهر حقوق بشری برای این است که عملکرد ضدایرانی و ضداسلامی فرقه ضاله بهائیت را موجه سازی نمایند و از این رو از ملت ایران می خواهند راه بی غیرتی را در خصوص کشور و مذهب شان در پیش گیرند.