انجمن حجتیه مقوم بهائیت (1)

انجمن حجتیه اگر چه با هدف مقابله با نفوذ بهائیت در کشور تشکیل شد اما عملکرد این جریان و خروجی آن چیزی جز تقویت فرقه ضاله بهائیت نبود و به دیگر سخن انجمن مقوم بهائیت شد. در سلسله یادداشت‌هایی این موضوع را بررسی خواهیم کرد.

انجمن خیریه حجتیه مهدویه سال 1332 تاسیس شد. به گفته موسس آن محمود حلبی هدف، دفاع «علمی» از اسلام در مقابل آیین بهائی و تلاش برای «فراهم کردن زمینۀ ظهور ولی عصر» (عج) بود. اما آنچه حاصل آمد چیز دیگری بود تا جایی که حتی با انقلاب که بخشی از آن مقابله با بهائی ساز یعنی رژیم پهلوی، انگلستان و آمریکا و جهان سلطه صورت گرفت از در مخالفت وارد شد.

واکنش آغازین رهبری انجمن نسبت به انقلاب با بدگمانی و بدبینی همراه بود. هر چند به رغم این بدبینی آنها فضای اسلامی برخواسته از انقلاب را برای تبلیغ انحرافات خود مناسب دیدند. تلاش آنها در تبلیغ و اعوجاجات کار را به جایی رساند که حضرت امام در سخنانی فرمودند: « یک دسته دیگر هم تزشان این‌است که بگذارید معصیت زیاد شود تا حضرت صاحب بیاید. حضرت صاحب مگر برای چی می‌آید؟ حضرت صاحب می‌آید که معصیت را بردارد. ما معصیت می‌کنیم که او بیاید؟ این اعوجاجات را بردارید» مواضع انقلابی امام انجمن را به تعطیلی ظاهری فعالیت هایشان مجبور کرد اما نه انحلال که مدعای بازماندگان این جریان انحرافی است.

حجت الاسلام رحیمیان در بیان خاطرات خود به این مسئله اشاره کرده و می گوید: « در اوایل مرداد ماه 1362 بعد از سخنرانی حضرت امام(ره)  که در آن، بدون ذکر نام، انجمن حجتیه را مورد حمله قرار دادند، مضمون نامه ای که از سوی این تشکیلات فرستاده شده بود، مبنی بر اعلام تعطیل فعالیتها و جلسه هایشان، به عرض حضرت امام رسید. قبل از قرائت متن، به عرض رسید که اعلام انحلال کرده است. وقتی متن قرائت شد که در آن تعبیر تعطیل به کار رفته بود، ، با تبسم فرمودند تعطیل غیر از انحلال است. این  که فایده ندارد. اگرفکر می کنند منظور، آنها هستند، این کار اثری ندارد. آنها که فاسد هستند کار خودشان را می کنند و آنها که سالم بوده اند قبلاً هم…)

پس با این وصف فعالیت های انجمن منحله حجتیه با رویکردی مزورانه، پنهانی و غیر آشکار انجام می شد. تقیه یکی از اصولی بود که انجمن از گذشته با بهانه قرار دادن آن بسیاری از کارهای غیر اسلامی و بعضا ضد اسلامی را انجام می داد. همکاری این انجمن با ساواک در دوره پهلوی از جمله اقداماتی بود که با این توجیه انجام شد. پس از اعلام تعطیلی نیز آنان با دستاویز قرار دادن تقیه، فعالیت های خود را پنهانی و غیر آشکار دنبال می کردند.

از دیگر برداشت های غلط انجمن منحله حجتیه از بحث تقیه این بود که افرادی را تحت آموزش های محدودی قرار می دادند و آنان را به عنوان نفوذی در فرقه ضاله بهائیت وارد می کردند. برخی از این افراد از مرحله تقیه خارج شده و جذب تشکیلات فرقه ضاله بهائیت می شدند.

انجمن منحله حجتیه با برداشت و تفسیر غلط از تقیه تا جایی پیش رفت که در پایان یکی از گزارش‌های ساواک آمده است: این انجمن یک سازمان سیاسی نیست و دولت نیز آن را تأیید نموده و شاهنشاه آریامهر هم از تشکیل آن ابراز رضایت فرموده‌اند.

در تبصرۀ ۲ از ماده دوم اساسنامۀ انجمن، نوشته شده: انجمن به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نخواهد کرد و مسئولیت هرنوع دخالتی را که در زمینه‌های سیاسی از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، به عهده نخواهد گرفت.

ادامه دارد...