فرقه صوفیه یا لژ فراماسونری صفی علیشاهیه؟؟

 

ظهیرالدوله از وزرای دربار قاجاریه و جانشین صفی علیشاه، این انجمن را با ترکیبی از آموزه‌های ماسونی و صوفیه اداره می‌کرد. پایه و اساس مباحث و موضوعات این انجمن برسه اصل برابری، برادری و آزادی بود. 11 نفر به‌عنوان هیئت‌رئیسه انجمن تعیین و با حضور 110 نفر جلسات انجمن در منزل ظهیرالدوله برگزار می‌شد. درباره کیفیت جلسات انجمن آمده است در محفل ماسونری 110 صندلی مشکی‌رنگ تحت عنوان حروف ابجد حضرت علی (ع) قرار داده بود.

وی در خصوص نشان انجمن، تلفیقی از آموزه‌های صوفیه و فراماسونری در آن طراحی کرده است. دو تبرزین مقابل یکدیگر با کشکولی آویخته در محل تقاطع دو تبرزین که در قسمت زیرین کشکول، تسبیحی به انتهای دو تبرزین وصل می‌گردید و در بالای کشکول عدد 1317 به یادمان سال تأسیس انجمن بر مبنای تاریخ هجری قمری و در زیر آن حرف ص برای اشاره به صفا علیشاه (لقب ظهیرالدوله) قرارگرفته است.

از میان فرق تصوف، فرقه صوفیه صفی علیشاهیه در ترویج موسیقی و خوانندگی متناسب با مجالس خانقاهی پیش‌قدم بوده و در عصر قاجار، پیشتاز در امر کنسرت و برگزاری محافل بزرگ نوازندگی بودند. بخش مهمی از فعالیت‌های انجمن اخوت به این موضوع اختصاص پیداکرده است.امروز دراویش این فرقه صوفیه، برخلاف گواه مورخین، مدعی هستند که انجمن اخوت تنها برای مجالس اخلاقی و تربیت نخبگان عرفان و فرهنگی بوده است. این مدعیان تحرکات فراماسونری انجمن اخوت از دوره قاجار تا وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 را کاملاً کتمان می‌کنند. موسیقی خانقاهی شامل دف زنی، خوانندگی و غیره رکن اساسی و مهم امروز جلسات فرقه‌ای صفی علیشاهیه محسوب می‌شود.

 دراویش صفی علیشاهیه به‌دروغ داعیه پیروی از اسلام ناب محمدی رادارند. هرچه احوالات و تاریخ سیاه گذشته آنان را با تحرکات امروزشان مقایسه می‌کنیم، نه‌تنها اصلاح و جبرانی مشاهده نمی‌شود بلکه اقطاب و مشایخ فرقه تعصب‌دارند ریشه بدعت‌ها و انحرافات فرقه‌ای‌شان را بارنگ و لعاب ظاهر اسلامی، حفظ کنند.