تروریسم صهیون در تبار آن ریشه دارد
ترور و تروریسم در ذات رژیم صهیونیستی است و از اولین روز تصمیم یهود بر ایجاد سرزمین یهودی تا کنون ادامه دارد و تنها شکل آن از دورهای به دوره دیگر تفاوت میکند و این رژیم ادامه حیات خود را در ترور میبیند.
در پی جنگهای اعراب و اسرائیل تروریسم یهود بیش از پیش فعال شد اولین جریان، جنبش افراطی گوش امونیم (به معنای گروه مؤمنان) است که پس از جنگ شش روزه در سال 1967 شکل گرفت. اعضای گوش امونیم ،دسته ای از صهیونیستهای فعال دست راستی و متعهد به ایجاد شهرکهای یهودی نشین در کرانه غربی، نوار غزه و بلندیهای جولان بودند.
دومین جریان تروریستی، در سال 1971 و پس از مهاجرت خاخام مئیرکاهان به اسرائیل پدیدار شد. پیروان این جریان، اولین نسل از یهودیان زیرزمینی پس از امضای قرارداد صلح اسرائیل و مصر در سال 1979 بودند. آنها مصمم به بازگشت به شبه جزیره سینا در مصر بودند. از دامان شبه فاشیستهای طرفدار حرکت کاهان، افراطیون متعصبی چون باروش گولدشتاین به وجود آمدند. باروش در فوریه 1994 ، 29 نمازگزار فلسطینی را به قتل رساند.
همینطور گروه هایی از قبیل کاچ و کاهان زنده است شکل گرفتند. همچنین می توان به شکل گیری گروه هایی چون تشکیلات محرمانه گال، دی او وی مخفف سرکوب خائنین(تی ان تی) یا شبکه تروریسم بر علیه تروریسم وسیکاری یا سیکریکیم اشاره کرد. سیکاری برگرفته از نام سیکاریان است که برای اولین بار به ترور متوسل شدند . اعضای این دو جریان خشونت گرا وافراطی یهودی، عمدتاً از یهودیان متعصب ارتودکس هستند. آنها معتقدند از سوی خداوند حقانیت الهی دارند. اعضا و عناصر این گروههای غیر قانونی به فلسطینیان حمله می کنند و آنها را دشمن اسرائیل و رقبای خود در محدوده کوچک این سرزمین می دانند.
اکثر تروریستهای فعال یهودی در دهه 90، از عناصر فعال گروههای قدیمی تر بودند. یکی از این افراد، ییگال امیر است. وی در چهارم نوامبر 1995، اسحاق رابین نخست وزیر وقت اسرائیل، را به قتل رساند. بهانه وی برای ترور این بود که به گمان وی رابین می خواست سرزمینهای یهودی از قبیل کرانه غربی رود اردن و نوار غزه را در ازای صلح با سازمان آزادی بخش فلسطین معاوضه کند. بدون رهنمودهای خاخامهای هلاخا، امکان نداشت امیر دست به چنین کاری بزند. وی الگوی خطرناکی برای آیندگان ایجاد کرد و به دنبال این ترور، یک سد مهم روانی شکسته شد. برای اولین بار در تاریخ مدرن اسرائیل، یک یهودی مهیای گرفتن جان نخست وزیر شده بود.
در سال 2000 و به دنبال اعتراضات فلسطینیان در کرانه غربی رود اردن تعدا بیشتری از گروههای خشن اسرائیلی ظاهر شدند. تشکیلات زیرزمینی بت عین و تشکیلات زیرزمینی ابوتور از این جمله هستند. همچنین در این میان، جوانان شهرک نشین تحت نامهای گوناگون از جمله تیپ گیلادشالیت، شمشیر گیدئون یا «اشکهای بیوهها ویتیمان»، جان همسایگان فلسطینی خود را مورد تهدید قرار می دادند . این رفتارها که اکنون نیز ادامه دارد با هدف ایجاد فضایی پر از استرس و ترس انجام می شد تا فلسطینیان را وادار به مهاجرت کرده و به این ترتیب زمینه تشکیل کشور صهیونی فراهم شود اما مقاومت مردم غزه و استقامت آنها در مقابل رژیم غاصب تاکنون همه این تلاشها را ناموفق گذاشته است.