بهائیان بر مدار فتنه بابیه

رهپویان هدایت: فتنه بابیه در ایران با شورش مسلحانه بابی ها آغاز شد و تا جایی پیش رفت که آنان، از ابراز هیچ خشونتی پرهیز نمی کردند. بابی ها در مازندران و زنجان حتی به کشته های مخالفان نیز رحم نکرده و به مثله کردن آن ها پرداخته بودند.

این حجم از بی رحمی و خشونت طلبی در اثر تئوری های بابیه در افراد به وجود آمده بود و در واقع، سردمداران فرقه چنان نفرتی را در ذهن تابعان ایجاد می کردند که آن ها به محض مواجهه با مخالفان با کمال توحش به آن ها حمله می کردند. جالب اینجاست، اخیرا یکی از مهره های فرقه ضاله بهائیت عنوان کرده که بهائیان همان سربازان بابی هستند!!!

در حقیقت، فرقه ضاله بهائیت که از درون فتنه بابیه سر برآورد، به دلیل شکست های مکرر بابی ها چنان سرخورده شد که سرکرده آن، بها اعلام کرد: حمل اسلحه جائز نیست. حال، علی رغم این ادعای بها، امروزه مهره های فرقه ضاله بهائیت پرده از دروغ سرکرده برداشته و اعلام کرده اند مانند سبقه خراب خود در فتنه بابیه عمل می کنند.

البته پیش از این نیز کذب ادعای سرکردگان بهائیت با نوع عملکردی که آن ها در دوره پهلوی داشته اند، آشکار شده بود. آن ها که ادعا می کردند نظامی‌گری در بهائیت هیچ جایگاهی ندارد درحالی که در زمان شاه، تشکیلات بهائیت عناصر خود را به جانب ارتش گسیل داده بود.

 قابل توجه است،9 نفر ایرانی که شوقی افندی در سال 1335 به‌عنوان ایادیان امرالله انتخاب کرد، دو نفر شان ارتشی بودند. با این وصف، شعار بهائیان مبنی بر عدم حمل سلاح یا اموری از این جنس، کذب محض است چراکه آن ها به هنگام ضعف شعار صلح و عدم حمل سلاح سر می دهند و در هنگامه توهم قدرت، خویش را فتنه گری بابی معرفی می کنند.

 اگر این ادعا که "کتاب اقدس ناسخ این احکام است؛ زیرا سیف (شمشیر) بکلی نسخ شده و تعرض به دیگران به‌کلی ممنوع گشته، حتی مجادله با سایر ملل جایز نیست" اندکی صادق بود، مهره های بهائی، آن هم در سطح بالا وارد ارتش پهلوی نمی شدند.

در مجموع، مهره های فرقه ضاله امروزه نیز آن روی خشونت فرقه ای شان هویدا کرده اند و علنا اعلام نموده اند بهائیان، همان سربازان فتنه بابی می باشند.