تبیین مفهوم جامعه هدف در فرقه ضاله بهائیت

 

هر فرقه ای به تناسب مقاصد خویش، جامعه هدفی را به عنوان بدنه ساختار انتخاب می کند تا در پوشش آن اهداف خود را پیش ببرد. در فرقه ضاله بهائیت، اقشار آسیب پذیر به عنوان یک جامعه هدف جدی انتخاب شده اند و البته این آسیب پذیری صرفا ناظر بر امور مالی نیست.

اطفال و کودکان نیز به دلیل عدم داشتن قوه تشخیص کافی به عنوان جامعه هدف تشکیلات بهائیت انتخاب شده اند و از این رو دو مولفه آسیب پذیری و ضعف در تشخیص، اموری هستند که موجب می شود تا افراد به عنوان جامعه هدف تشکیلات بهائیت انتخاب شوند.

در واقع در هر جامعه ای افراد آسیب پذیر مانند مهاجران و همچنین اطفال به عنوان جامعه هدف بهائیت انتخاب می شوند و از این رو مهره های این فرقه اغلب مناطق محروم، بدوی و همچنین در حوزه اطفال، مهدهای کودک را به عنوان بستر فعالیت قرار داده اند.

جالب است که تشکیلات بهائیت که در آمریکا شورا ها و مجموعه های زیادی دارد، جامعه هدف خود را بر مهاجران و اطفال قرار داده بود. شوقی ربانی، سومین سرکرده فرقه ضاله بهائیت در این خصوص می نویسد:

عده بسیاری از مهاجرین در آمریکا که شهرها و اغلب موطن خویش را ترک کرده بودند تا مجری نقشه 7 ساله گردند، در زمره جوانان بودند. بعضی از آن ها بقدری جوان بودند!!! که نمی توانستند به عضویت مخافل روحانیه ای که تشکیل شده بود انتخاب گردند.(کتاب جوانان، صفحه 38)

در این پیام، سومین سرکرده بهائیت با صراحت اعتراف می کند که مهاجران و غیر بومیان به عنوان مهره های فعال جریان در آمریکا بودند و بنای تشکیلات فرقه را پایه گذاشتند. نکته مهم دیگری که وی در این پیام به آن اشاره می کند این است که از میان مهاجران نیز جوانان بسیار کم سن وسال به عنوان مهره های اجرایی فرقه انتخاب شده بودند.

شوقی ربانی خود می گوید سن برخی از این افراد به حدی کم بود که نمی توانستند به عضویت رسمی تشکیلات در بیایند. با این وصف، جامعه هدف فرقه ضاله بهائیت همواره افراد ضعیف و در معرض آسیب بوده اند که این رویه خود نشان دهنده میزان غیرانسانی بودن این فرقه ضاله است.

امروزه مهره های فرقه ضاله بهائیت سعی دارند تا در ایران با جذب و شست و شوی مغزی اطفال و همچنین تمرکز بر قشر آسیب پذیر، اهدف تشکیلاتی خود را پیش ببرند.