سودجویی دراویش از عالمان دین

رهپویان هدایت: فرقه‌های صوفیه با شناختی که از اهمیت علما و مراجع در امر دین و اجرای احکام اسلامی دارند همواره به موقعیت و جایگاه آنان توجه خاص داشته و در مکتوباتشان به دراویش توصیه کردند که باب مراوده و معاشرت با عالمان برجسته دینی را برقرار نگهدارند.

آنان با تبعیت و اطاعت ریاکارانه از محضر علمای برجسته، درصدد بودند تا بتوانند بخشی از هجمه‌های مسلمانان در خصوص انحرافات فرقه‌ای‌شان کاسته شود و بقاء فرقه را برای فرزندان و مریدانشان تضمین کنند.

به‌عنوان نمونه، حضرات آیات عظام حاج سید محمود شاهرودی، حاج سید محمدهادی میلانی و حاج سید محمدرضا گلپایگانی با صدر اعلامیه‌های مکرر و سخنرانی‌های روشنگرانه‌شان، تصوف را کاملاً باطل اعلام کردند اما حسین تابنده از اقطاب پیشین فرقه نعمت الهیه، به لحاظ سودجویی از اتصال به شخصیت‌های برجسته روحانیت، هنگام رحلت هریک از آنان، پیام تسلیت داده و ریاکارانه در عزای دشمنان تزویر و خدعه فرقه‌های صوفیه، به سوگ می‌نشیند.

علت این رفتارهای ریاکارانه اقطاب و مشایخ فرقه این است که قسمتی از نیازهای دینی اتباع فرقه به نظریات و فتاوای پیشوایان دینی تأمین می‌شود که این امر مهم، از عهده حتی اقطاب فرقه هم ساخته نیست.

 فرقه‌های صوفیه، به دلیل اینکه ادعای تشیع دارند و مریدانشان را به محبت علی علیه‌السلام در مسلک فرقه مشغول کرده‌اند، نیازمند این هستند که با عالمان دینی مذهب تشیع، ارتباط داشته و برای تظاهر به دین‌داری به نظریات و آراء آنان احترام می‌گذاشته و به‌دروغ اعلام کرده‌اند که در امر فروع و احکام پیرو علما و مراجع هستند.

در همین راستا، سلطان حسین تابنده، در مکتوباتش به دراویش توصیه می‌کند در همه موارد، ت از نظریات علمای اعلام، تبعیت کنید و فقرا به دستور ایشان در احکام عملیه شرعیه بایستی از مراجع تقلید اطاعت کنند.

 اما، روسای فرقه‌های صوفیه همچون نعمت الهیه، در خصوص بدعت آشکار عشریه، شارب بلند دراویش و رقص سماع نه‌ تنها اطاعت نکرده بلکه با اصرار بر انحرافاتشان، به مقابله علنی با علما و مراجع برخاسته‌اند. در برابر اهانت های بی شرمانه مریدان شان به ساحت علما و مراجع سکوت اختیار می کنند.

امروز، این شگرد ناشیانه آن‌ها، برای عموم مسلمانان بالأخص شیعیان به‌قدری آشکارشده است که نیازی به ذکر و اثبات آن نیست. فرقه‌های صوفیه با تحرکات خصمانه‌شان در کشورهای اسلامی و حمایت‌های مستمر مخالفین اسلام ناب محمدی از آنان، مسیر خود را برای همیشه از بدنه اسلام واقعی جدا نموده و با سرعت هرچه بیشتر به همراه مریدانشان در مسیر ضلالت و گمراهی سیر می‌کنند.