مصوبه‌ای برای نفوذ بهائیت در ایران
انجمن رهپویان هدایت: موضوع نفوذ و قدرت‌یابی بهائیت در این لایحه به حدی آشکار بود که امام خمینی نیز با اشاره به آن، استقلال و اقتصاد کشور را در خطر قبضه بهائیان دانست و اعلام نمود: «مملکت را به همین دلیل نیز این‌جانب حسب وظیفه شرعیه به ملت ایران و مسلمین جهان اعلام خطر می کنم. قرآن کریم و اسلام در معرض خطر است. استقلال مملکت و اقتصاد آن در معرض قبضه صهیونیستها است که در ایران به حزب بهایی ظاهر شدند...تلویزیون ایران پایگاه جاسوس یهود است.»
دوره پهلوی را می‌توان دوره طلائی رشد و گسترش بهائیت دانست. بسیاری از چهره‌های شاخص بهائیت در این دوره با بهره‌مندی از حمایتهای ویژه شاه، سمتهای سیاسی و اقتصادی متعددی را کسب نمودند. علاوه بر حمایت مستقیم شاه و رژیم از این جریان سیاسی که از طرق مختلف همچون کمکهای مالی صورت می‌گرفت، حمایتهای غیرمستقیم مانند تصویب‌نامه‌های قانونی، از دیگر روشهای رژیم در راستای افزایش قدرت بهائیان است. از جمله این سیاستها می‌توان به لایحه انجمنهای ایالتی و لایتی اشاره نمود که به‌رغم اهداف متفاوتی که در ظاهر بر آنها تأکید می‌شد، تمرکز آن بر قدرت‌یابی بهائیان بود. این لایحه جنجالی که در سال 1341 به تصویب رسید، ظاهراً بر اهداف اقتصادی و حقوق سیاسی بخشهایی ازz جامعه تأکید داشت؛ اما در واقعیت بر مبنای حمایت از بهائیت پی‌ریزی گردید، از این رو مورد اعتراض مردم و گروه‌های مذهبی قرار گرفت.
اهداف لایحه
1- معرفی اسلام به عنوان دینی مهجور و عقب‌مانده
2- کنار گذاشتن گروه‌های مذهبی و حذف آنان از قدرت
در یکی از بیانیه‌های اعتراضی امام که در رابطه با این لایحه و از طریق تلگراف به شاه منتشر شد، آمده است: «ما می‌گوییم زنها را به اسم آزادی و ترقی به فساد نکشید و منحرف نسازید. شما حساب کنید در این بیست و چند سالی که از این کشف حجاب مفتضح می‌گذرد چه چیزی عاید زنها شده، چه چیزی عاید مردها شده و چه چیزی عاید این مملکت گردیده است.»
بررسی این موضوع پیرامون لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی از زمان تصویب تا لغو آن نشان داد که لایحه مذکور که ظاهراً در راستای اعطای حقوق به افراد یا گروه‌های متعدد به تصویب می‌رسید، پیش از آنکه برخاسته از فلسفه واقعی آن قوانین باشد، در راستای افزایش قدرت رژیم و یا گروه‌های مخالف مذهبیون یعنی بهائیان و یهودیان بود. درواقع از آنجا که رژیم به خوبی می‌دانست توان مقابله مستقیم با مردم و گروه‌های مذهبی را ندارد و برخورد مستقیم می‌تواند تبعات خطرناکی به همراه داشته باشد، تصویب قوانین را مسیری آسان برای حذف تدریجی گروه‌های مذهبی قرار داده بود؛ مسیری که در نهایت نتیجه‌ای جز تضعیف رژیم و حاکمیت در بر نداشت./ بیداری پلاس
نگار جهانشاهی