اگر این اتفاق بیفتد!

قرن ها در کشور محفلی و مجلسی برای توضیح و تبیین مسائل مختلف دینی، اخلاقی و سیاسی اجتماعی برقرار بوده است. جایگاه اصلی این نوع محافل و مجالس نیز به صورت کامل در اختیار مساجد بوده و این کانون های معنویت ساز، همزمان به رشد افراد در مسائل مختلف کمک نموده اند.

در حقیقت مسجد تنها به عنوان مکانی جهت اقامه نماز مورد توجه نبوده و با بررسی تاریخ 14 قرن اخیر می توانیم نقش مسجد در اسلام و ایران را در جریانات متعدد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و.... به خوبی مشاهده کنیم.

یکی از کار ویژه های این کانون مهم و مقدس در گذشته نقد و بررسی فرقه ها بود. از قدیم الایام که جریاناتی مانند مرجئه، خوارج، مجسمه و... بودند تا قرون بعدی و تا دوران پهلوی که به فرقه هایی مانند بهائیت و مکاتب و ... رسید این مساجد بودند که در برابر سیل تهاجمات به خوبی عمل نمودند.

حال که جریان های مختلف به ظاهرفرهنگی در برابر اسلام ناب محمدی قرار گرفته اند این مساجد می توانند به مانند سابق عهده دار مقوله فرهنگ و هویت اسلامی ایرانی شوند. به مانند همان دورانی که فرقه های صدر اسلام را مورد نقد و بررسی قرار می دادند اکنون نیز می توانند در برابر فرقه های مانند؛ اوشو، اک، جذب و موفقیت، عرفان های شرقی چون بودا و... آگاه سازی انجام دهند و مردم را با خطرات فرقه های شبه معنوی دروغین آشنا کنند. 

این کانون به عنوان نهاد درون دینی می تواند مهم ترین مانع در برابر هجوم جریان های انحرافی باشد به این شرط که در روش های خود بازنگری کند و از سویی بتواند قشر هدف را در این مسئله با خود همراه کند.

در میان گروه ها و نهادهایی که توان واکسینه نمودن و تبیین مسائل را در برابر شبهات عرفان های کاذب دارند، از نهادهای درون دینی که توان مقابله با جریان های انحرافی و ضدفرهنگ را دارد، می توان از مسجد به عنوان مهم ترین آنها نام برد. اگر مسجد مانند سابق به کانون وعظ، خطابه و مرکز ترویج اسلام، قضاوت و کانون عبادی، سیاسی و اجتماعی مسلمین برگردد، هیچ فرقه انحرافی نمی تواند میان مسلمانان رشد و نمو کند.