نکات مهمی برای تمیز حق از باطل / بخش دوم

 

عرفان حقیقی و عرفان اسلامی، عرفانی است که فرد را بیشتر به ولایت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و به توحید و وجود حضرت حق جل و اعلی نزدیک تر می کند. عرفانی و معنویتی که فرد را به مرز خلوص، تقوا و نفی خودبینی می کشاند و جز خدا نمی بیند.

 

این معنویت اصیل و عرفان حقیقی دارای شاخصه هایی است که برای تمیز دادن از شبه‌معنویت‌های دروغین این سال ها به اهم آن در چند شماره اشاره می شود و بخش دوم از این مطلب اکنون مقابل دیدگان شماست.

 

شریعت گرایی؛ از آن جهت که انسان به وسیله شریعت است که راه درست را می یابد و به سرچشمه وحی و رضایت پروردگار عالم خود را می رساند، یکی از مهم ترین نمادها و نشانه های عرفان حقیقی در شریعت گرایی است. درست در مقابل عرافان های دروغینی که شریعت ستیز هستند و معنویت منهای شریعت را مدام مطرح می نمایند. در حقیقت عرفان منهای شریعت ضلالت و فساد در پی دارد و در روایات ما آمده است که هر کس به شریعت چنگ زند و خود را متصل کند به کاروان حق پیوسته و هر که از ان باز ایستد یقینا در گمراهی و ندامت است.

 

 

عقل گرایی و خرد ورزی یکی دیگر از وجه تمایزهایی است که در عرفان اسلامی به آن توجه ویژه ای شده است.

عرفان اسلامی بر عقل و خرد اصالت می بخشد و اهمیت فراوانی به جنبه های عقلی دستورات و مفاهیم و آموزه ها می دهد. این عرفان حقیقی به بهانه شود مانع فهم نمی شود و به بهانه عرفان و معنویت از استدلال و علم جلوگیری به عمل نیم اورد. به تعبیر شهید مطهری در اسلام اصالت با معرفت عقلی است که به واسطه چنین کلیدی انسان می تواند به معرفت شهودی و معارف قلبی برسد.

اما معنویت های معنویت ستیز همواره در نفی تفکر سخن گفته اند! یوگا، اوشو، مدل هایی از آموزه هایی التقاطی در موفقیت و... نشانه های مهمی از نفی عقل، دور بودن از تفکر و حتی ضدیت با عقل را در خود دارند.

 

ریاضت و سختی معقولانه و همراه اعتدال؛ عرفان و معنویت حقیقی شما را به ریاضتی رهنمون می کند که برگرفته از دستورات دینی باشد، مبنای عقلی داشته یاشد و افراط گونه نباشد. برای نمونه اسلام دعوت به زهد و کناره گیری از دنیا دارد اما این بدان معنا نیست که هیچ توجهی به زندگی بهتر برای خانواده و خود فرد نشود. شریعت اسلام همانگونه که در سیره اولیاءخداوند پیاده‌سازی شده است انسان را وظیفه گرا، مجاهد و پر تلاش بار می آورد در عین اینکه دستور به ترک هواهای نفسانی نیز می‌دهد.

در  حالی که عرفان های دروغین اولا هیچ مبنای قدسی و عقلی برای دادن ریاضت به افراد ندارد و در ثانی کاملا در یک ملغمه ای از افراط و تفریط آموزه ها را به پیروان خود می دهند و رنگ و بویی از اعتدال و عقل در آن راه ندارد.