پدیده‌ای به نام "مسیحیان صوری" خروجی پروتستانتیزم است
به گزارش انجمن رهپویان هدایت، اغلب گروندگان به فرقه مسیحیت تبشیری و صهیونیستی را افرادی تشکیل می‌دهند که این فرقه را "نه به‌عنوان یک دین بلکه به‌عنوان یک ابزار" انتخاب کرده‌اند.
گروه‌هایی مانند: افراد سست‌عقیده و غیر ملتزم به شریعت، دارای مشکلات معیشتی و بزرگ شده در محیط نابسامانی‌های خانوادگی را باید از جمله این دسته‌ها به حساب آورد.
هرچند در آمارسازی‌ها و بزرگ‌نمایی‌های فرقه مسیحیت تبشیری، این افراد نیز اعضای فرقه محسوب می‌شوند، اما برخی اوقات زمزمه‌های مخالف با این ادعا نیز به گوش می‌رسد.
در یکی از جدیدترین موارد اعتراف به "مسیحی شدن‌های صوری"، یکی از رسانه‌های وابسته به فرقه مسیحیت تبشیری به انتشار یک گزارش در رابطه با این موضوع پرداخته است که می‌توان از آن گوشه‌ای از ابعاد گسترده فاجعه را برداشت کرد.
این گزارش درباره افرادی است که در یکی از کشورهای همسایه، منتظر گرفتن پناهندگی هستند و برای پیش بردن روند کار، به دروغ خود را مسیحی جا می‌زنند.
نویسنده گزارش که مشاهده‌های عینی خود در این کشور را نوشته، از آن به‌عنوان "حقیقت تلخ" یاد کرده و مسیحیتِ آن‌ها را "نه برای ایمان، بلکه به‌عنوان کیسِ پناهندگی" نام‌گذاری می‌کند.
در بخشی از این گزارش-که برای نامیدن آن باید از عنوان "نشتی بشکه مسیحیت صهیونیستی" استفاده کرد-، به حواشی موجود در کلیساهای فارسی‌زبان اشاره شده که به نظر می‌رسد مواردی مانند: "فروش تعمیدنامه"، "اختلاف‌ها"، "تبعیض‌ها" و ... مد نظر تهیه کننده بوده است.
برای مثال از زبان یکی از ایرانی‌های حاضر نقل شده است که "کشیش‌هایی را می‌شناسم که تمام مسئولیت‌ها در کلیساها را به اقوام خود داده‌اند، بعضی کلیساها افراد خاص سوگلی هستند و در ردیف‌های جلو صندلی ویژه دارند، یعنی یک هزار فامیل انحصاری."
معضل فروش تعمیدنامه که کلیساهای پروتستانی ایران هم با آن روبرو بوده‌اند، در کشور همسایه سر و صداهای زیادی برپا کرده است؛ تا جایی که دلالان برای اعطای برگ غسل تعمید، بین دویست تا هزار واحد پول آن کشور دریافت می‌کنند.
در این‌جا نباید از نقش اصلی کلیساها و سازمان‌های مسیحی در بروز این آشفتگی نیز غافل شد؛ چرا که آن‌ها مدام تبلیغ می‌کنند که داشتن این برگه احتمال پذیرفته شدن افراد را بالا می‌برد و از این طریق به‌نام مسیحیت دست به کلاهبرداری‌های هنگفتی می‌زنند.
وجود تبعیض جنسیتی و توجه به جذابیت‌های ظاهری در کلیساها نیز از دیگر بخش‌های این گزارش میدانی است. در این خصوص از زبان یک مصاحبه شونده آمده است: "بارها به چشم دیده زنان و دخترانی که زیباترند از احترام بیشتری برخوردار هستند و مورد توجه مسئولان آن تشکیلات واقع می‌گردند، آنان مخاطبان خاص مسئولین این‌گونه کلیسانماها می‌شوند و حتی نگاه‌ها بیشتر درگیر آنان است که جذابیت‌های جنسی بیشتری دارند تا افرادی که ظاهر معمولی دارند."
بر اساس نتیجه‌گیری این رسانه، بسیاری از این افراد که به کشور همسایه رفته‌اند، مسلمان هستند و برای فراهم کردن مدرک، مدتی را در کلیساها می‌گذرانند و داستان‌های ساختگی از سرنوشت خود در ایران به هم می‌بافند تا موفق به قبولی در مصاحبه شوند.
نکته جالب توجه آن‌که مسئولان کلیساها بر این موضوع آگاهی کامل دارند و برای رسیدن به منافع و مطامع مادی چشم خود را بر این حقایق بسته‌اند و اصولا این کلیساها برای "درآمدزایی" ایجاد شده‌اند.
شاهدی که از نزدیک نظاره‌گر مسیحی‌های صوری بوده گفته است: "[افرادی] در جلسات پرستشی به ناگاه از روح‌القدس پر می‌شوند، به زبان‌ها تکلم می‌کنند و در مکالمات عمومی خود قسم قرآن یا حضرت ابوالفضل[ع] می‌خورند و به رسم مسلمانان عیسی مسیح[ع] را حضرت می‌خوانند."
گفتنی است، انحراف‌ها و ظاهرسازی‌های این چنینی در کلیساهای غیرقانونی پروتستانی ایران نیز نمونه‌های بسیاری دارد، همان کلیساهایی که در زمان فعالیت خود به "تالار مُد"، "بنگاه معامله تعمیدنامه"، "دوست‌یابی" و ... تبدیل شده و اسباب شرم‌ساری برای مسیحیت راستین را فراهم آورده بودند.
