بررسی فعالیتهای کلیسای جماعت ربانی مرکز/ کمیته نجات معتادین (1)
فرقه جماعت ربانی داخل ایران سالها میان معتادین تبلیغ کرده و توانسته است با جذب افرادی از میان آنها، تربیت و کادرسازی مورد نظر خود را انجام دهد. این فعالیت در ابتدا به صورت پراکنده انجام میشد اما در ادامه و در دهه 70 شمسی با تاسیس"کمیته نجات معتادین" ساختارمند شده و انسجام بیشتری پیدا کرد.
انجمن رهپویان هدایت: فرقه پروتستان در راستای گسترش
اهداف مورد نظر خود و پیشبرد مسیحی سازی فارسی زبانها همواره اقشار مختلف را مد
نظر داشته است که میتوان وجوه مشترکی در آنها یافت.
آنچه در میان تمامی این اقشار مشترک است مواجهه آنها با ناهنجاری است، به دیگر سخن بیشتر کسانی که جذب پروتستان و کلیساهای این فرقه شدهاند افرادی هستند که با نوعی ناهنجاری اجتماعی دست به گریبان بوده و این فرصتی را برای مسیحیت صهیونیستی ایجاد میکند تا با جذب آنها اهداف خود را به واقعیت نزدیک سازد. به عبارتی اردوگاه صلیبی که نیاز این افراد به پذیرش اجتماعی را به خوبی تشخیص داده، با توجه و مهربانی این قبیل اقشار را جذب میکند. از جمله این اقشار می توان به کسانی اشاره کرد که با بیماری اعتیاد دست به گریبان هستند.
این فرقه داخل ایران سالها میان این قشر تبلیغ کرده و توانسته است با جذب افرادی از میان آنها، تربیت و کادرسازی مورد نظر خود را انجام دهد. این فعالیت در ابتدا به صورت پراکنده انجام میشد اما در ادامه و در دهه 70 شمسی با تاسیس"کمیته نجات معتادین" ساختارمند شده و انسجام بیشتری پیدا کرد.
چنانکه پس از تاسیس به عنوان بخشی از تشکیلات جماعت ربانی شد. بیگمان دلیل پیدا کردن این موقعیت در کلیسا، اهمیت جذب افراد و مسیحی سازی فارسی زبانان و مسلمانان است.
این واقعیتی است که تنها نگاهی تحلیلی به کارنامه و فعالیت این کمیته آن را نشان می دهد در پژوهش حاضر نیز سعی شده تا این نگاه صورت کارکردی پیدا کند؛ به همین منظور ابتدا تاریخچه ای کوتاه از شکلگیری، اهداف و ساختار این کمیته بیان شده و در ادامه به تجزیه و تحلیل این اهداف و همخوانی آن با خواستههای اردوگاه صلیبی پرداخته خواهد شد. این مقاله در شماره 73 فصلنامه تخصصی فرق و ادیان موسوم به روشنا به چاپ رسیده است.
چنانکه در مقدمه بیان شد تمرکز بر روی معتادین و تبلیغ در میان آنها از جمله اهداف فرقه پروتستان است. فعالیتهای فرقه نیز برای دستیابی به این هدف سابقهای دیرینه دارد، به گونهای که ردپای آن را میتوان در پیش از انقلاب نیز یافت.
نخستین تلاشها برای استفاده از معتادین در امر تبلیغ مسیحیت صهیونیستی در این زمان صورت گرفت. در اواخر دهه 50 بنیامین نازنین مسئول نوکیشان رشت با در اختیار گذاشتن منزل خود برای این منظور و نگهداری از معتادان، اولین پایههای تشکیل مرکزی جهت ترک اعتیاد معتادین و تحویل آنها به کلیسا برای خدمات بشارتی را بنیان نهاد.
ورویر آوانسیان میسیونر مسیحی همراه با همسرش
او که خود اعتیاد شدید به الکل داشت پس از عضویت در کلیسای جماعت ربانی مرکز بخشی از وقت خود را صرف تبلیغ در میان معتادان کرد. چنانکه بیان شد در این راستا حتی از خانه شخصی خود را نیز استفاده و معتادین را در آنجا نگهداری کرد. حاصل تلاش او تربیت خادمین و شبانهایی برای این کلیسا بود، افرادی چون هنری مانوکیان یکی از مدیران کمیته نجات، ورویر آوانسیان مسیونر مسیحی و کشیش کلیساهای خانگی که پس از عضویت در کلیسای جماعت ربانی مرکز با تاسیس چندین کلیسای خانگی به گسترش مسیحیت در میان فارسی زبانان کمک کرد و رافی امیرخانیان که بعدها مسئولیتهای مختلفی در این کلیسا پیدا کرد.
این مرحله را می توان آغاز فعالیت کمیته نجات برشمرد که پس از پیروزی انقلاب اسلامی هم تداوم یافت و این تداوم تا دهه 70 ادامه داشت؛ در این دهه با تاسیس کمیته نجات معتادین به عنوان بخشی از تشکیلات کلیسای جماعت ربانی مرکز، مرحله دیگر فعالیتهای میان این قشر آغاز شد.
نگاهی به اسناد و خاطرات نشان میدهد در سال 1376 ژرژ هوسپیان مهر برادر ناتنی هایک و ادوارد هوسپیان مهر با ارائه درخواستی از هیئت مدیره وقت کلیسای جماعت ربانی، خواست تا کمیته نجات معتادین را هرچه سریعتر تشکیل دهند. وی در این درخواست نخست به سابقه این امر اشاره میکند و مینویسد: «خدمات میان معتادین اقلیت‌های دینی از زمان‌های کوتاه انجام گرفته ولی به دلیل نداشتن بودجه و امکانات و کمبود خادمین این کار اغلب با شکست روبرو شده و نیمه کاره رها شده است.» سپس با استفاده از کتاب مقدس و جمله‌ای از مسیح "تندرستان به طبیب احتیاج ندارند بلکه مریضان." درخواست مورد نظر و اهمیت آن را یاد آور می‌شود.
اما نکته قابل تامل درخواست ژرژ هوسپیان مهر فوایدی است که وی برای این امر قائل است:
پیگیری تاثیر نجات معتادان بر خانوادهها و فامیل و دوستان و آشنایا
انجام خدمات اجتماعی که جزئی از رسالت کلیسا میباشد و بیتردید بی‌تاثیر نخواهد بود.
پیگیری اثری که این پروژه در میان ارامنه میگذارد از طریق باز شدن درهای جدید برای بشارت
آماده کردن برخی نجات یافتگان برای خدمت خداوند در آینده
پاکسازی جمعه مسیحی از این افراد
وی سپس نیازهای خود برای آغاز پروژه را چنین بر میشمارد:
الف- ساختمانی با چند اتاق
ب- تعدادی خادم
ج- ردیف بودجه
پس از ارائه این درخواست و ارائه توجیهات لازم هیئت مدیره موافقت خود را اعلام میکند. این سخن با توجه به گزارشی است که ژرژ هوسپیان مهر در بیست و هشتمین مجمع عمومی ارائه کرده است.
به این ترتیب ژرژ هوسپیان مهر پس از اقناع سران اردوگاه صلیبی در ایران و آمریکا پیرامون اهمیت این پروژه سرانجام توانست موافقت لازم را بدست آورد و درخواست او تبدیل به مانیفست کمیته نجات معتادین شد. آیین نامه‌ای که بعدها تهیه شد بسیاری از نکات این درخواست را در دل خود داشت.
