جسارت صوفیه به ساحت شیخ بهائی

رهپویان هدایت: تمام تلاش نویسندگان صوفی مشربی که خود را در زمره اساتید برجسته کشور مطرح می‌کنند، این است که به بهانه‌های واهی، تفکر صوفیانه را در لباس و ظاهر اسلامی به اذهان عمومی نشان بدهند. آنان سعی می‌کنند باورهای انحرافی و متناقض صوفیه را با اسلام ناب محمدی مطابقت بدهند و از کنار آن، بتوانند مسلک فرقه‌ای خود را پیش ببرند.

در این مجال قصد داریم نمونه‌ای از بهانه‌هایی که از سوی دراویش به‌ظاهر باسواد فرقه نعمت الهیه در این خصوص مطرح‌شده است را به‌اختصار بیان کنیم.

دراویش نعمت الهیه به‌دروغ مدعی هستند شیخ بهائی (ره) باآن‌همه خدمات علمی و معنوی بی‌بدیلش که در ساحت حضرت علی بن موسی‌الرضا (ع) مدفون است، از صوفیان خانقاهی مشهور بوده است. دراویش صوفیه قصد دارند از این طریق شاگردان این شیخ معظم را برای اهداف نامشروعشان هدف‌گیری کنند.

 در همین راستا، مقاله‌ای از ش.پ دریکی از نشریات داخلی کشور در سال 1385 چاپ شد که او برای اینکه به این ادعای واهی اعتبار بدهد و از طریق شیخ بهائی بتواند صوفی بودن علامه مجلسی را ثابت کند این استدلال را مطرح کرده است: علامه مجلسی مرید شیخ بهائی بوده است که ایشان هم در زمره صوفیان مشهور محسوب می‌شود و مجلسی اول از جناب شیخ مزبور تعلیم و ذکر گرفته بودند و هرساله یک اربعین (چهل روز) یا دو اربعین بیشتر به عمل می‌آورد.

هدف نویسنده از بیان ذکر و اربعین این است که این دو کلیدواژه که ریشه در اسلام ناب محمدی دارد، را در زمره اعمال صوفیانه قرار دهد و از این طریق اسلامیت تصوف را به گمان خود اثبات کند. جای تأمل است که ایشان باورهای انحرافی رایج فرقه نعمت الهیه که ریشه آن از آیین هندویی و بودائی گرفته‌شده را عمدا کتمان می‌کند و حتی سعی در مخفی کردن شباهت‌های آن‌ها دارد.

این درویش فرقه نعمت الهیه دریکی از مکتوباتش آورده است: اگرچه بعضی‌ها مانند شیخ بهائی نیز وجود داشتند که مخالفت یک‌گونه خاص از تصوف حکومتی رایج بودند اما با تصوف موافق بودند.

آنچه در آثار و زندگینامه شیخ بهائی مشاهده می‌شود همگی گواه براین است که این ادعای واهی دراویش صوفیه که در لباس اساتید علمی کشور قرار گرفتند، کاملاً با منش و رفتار شیخ معظم تضاد مبنایی دارد که پرداختن به آن در این مجال نمی‌گنجد. علی‌رغم پاسخگویی‌های مستند و معتبر تاریخی و روایی که مکرر برای این ادعای نخ نمای و دراویش صوفیه مطرح‌شده، بازهم مشاهده می‌شود در محافل علمی و بعضاً خانقاهی، با پافشاری براین دروغ آشکار، به ساحت شیخ بهائی جسارت می‌کنند.

منبع: کتاب ابزار فریبکاری صوفیان نوشته سید ملک محمد مرعشی