ابعاد پنهان کودک آزاری در کلیساهای تبشیری/ ذهن شویی کودک

جایگاه کودکان برای حفظ حیات در فرقه‌ها بسیار با اهمیت است. جریان تبشیر به عنوان یکی از فعال‌ترین فرقه‌های داخل کشور از بدو فعالیت به وضوح این اهمیت را دریافت و بر روی این قشر برنامه ریزی خاصی کرده است.

از همان نخستین روزهای ورود مبشرین مسیحی پروتستان به داخل کشور همواره بخشی از برنامه های آنها به حوزه کودک و نوجوان اختصاص داشته و عده ای در مدارس و کلاسهایی موسوم به کانون شادی این وظیفه را بر عهده داشتند.

روند مزبور در ادامه کار نیز رعایت شد و تا به امروز نیز جاری است. چه آنگاه که کلیساهای ساختمانی و غیر قانونی این جریان در داخل کشور فعال بود و چه اکنون که این جریان در قالب مجامع زیرزمینی موسوم به کلیسای خانگی فعالیت خود را ادامه می‌دهد کانون شادی و حوزه کودک بخشی جدایی ناپذیر از اقدامات جریان تبشیر محسوب می‌شود.

 کانون شادی یا Sunday school  که گاهی اوقات مدرسه شبت (sabat school) هم نامیده می شود بخشی از ساختار اجرایی  کلیسایی مسیحیت بود که به  آموزش کودکان، نوجوانان و جوانان می پرداخت.

اولین بار این اصطلاح در انگلستان به سال 1780 میلادی  برای کار با بچه‌ها به کار رفت. هرچند به نظر اولین کانون شادی در سال 1751 و در کلیسای سنت ماری  ناتینگهام به راه افتاده باشد.

کانون شادی در کلیسا چهار عملکرد داشت: جذب، تعلیم، صید و مراقبت. این ماهیت چهارگانه کانون شادی نشان از ماهیت کلیسایی کانون شادی و برنامه ای چهار مرحله ای دارد.

با توجه به این کار ویژه ها، کانون شادی بازوی جذب کننده کلیسا محسوب شده و جذب از تبلیغ و تبشیر در رتبه بالاتری قرار می گیرد، چرا که تا جذب صورت نگیرد بشارت هم بی معناست و این اهمیت کانون شادی در نگاه فرقه ای مسیحیت تبشیری را بازگو می کند.

 به این گونه می توان گفت جذب «شاگرد سازی» که پایه و اساس استراتژی مسیحیت صهیونیستی به حساب می‌آید از اهمیت بالایی برخوردار است و کودک و نوجوان در این فرآیند نشانه ای سهل و قابل دسترس است.  

کانون شادی مدل کوچک شده کلیسا بود و در این مدل معلم همان شبان بوده که وظیفه دارد شرایط روحانی اعضای کلیسایش را مراقبت کند و بداند کدام یک مسیحی شده اند و کدام یک هنوز اعتقادی به مسیحیت ندارند.

در جزوه آنچه معلم کانون شادی باید بداند آمده است که معلم کانون شادی برای تاثیرگزاری تنها یک دقیقه فرصت دارند. لازم به ذکر است که ابزار این تاثیرگزاری در هر دوره سنی متفاوت است و برای کودکان روش های گسترده و متنوع‌تری نسبت به بزرگسالان استفاده می شود.

به این ترتیب می‌توان گفت برخلاف تصور و اخباری که در رسانه‌ها معکس می‌شود بحث کودک ازاری در کلیساها علاوه بر وجوه آشکار که عمدتا در کلیساهای کاتولیک دیده می‌شود، در کلیساهای پروتستان نیز جریان دارد، همچنین در میان کلیساهای پروتستان این موضوع به جز آنچه همه می‌پندارند از یک وجه کاملا پنهان نیز برخوردار است که توسط کانون شادی اجرایی می‌شود و آن ذهن شویی کودک است تا در راستای منافع فرقه تربیت شود.